το μολύβι απλώς σπάει πάνω στο χαρτί.
σκοτώνει λέξεις, σκέψεις...
δήθεν εκδικήσεις και πόνος "αβάσταχος" (σιγά μην μας κοπεί η μέση)
φτιαγμένες από πλήκτρα να χαθούν σε μία οθόνη.
σπάει το μολύβι, αλλάζουν θέσεις τα πλήκτρα.
βιασμένες λέξεις έτοιμες για διαπόμπευση.
όχι δεν τις ήξερα.
ποτέ δεν τις ήξερα.
κοινές λέξεις και σκέψεις,
έτοιμες για τον καθένα.
σκοτώνεται η ορμή, επάνω τους κάθε βράδυ,
λέξεις κοινές,
σκέψεις κοινές,
πόθοι κοινοί,
που χάνονται κάθε βράδυ στον ήχο του μολυβιού.
στην απληστία μιας οθόνης.
*το παραπάνω κειμενάκι αφιερωμένο στην urban fairy lady