καίγομαι και σιγολιώνω..
βροχή. κρύα βροχή πέφτει στον ακάλυπτο. δωμάτια σιωπηλά γύρω. κρύο. κρυώνω.
το τσιγάρο σιγοσβήνει. όχι δεν θα σε αφήσω. μια πνοή και με ξανακαίς.
και για σένα μαραζώνω
σκατά. πάλι σκατά. κι όσο το πολεμώ ή νομίζω ότι έχω ξεφύγει... εκεί. εμφανίζεται, πιο δυνατό από πριν. πιο δυνατή.
γιατί τώρα; γιατί τώρα να ζητώ αυτό το αδιέξοδο; γιατί να θέλω να φάω ξανά τα μούτρα μου;
σ'αγαπώ, σ'αγαπώ ως κανένας άλλος
στην καρδιά μου ρίζωσε έρωτας μεγάλος.
εκεί το μυαλό μου και η καρδιά μου εκεί. κι ας πιστεύω ότι τα ελέγχω... εκεί.
μίλησέ μου μίλησέ μου
δεν σε φίλησα ποτέ μου
αχ! τι καημός.*1
εκεί να θέλω τα αστέρια, κι αντί να βλέπω ήλιους μακρινούς, να βλέπω όνειρα πάνω τους. όνειρα ποθητά. όνειρα που με τρομάζουν (κι ας καίνε' ίσως πιο πολύ για αυτό να τα θέλω τόσο).
και ύστερα πάλι πίσω. πιο ηττημένος και λαβωμένος από πριν... να με χλευάζω που πίστεψα στην νίκη.
και η φωνή σαν σύννεφο στον ουρανό εχάθη
ή την εκάλεσε η γη στα άπατά της βάθη
ίσως η λύση να είναι η φωτιά. να καούν όλα. να μην υπάρχει πια κανένας δεσμός,επαφή,
επικοινωνία. κι ας φανώ ανόητος. (πιο ανόητος από τώρα). ας φανώ δειλός.
δειλός , είπε κάποια... είναι αυτός που δεν αντέχει να βλέπει τους άλλους να πονούν.
εγώ που με βλέπω να πονώ τι είμαι; (μην απαντήσεις. σε έχω ικανή να την πεις την χοντράδα σου)
δειλός άρα θα είμαι πια (ναι πια) άμα μένω.
δειλός θα είμαι.
γιατί φοβάμαι να το σκεφτώ. να σκεφτώ ότι δεν θα την δω ξανά. (λες και θα ναι η πρώτη φορά που θα γίνει κάτι τέτοιο)
είναι τόσο ηλίθιο να ξέρεις τις απαντήσεις και να διστάζεις να πάρεις την απόφαση.
γδέρνω το δέρμα μου μεμιάς και βγάζω την καρδιά μου
και την πετώ όσο γίνεται πολύ πιο μακριά μου
είναι πιο δυνατό από εμένα. και το μυαλό μου χάνεται.
πώς γίνεται κάτι τόσο όμορφο σαν το φιλί να πονά;
πώς γίνεται ένα χάδι (ένα ποθητό χάδι) να γίνεται εφιάλτης;
είναι πιο δυνατό γιατί το άφησα.
όχι.όσο και όμορφο να είναι να σε εκτιμούν. όχι δεν θέλω αυτό.
εκτίμηση από γονείς, ηλικιωμένους συγγενείς. όταν είσαι ερωτευμένος. όταν ποθείς.
δεν είναι η εκτίμηση που σε καίει.
χαπάκι placebo για τα βράδια είναι η εκτίμηση.
το φιλί. το φιλί ποθείς να πάρεις.
όχι δεν φταις.
αλλά
αφού δεν μπορώ να το χω το φιλί.
πρέπει να φύγω.
δεν είναι κάτι που μπορώ να το αντέξω μαζί σου.
"γιατί πονώ και σε ποθώ,
στα χείλια μου χάνονται οι λέξεις,
κάρβουνα που γίνονται φωτιά,
στα στήθια μου οι σκέψεις.
όμως της μοίρας είναι συνήθειο
ν'αλλάζει της ζωής το σταυροδρόμι
αλλιώτικα χαράζονται οι γραμμές
αλλιώτικοι και οι δικοί μας δρόμοι" *3
φορώ το δέρμα του δράκου, την προβιά και τον Θεό εντός μου
χάρισμα στην αγάπη μου θα 'ναι ο Εαυτός μου.*2
το τσιγάρο μου καίει τα χείλη.
και ακόμη απόφαση δεν πήρα.
υγ ουσιαστικά πια το blog σιγολειτουργεί πια. υπάρχουν πράγματα που δεν μπορώ πια να τα κρατήσω όσα τσιγάρα κι αν καπνίσω.
τα τραγούδια που βεβηλώθηκαν ήταν τα εξής:
*1 ηπειρώτικο σε πολύ καλή εκτέλεση από τον δημήτρη υφαντή. δίσκος "από χώμα και νερό"
2* η αναγέννηση από τον δίσκο των χαΐνηδων "το δρακοδόντι"
*3 δείξτε επιείκεια στον ερωτευμένο άνθρωπο.
ναι δικά μου είναι αυτά. :-p
"Pas moi qu'ai fait les voyages,C'est les voyages qui m'ont fait"
Bernard Lavilliers
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
.. παρα πολυ ομορφο!! παρα πολυ!! απο τα αγαπημενα μου δικα σου κειμενα!!
ισως γιατι το καταλαβαινω σε καθε λεξη, σε καθε κενο και σε καθε τελεία..
Δημοσίευση σχολίου