Η αλήθεια είναι ότι το σκεφτόμουν από καιρό. Ακόμη και τώρα διστάζω. Όμως η αλήθεια είναι ότι πιστεύω ότι το παρόν ιστολόγιο κλείνει το κύκλο του. Προσπάθησα να του αλλάξω μορφή αλλά δεν μπόρεσα. Ήρθε μετά και αυτό το γεγονός όπου φιγούραρε ως επικίνδυνο ιστολόγιο και έδεσε. Πιο κάτω θα περιγράψω λίγο την διαδικασία απεγκλώβισης από τέτοιες καταστάσεις για μελλοντικούς ομοιοπαθείς.
Καταρχήν δεν σταματάω γενικά το blogging (το όποιο γινόταν) αλλά σταματάω την λειτουργία αυτού του blog. Μετακομίζω στο wordpress και ξεκινάω με άλλο blog, το sakidio.wordpress.com. Το wordpress είναι αρκετά διαφορετικό από τον blogger, να πω την αλήθεια μου έχει φανεί πιο δύστροπο όμως θα το προσπαθήσω επειδή για κάποιο λόγο νιώθω να μου ταιριάζει πιο πολύ (ίσως επειδή είναι opensource και επειδή είναι και πρόγραμμα, όχι μόνο υπηρεσία).
Το "διαδρομές και διαθλάσεις" όταν ξεκίνησε είχε κυρίως λυρικό και ερωτικό χαρακτήρα, εξού και οι πολλές αρχικές απόπειρες για ποίηση ή διήγημα. Στην συνέχεια προσπάθησε (όχι ότι το κατάφερνε και πάντα, μάλλον σπάνια) να ασχοληθεί με διάφορα κοινωνικά θέματα ή προβληματισμούς. Προσπάθησε να μετεξελιχθεί, όμως ένιωθα ότι οι βάσεις του δεν το άφηναν. Ήταν σαν από το μπαρόκ να προσπαθούσα να περάσω στο bauhaus. Ήταν αδύνατον. Εξού και που δυσκολευόμουν να γράψω. Χρειαζόμουν κάτι πιο ανάλαφρο (όχι χαζοχαρούμενο), κάτι πιο παιχνιδιάρικο ταξιδιάρικο. Και αντί για ανακαίνηση προτίμησα απλά να ξανακτίσω.
Έτσι ξεκινώ το σακίδιο. Το σακίδιο έχει σκοπό να αποτελέσει κάτι αρκετά διαφορετικό και πιο δροσερό από τις διαθλάσεις. Με πιο έμφαση στα ταξίδια, τις προτάσεις - παρουσιάσεις. Θα υπάρχουν προβληματισμοί άλλα όχι τόσοι πολλοί. Υπάρχουν blogs που μπορούν να αναπτύξουν πιο καλά αυτά τα θέματα (πχ δόκτωρ*, διασταυρώσεις). Όσες φορές προσπάθησα απο το άγχος μου να εκφραστώ και να προλάβω την στιγμή τους έβγαζα κουτσουρεμένους.
Φυσικά δεν λέω ότι θα είναι κάτι εντελώς καινούριο. Οι μνήμες του "διαδρομές και διαθλάσεις" υπάρχουν και θα υπάρξουν στο σακίδιο. Άλλωστε κι ότι λέγεται σακίδιο δεν είναι άσχετο. Στις διαδρομές μαζεύουμε εικόνες, γεγονότα, σκόρπιες μνήμες και τις μαζεύουμε σε ένα εικονικό σακίδιο και μετά με το χεράκι μας, ανάλογα με την περίσταση βγάζουμε αυτές τις εικόνες, αυτά τα σκόρπια νοητικά ψιμύθια (πςςςςς τι είπα πάλι). Γιατί σακίδιο; Για σκεφτείτε λίγο καλύτερα αλλά όταν είναι για μια γρήγορη εκδρομή ποια αποσκευή θα πάρετε; Το σακίδιο δεν είναι κάτι κυριλέ. Λερώνεται όπου κι εμείς, παίρνει τη μυρωδιά μας, και από τις ταξιδιωτικές αποσκευές είναι η πιο προσωπική. Είναι αυτή που πιθανόν θα γράψουμε και κάτι πάνω της σαν εφηβάκια, ένα στίχο, ένα όνομα.
Αν στο "διαδρομές και διαθλάσεις" προσπάθησα να με "βρω", στο σακίδιο δεν νιώθω πια αυτή την ανάγκη. Εσωτερικές διαδρομές και διαθλάσεις δεν τις χρειάζομαι πια, ή μάλλον όχι τόσο έντονα. Παίρνω πια το σακίδιο μου και βγαίνω έξω και όταν βρω κάτι που θεωρώ ενδιαφέρον το μοιράζομαι μαζί σας. Όχι πώς δεν το φιλοσοφούμε, αλλά περπατώντας, βλέποντας και φέρνοντας κυρίως πράγματα από έξω μέσα.
Σας ευχαριστώ που ανεκτήκατε το παραπάνω "σεντόνι" και να περάσω στο tutorial.
Είσαστε ένας μοναχικός blogger που αποφασίσατε να επικοινωνήσετε και να μοιραστείτε σκέψεις και γεγονότα με άλλους συναθρώπους σας είτε αυτοί είναι επίσης bloggers είτε όχι. Μάλιστα μπήκατε και σε κάποια sites όπου είχατε βρει κάποια κολπατζίδικα banners με πληροφορίες ή κολπάκια και πιστέψατε ότι ομόρφαιναν το ιστολόγιό σας , και καλά κάνατε φυσικά. Όμως ένας μαλάκας με το όνομα cracker, ένα αρχίδι ποταπό (δηλαδή τώρα που το σκέπτομαι θα έπρεπε να πάθω κρυψορχία που τα παρομοιάζω με τέτοια υποκείμενα) αποφασίζει να "χτυπήσει" ένα από αυτά τα sites. Και όταν κάποιος ανυποψίαστος επισκέπτης σας κλίκαρε πάνω τους αυτόματα αποκτούσε δούρειους ίππους, υιούς, λάμιες κι άλλα μυθικά τέρατα. Η Google ως πανόπτης το βλέπει ότι κάτι περίεργο συμβαίνει με το ιστολόγιό σας και σας βάζει καραντίνα. Εσείς εναγωνίως φωνάσκετε αλλά εις μάτειν (πολύ μου άρεσε αυτό).
Σας λέει:
-Θα κολλήσεις και τους άλλους.
-Μα εγώ;
-Τίποτα.
- Μα;
- Ασωπή είπαμε.Έχεις το τάδε και το τάδε και μεταφέρεις επικίνδυνες ιώσεις. Για να προλάβουμε την επιδημία πρέπει να τα αφαιρέσεις και να σε ελέγξω.
Τα αφαιρείτε το λοιπόν εσείς ως υπάκουοι που είσθε και την φωνάζετε.
-Κυρία Google τώρα είμαι καθαρός.
-Καλά μας τα παν κι άλλοι. Περίμενε στη σειρά και θα το δούμε.
-Μα;
-Τι είπες;
-Τίποτα.
-Α και που σαι; Μικρέ; Συμπλήρωσε και το τούτο για να έχω και το κεφάλι μου πιο ήσυχο;
-Τι είναι αυτό;
-Πολλά ρωτάς αλλά θα σου πω. Αυτό είναι ότι καταρχήν αποδέχεσαι ότι έχεις λάβει όλα τα κατάλληλα μέτρα ασφαλείας και δεύτερον ότι θα ελέγχεσαι κατά τακτά χρονικά διαστήματα για να βλέπουμε ότι είσαι καλό παιδί.
-Μάλιστα
-Τι είπες;
-ΜΑΛΙΣΤΑ ΕΙΠΑ ΚΥΡΙΑ Google
-Έτσι μπράβο
Το λοιπόν τα κάνετε όλα αυτά και μετά από ενα χρονικό διάστημα που μπορεί να είναι αρκετές μέρες μέχρι βδομάδα και εφόσον είστε καθαροί, σας έρχεται ένα μέλι όπου λέει ότι βγαίνετε από την καραντίιιινααααα.
Αυτάαααα. Όποιος θέλει διευκρινήσεις υπάρχει το email μου (προτιμήστε παρακαλώ το gmail) ενώ για τις κοπέλες υπάρχει φυσικά και το κινητό 69******** .
Δεν είναι το τελευταίο post φυσικά το κλείσιμο θα γίνει σε δύο μεταβατικά posts.
*ο δόκτορας είναι από τους bloggers που υπέστησαν και υπομένουν ακόμη αυτή τη δύσκολη κατάσταση, αυτή την καραντίνα.
Τετάρτη, Ιουλίου 09, 2008
Κυριακή, Ιουνίου 29, 2008
ανακυκλώσεις
Ανακύκλωση, μια διαδικασία που ακολουθεί σύμφυτα ανθρώπινα και λοιπά είδη από την έκρηξη της ζωής έως το σήμερα. Πολλοί την θεωρούν ως μία νέα ιδέα αλλά σκεφτείτε πιο καλά και θα δείτε ότι βασικά συστατικό της επιβίωσης και της εξέλιξης. Δεν θα αναφερθώ στην άγρια ζωή που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ανακυκλώνει συνήθειες και είδη, θα αναφερθώ στις δικιές μας "παλιές" συνήθειες.
Χαρακτηριστικό τέτοιο παλιό παράδειγμα αποτελεί ένα τυπικό παλιό αγροτικό σπίτι όπου τα πάντα χρησιμοποιούνταν. Από το σιτάρι είχαμε το αλεύρι και το σανό, από τα ζωντανά το κρέας, το γάλα και τα παράγωγα από αυτό προϊόντα και την κοπριά για τα φυτά. Τα υπολείματα των τροφών , τροφή επίσης για τα ζώα. Μπορώ να το συνεχίσω με χιλιάδες παραδείγματα όμως ο σκοπός μου δεν είναι να σας ζαλίσω.
Έτσι η ανακύκλωση όμως εκτός από ανάγκη αποτελούσε κι ένα βραχνά, μια σειρά συνηθειών που δέσμευαν τον άνθρωπο. Οπότε μπαίνοντας στην βιομηχανική εποχή και πιο συγκεκριμένα στην καταναλωτική , ο άνθρωπος (και πιο πολύ ο αυτός των αστικών κέντρων) ένιωσε να αποβάλει από πάνω του αυτό το βραχνά. Όμως αποδεικνύεται ότι εν μέρη αυτό αποτελούσε μία ψευδαίσθηση. Η πορεία προς τα εμπρός εμπεριέχει την ανάγκη για ανακύκλωση προϊόντων, αγαθών και ιδεών.
Συνειδητοποιώντας αυτή την πραγματικότητα προσπάθησα να εντάξω κι εγώ την ανακύκλωση στην ζωή μου, με πρώτο βήμα την ανακύκλωση των χαρτιών (εφημερίδες, περιοδικά, αποδείξεις , εισητήρια, κουτιά) και με επόμενο αυτό της ανακύκλωσης πλαστικών μπουκαλιών. Ειδικά για τα τελευταία δεν είχα συνειδητοποιήσει τα πόσα πλαστικά μπουκάλια χρησιμοποιούμε (σχεδόν μία πλαστική σακούλα μέσα σε ένα μήνα).
Και όταν μιλάμε για πλαστικά μπουκάλια δεν μιλάμε για αυτά των αναψυκτικών μόνο.
Αν και η συλλογή των πλαστικών μπουκαλιών δεν ευδοκίμησε γιατί επίσης για καμία βδομάδα οι κάδοι ανακύκλωσης ήταν τίγκα, ήταν μια αρχή.
Μία άλλη αρχή ήταν η απαλλαγή από τις πλαστικές σακουλίτσες του super market. Προσπαθώ να πίσω και τους δικούς μου. Θα δούμε. Πώς γίνεται αυτή η απαλλαγή; Συνήθως σε μαγαζιά με βιολογικά προϊόντα σας δίνουν τα προϊόντα μέσα σε μία μεγάλη χάρτινη σακούλα. Αυτή η σακούλα μπορεί να χρησιμοποιηθεί πολλές φορές και για αρκέτα (όχι φυσικά πολύ βαριά) πράγματα. Παρατήρησα , εκτός από τα παραξενεμένα βλέμματα των υπαλλήλων, ότι με μία ετοια σακούλα και χωρίς να την "τιγκάρω", να αποφεύγω την "κατανάλωση" το λιγότερο 5 πλαστικών. Σε κατάστημα που ρώτησα για πάνινες ενημερώθηκα ότι αναζητούνται προμηθευτές από το εξωτερικό, μια και δεν υπάρχουν έλληνες παραγωγοί του εν λόγω προϊόντος.
Τελευταία ένα παλιό laptop χάλασε σε σημείο που απλά κινδύνευε το σπίτι από την δυσλειτουργία του. Το μόνο που επέζησε ήταν ο σκληρός. Σκεφτόμουν που θα μπορούσα να τον "ανακυκλώσω" και εντόπισα αυτή την υπηρεσία.
Ενώ ενδιαφέρον αποτελεί, για την μετάβαση σε μία καθημερηνότητα ανάκυκλωσης το παλιό αλλά επίκαιρο post της Anarrima
Χαρακτηριστικό τέτοιο παλιό παράδειγμα αποτελεί ένα τυπικό παλιό αγροτικό σπίτι όπου τα πάντα χρησιμοποιούνταν. Από το σιτάρι είχαμε το αλεύρι και το σανό, από τα ζωντανά το κρέας, το γάλα και τα παράγωγα από αυτό προϊόντα και την κοπριά για τα φυτά. Τα υπολείματα των τροφών , τροφή επίσης για τα ζώα. Μπορώ να το συνεχίσω με χιλιάδες παραδείγματα όμως ο σκοπός μου δεν είναι να σας ζαλίσω.
Έτσι η ανακύκλωση όμως εκτός από ανάγκη αποτελούσε κι ένα βραχνά, μια σειρά συνηθειών που δέσμευαν τον άνθρωπο. Οπότε μπαίνοντας στην βιομηχανική εποχή και πιο συγκεκριμένα στην καταναλωτική , ο άνθρωπος (και πιο πολύ ο αυτός των αστικών κέντρων) ένιωσε να αποβάλει από πάνω του αυτό το βραχνά. Όμως αποδεικνύεται ότι εν μέρη αυτό αποτελούσε μία ψευδαίσθηση. Η πορεία προς τα εμπρός εμπεριέχει την ανάγκη για ανακύκλωση προϊόντων, αγαθών και ιδεών.
Συνειδητοποιώντας αυτή την πραγματικότητα προσπάθησα να εντάξω κι εγώ την ανακύκλωση στην ζωή μου, με πρώτο βήμα την ανακύκλωση των χαρτιών (εφημερίδες, περιοδικά, αποδείξεις , εισητήρια, κουτιά) και με επόμενο αυτό της ανακύκλωσης πλαστικών μπουκαλιών. Ειδικά για τα τελευταία δεν είχα συνειδητοποιήσει τα πόσα πλαστικά μπουκάλια χρησιμοποιούμε (σχεδόν μία πλαστική σακούλα μέσα σε ένα μήνα).
Και όταν μιλάμε για πλαστικά μπουκάλια δεν μιλάμε για αυτά των αναψυκτικών μόνο.
Αν και η συλλογή των πλαστικών μπουκαλιών δεν ευδοκίμησε γιατί επίσης για καμία βδομάδα οι κάδοι ανακύκλωσης ήταν τίγκα, ήταν μια αρχή.
Μία άλλη αρχή ήταν η απαλλαγή από τις πλαστικές σακουλίτσες του super market. Προσπαθώ να πίσω και τους δικούς μου. Θα δούμε. Πώς γίνεται αυτή η απαλλαγή; Συνήθως σε μαγαζιά με βιολογικά προϊόντα σας δίνουν τα προϊόντα μέσα σε μία μεγάλη χάρτινη σακούλα. Αυτή η σακούλα μπορεί να χρησιμοποιηθεί πολλές φορές και για αρκέτα (όχι φυσικά πολύ βαριά) πράγματα. Παρατήρησα , εκτός από τα παραξενεμένα βλέμματα των υπαλλήλων, ότι με μία ετοια σακούλα και χωρίς να την "τιγκάρω", να αποφεύγω την "κατανάλωση" το λιγότερο 5 πλαστικών. Σε κατάστημα που ρώτησα για πάνινες ενημερώθηκα ότι αναζητούνται προμηθευτές από το εξωτερικό, μια και δεν υπάρχουν έλληνες παραγωγοί του εν λόγω προϊόντος.
Τελευταία ένα παλιό laptop χάλασε σε σημείο που απλά κινδύνευε το σπίτι από την δυσλειτουργία του. Το μόνο που επέζησε ήταν ο σκληρός. Σκεφτόμουν που θα μπορούσα να τον "ανακυκλώσω" και εντόπισα αυτή την υπηρεσία.
Ενώ ενδιαφέρον αποτελεί, για την μετάβαση σε μία καθημερηνότητα ανάκυκλωσης το παλιό αλλά επίκαιρο post της Anarrima
Σάββατο, Ιουνίου 28, 2008
Κακόβουλες εγκεφαλικές παθήσεις
Γυρίζοντας από την Καβάλα που βρισκόμουν για ολιγοήμερες διακοπές και ξαναχρησιμοποιώντας το διαδίκτυο μέσω του firefox3 αντιμετωπίζω της εξής έκπληξη: ο firefox3 μέσω της google με ενημερώνει ότι η ιστοσελίδα του doctor και της yellas είναι κακόβουλες. Πιθανόν κάτι κακόβουλες εγκεφαλικές καρκινιάσεις είναι από πίσω, όμως εκτός από αυτό το post δεν γνωρίζω τι πρέπει να κάνω ότι ώστε να αρθεί αυτός ο περιορισμός από την google και γενικά πώς πρέπει να αντιδράσουμε σε τέτοιες περιπτώσεις όπου η κριτική σκέψη και το χιούμορ ουσιαστικά προσπαθούν να λογοκριθούν.
διόρθωση: Βιάστηκα. Μπαίνοντας στην ιστοσελίδα μου διαπίστωσα ότι και τον δικό μου ιστότοπο τον θεωρεί ότι διαθέτει κακόβουλο λογισμικό. Το πρόβλημα εντοπίζεται στο link της yellas, του counter μου καθώς και του προγράμματος που σας ενημερώνει σχετικά με την ip σας και τον browser που χρησιμοποιείτε.
update.v.0.02 Παρότι τα αφαίρεσα το πρόβλημα δεν διορθώνεται. Φίλοι μου είπαν ότι το πρόβλημα εμφανίζεται μόνο στον firefox 3, κι ότι επίσης σε αναζήτηση της δικής μου ιστοσελίδας καθώς και της yellas ή του doctor , μέσω του google εμφανίζεται η σημείωση ότι πιθανόν τα sites μπορεί να προκαλέσουν ζημειά στον επισκέπτη. - Η ιστοσελίδα της yellas κατέβηκε και πιθανόν ελέγχεται από τα παιδιά.
διόρθωση: Βιάστηκα. Μπαίνοντας στην ιστοσελίδα μου διαπίστωσα ότι και τον δικό μου ιστότοπο τον θεωρεί ότι διαθέτει κακόβουλο λογισμικό. Το πρόβλημα εντοπίζεται στο link της yellas, του counter μου καθώς και του προγράμματος που σας ενημερώνει σχετικά με την ip σας και τον browser που χρησιμοποιείτε.
update.v.0.02 Παρότι τα αφαίρεσα το πρόβλημα δεν διορθώνεται. Φίλοι μου είπαν ότι το πρόβλημα εμφανίζεται μόνο στον firefox 3, κι ότι επίσης σε αναζήτηση της δικής μου ιστοσελίδας καθώς και της yellas ή του doctor , μέσω του google εμφανίζεται η σημείωση ότι πιθανόν τα sites μπορεί να προκαλέσουν ζημειά στον επισκέπτη. - Η ιστοσελίδα της yellas κατέβηκε και πιθανόν ελέγχεται από τα παιδιά.
Τρίτη, Ιουνίου 17, 2008
κατέβασε κι εσύ. Μπορείς! :-)
Υπάρχουν κάποια προγράμματα που όχι απλώς τα προτιμώ αλλά θα μπορούσα να πω ότι τα αγαπάω. Ξέρω περίεργη λέξη όμως όταν είναι στενά συνδεδεμένα με τις δραστηριότητές σου και νοιώθεις ότι σε διευκολύνουν , νομίζω ότι μια τέτοια "βαριά" λέξη δικαιολογείται. Ένα τέτοιο είναι ο firefox που πια μπαίνει στην εφηβεία από οτι έμαθα, καθώς και στην έκδοση 3.
Τα άτομα που όμως που τον αναπτύσουν δεν έχουν μείνει εκεί αλλά ετοιμάζονται να το ενηλικώσουν ως πρόγραμμα αλλά και να αποκτήσουν και μία πρωτιά στο βιβλίο γκίνες ως το πιο "πολυκατεβασμένο" internet browser της πρώτης μέρας του.
Η μέρα αυτή είναι σήμερα και μπορείτε να συμβάλετε απλά κατεβάζοντάς τον.
Αναλυτικά για το εγχείρημα αυτό εδώ
Για την ιστορία του mozilla firefox και τα μελλοντικά του σχέδια εδώ
και φυσικά μια παρουσιάση για τα καινούρια καλούδια της αλεπούς σε μορφή βίντεο εδώ
Τρίτη, Ιουνίου 03, 2008
Μπράβο δήμαρχε
Καταρχήν να διευκρινήσω ότι το θέμα γενικά του γάμου μου είναι απεχθές. Όταν ακούω για γάμους"κόβω λάσπη". Για μένα ένα συμβόλαιο συμβίωσης μου φαίνεται αρκετό. Δεν μπορώ όμως να αγνοήσω την κοινωνική του σημασία καθώς και την αξία που έχει για πολλούς ανθρώπους αυτός ο θεσμός.
Οπότε θα επικροτήσω την κίνηση του δημάρχου της Τήλου να παντρέψει ομόφυλα ζευγάρια. Η κοινωνίας μας δείχνει ολίγον σοκαρισμένη και αμήχανη με αυτή την πραγματικότητα ενώ ανεύθυνοι "ειδήμονες" όπως ιερείς καλούνται να δηλώσουν επί του θέματος στα ΜΜΕ. Φυσικά μιλάμε για πολιτικό γάμο που η ίδια η εκκλησία θεωρεί εξαρχής ως είδος πορνείας ακόμη και σε ετερόφυλα ζευγάρια. Όμως για σταθείτε σε αστικό κοσμικό κράτος δεν ζούμε; Και για έναν αστικό θεσμό δεν πρέπει να κλειθούμε να μιλήσουμε; Τι ρόλο μπορεί να έχουν οι εκκλησιαστικοί παράγοντες;
Πολλοί κριτικάρουν το γεγονός λέγοντας ότι το θέμα είναι ελάχιστης σημασίας σε σχέση με τα τρέχοντα προβλήματα της ολοένα κι αυξανόμενης φτώχειας. Θα διαφωνήσω. Ο θεσμός του γάμου έχει άμεση σχέση με την λειτουργεία και την οργάνωση μιας κοινωνίας, με τις δομές της. Φυσικά πηγαίνοντας παραπέρα το θέμα σχετίζεται και με τη μορφή της "νέας οικογένειας" , χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η ύπαρξει παιδιού συσχετίζεται απαραίτητα με το γάμο. Η νέα αυτή οικογένεια μοιάζει να έχει μια πιο συγκεχυμένη εικόνα, γεγονός που ίσως να οφείλεται στο ότι τώρα διαμορφώνεται. Έχει αρκετές παραλλαγές και περιλαμβάνει φυσικά και το μοντέλο της παραδοσιακής οικογένειας , που από κυρίαρχο μοντέλο αποτελεί μία έκφραση του καινούριου πια.
Είναι έτοιμη η κοινωνία μας για κάτι τέτοιο; Να πω την αλήθεια δεν ξέρω. Θεωρώ ότι έχουμε μια τάση προς την υπερβολή. Και οι έννοιες και οι δομές της οικογένειας , του γάμου και της σεξουαλικής έκφρασης δεν μπορεί να αποτελέσουν είδος μόδας. Έτσι εκφυλίζονται. Ο σεξισμός είναι ένα φάντασμα που ύπταται συνεχόμενα πάνω από την κοινωνία μας. Και σε περιόδους ισχών αγελάδων η κοινωνία αναζητά αποδιοπομπαίους τράγους, οπότε αυτός θα εκφραστεί πολύ πιο έντονα. Η ενσωμάτωση και δημιουργική αποδοχή της σεξουλικότητας σχετίζεται άμεσα , για μένα, από την πορεία της ελληνικής οικονομίας και της οικονομικής κατάστασης της κοινωνίας , αλλιώς δεν θα υπάρξει ωρίμανση.
Ο σεξισμός είναι μία από τις απεχθέστερες μορφές ρατσισμού (αν και δεν ξέρω καμία που να είναι όμορφη να πω την αλήθεια). Το άτομο κρίνεται, απομονώνεται και απορρίπτεται με βάση το φύλο του και την σεξουαλική του ταυτότητα , έκφραση. Δεν έχει χρώμα ή φύλο ο σεξισμός. Μπορεί να εκφραστεί εξίσου δυναμικά από άνδρες , γυναίκες, ετερόφυλους, ομοφυλόφιλους, αμφιφυλόφιλους. Η κοινωνία μας άρα θα πρέπει να εστιάσει στην ολική καταπολέμηση του φαινομένου, αλλιώς θα δημιουργηθούν αρνητικά ένστικτα.
Μπορεί ένα ομοφυλόφιλο ζευγάρι να υιοθετήσει ένα παιδί; Νομίζω ότι η παραπάνω ανάλυση περί του σεξισμού απαντά στο ερώτημα. Το θέμα της υιοθέτησης και ανατροφής δεν πρέπει να σχετίζεται με την σεξουαλική έκφραση, αλλά με την ψυχική υγεία και ικανότητα των ατόμων που εκφράζουν την επιθυμία για υιοθεσία. Άλλωστε αυτό δεν είναι το ζητούμενο; Η φυσιολογική ανατροφή ενός παιδιού. Ο γονιός (αρσενικός ή θηλυκός) που είναι έτοιμος να περάσει τα ετεροφυλοφιλικά ή ομοφυλοφιλικά του κολλήματα σε ένα παιδί, θα πρέπει είναι εξαρχής κατακριτέος και απορριπτέος.
Μπράβο οπότε στον κύριο Αλιφέρη που φέρνει την κοινωνίας ένα βήμα πιο μπροστά και αντιμέτωπη με ένα θέμα ταμπού καθώς και με μια καινούρια πραγματικότητα που αρνείται πεισματικά να δει και να αντιμετωπίσει.
Οπότε θα επικροτήσω την κίνηση του δημάρχου της Τήλου να παντρέψει ομόφυλα ζευγάρια. Η κοινωνίας μας δείχνει ολίγον σοκαρισμένη και αμήχανη με αυτή την πραγματικότητα ενώ ανεύθυνοι "ειδήμονες" όπως ιερείς καλούνται να δηλώσουν επί του θέματος στα ΜΜΕ. Φυσικά μιλάμε για πολιτικό γάμο που η ίδια η εκκλησία θεωρεί εξαρχής ως είδος πορνείας ακόμη και σε ετερόφυλα ζευγάρια. Όμως για σταθείτε σε αστικό κοσμικό κράτος δεν ζούμε; Και για έναν αστικό θεσμό δεν πρέπει να κλειθούμε να μιλήσουμε; Τι ρόλο μπορεί να έχουν οι εκκλησιαστικοί παράγοντες;
Πολλοί κριτικάρουν το γεγονός λέγοντας ότι το θέμα είναι ελάχιστης σημασίας σε σχέση με τα τρέχοντα προβλήματα της ολοένα κι αυξανόμενης φτώχειας. Θα διαφωνήσω. Ο θεσμός του γάμου έχει άμεση σχέση με την λειτουργεία και την οργάνωση μιας κοινωνίας, με τις δομές της. Φυσικά πηγαίνοντας παραπέρα το θέμα σχετίζεται και με τη μορφή της "νέας οικογένειας" , χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η ύπαρξει παιδιού συσχετίζεται απαραίτητα με το γάμο. Η νέα αυτή οικογένεια μοιάζει να έχει μια πιο συγκεχυμένη εικόνα, γεγονός που ίσως να οφείλεται στο ότι τώρα διαμορφώνεται. Έχει αρκετές παραλλαγές και περιλαμβάνει φυσικά και το μοντέλο της παραδοσιακής οικογένειας , που από κυρίαρχο μοντέλο αποτελεί μία έκφραση του καινούριου πια.
Είναι έτοιμη η κοινωνία μας για κάτι τέτοιο; Να πω την αλήθεια δεν ξέρω. Θεωρώ ότι έχουμε μια τάση προς την υπερβολή. Και οι έννοιες και οι δομές της οικογένειας , του γάμου και της σεξουαλικής έκφρασης δεν μπορεί να αποτελέσουν είδος μόδας. Έτσι εκφυλίζονται. Ο σεξισμός είναι ένα φάντασμα που ύπταται συνεχόμενα πάνω από την κοινωνία μας. Και σε περιόδους ισχών αγελάδων η κοινωνία αναζητά αποδιοπομπαίους τράγους, οπότε αυτός θα εκφραστεί πολύ πιο έντονα. Η ενσωμάτωση και δημιουργική αποδοχή της σεξουλικότητας σχετίζεται άμεσα , για μένα, από την πορεία της ελληνικής οικονομίας και της οικονομικής κατάστασης της κοινωνίας , αλλιώς δεν θα υπάρξει ωρίμανση.
Ο σεξισμός είναι μία από τις απεχθέστερες μορφές ρατσισμού (αν και δεν ξέρω καμία που να είναι όμορφη να πω την αλήθεια). Το άτομο κρίνεται, απομονώνεται και απορρίπτεται με βάση το φύλο του και την σεξουαλική του ταυτότητα , έκφραση. Δεν έχει χρώμα ή φύλο ο σεξισμός. Μπορεί να εκφραστεί εξίσου δυναμικά από άνδρες , γυναίκες, ετερόφυλους, ομοφυλόφιλους, αμφιφυλόφιλους. Η κοινωνία μας άρα θα πρέπει να εστιάσει στην ολική καταπολέμηση του φαινομένου, αλλιώς θα δημιουργηθούν αρνητικά ένστικτα.
Μπορεί ένα ομοφυλόφιλο ζευγάρι να υιοθετήσει ένα παιδί; Νομίζω ότι η παραπάνω ανάλυση περί του σεξισμού απαντά στο ερώτημα. Το θέμα της υιοθέτησης και ανατροφής δεν πρέπει να σχετίζεται με την σεξουαλική έκφραση, αλλά με την ψυχική υγεία και ικανότητα των ατόμων που εκφράζουν την επιθυμία για υιοθεσία. Άλλωστε αυτό δεν είναι το ζητούμενο; Η φυσιολογική ανατροφή ενός παιδιού. Ο γονιός (αρσενικός ή θηλυκός) που είναι έτοιμος να περάσει τα ετεροφυλοφιλικά ή ομοφυλοφιλικά του κολλήματα σε ένα παιδί, θα πρέπει είναι εξαρχής κατακριτέος και απορριπτέος.
Μπράβο οπότε στον κύριο Αλιφέρη που φέρνει την κοινωνίας ένα βήμα πιο μπροστά και αντιμέτωπη με ένα θέμα ταμπού καθώς και με μια καινούρια πραγματικότητα που αρνείται πεισματικά να δει και να αντιμετωπίσει.
Σάββατο, Μαΐου 24, 2008
καταλήψεις οέο;
Πολλά συζητώνται τελευταία για πιθανές γενικευμένες καταλήψεις στα Ιδρύματα με αφορμή τις Πρυτανικές εκλογές. Θα πουν πολλοί για ποιο λόγο να κλείσουν οι σχολές με αφορμή ένα τέτοιο ζήτημα. Η αιτιολόγηση είναι ότι εφόσον πραγματοποιηθούν οι Εκλογές θα αρχίσει να εφαρμόζεται σταδιακά ο νόμος πλαίσιο. Είναι όμως αυτός λόγος για να κλείσουν οι σχολές; Και μάλιστα για μια εκλογική διαδικασία που παρότι σημαντική έχει περάσει απαρατήρητη από το σύνολο των Ιδρυμάτων; Προσωπικά θα πω ότι διαφωνώ. Όχι δεν αποτελεί λόγος και μάλιστα για μία παράμετρος που δεν ήταν αρνητική παρότι κι όχι πλήρως σωστή (αφήνεται να εννοηθεί ότι τα μέλη της Πρυτανείας ψηφίζονται από το σύνολο των φοιτητών ενώ η δυναμική του ποσοστού των φοιτητικών/σπουδαστικών ψήφων δεν είναι τόσο καίρια στην εκλογή). Οι τσαμπουκάδες με το κάψιμο ψηφοδελτίων και καλπών σε μία δημοκρατική διαδικασία αποτελεί είδος οποιαδήποτε απόχρωσης τρομοκρατίας.
Από την άλλη έχουμε έναν υπουργό εξαρχής απόλυτο και επιθετικό (και λαϊκιστή θα πρόσθετα έχοντας υπόψη την περίπτωση με την απόσυρση του βιβλίου της Ιστορίας καθώς και των "εντέρων"). Το να δηλώνεις ότι θα φέρεις σοκ στην πανεπιστημιακή και εκπαιδευτική κοινότητα απλά δημιουργώντας ιδιωτικά πανεπιστήμια (αλήθεια με τι κριτήρια; τα ίδια με αυτά της "ελεύθερης" ιδιωτικής; ). Χωρίς να κοιτάς πώς πραγματικά θα αλλάξει το τοπίο στην εκπαίδευτική πολιτική του κράτους μας, με πραγματικούς σχεδιασμούς, μακροχρόνιους κι όχι "πυροτεχνήματα" τα οποία δημιουργούν το έδαφος για πλιάτσικα. Με μια παιδεία που ουσιαστικά εδώ και πολλά χρόνια υποχρηματοδοτείται και χρησιμοποιείται ως parking συσσώρευσης ανέργων είναι το λιγότερο αστείο να το παίζεις και τζαμπουκάς.
Νιώθω ότι απλά αυτή τη στιγμή στην εκπαιδευτική κοινότητα και στο υπουργείο βρίσκονται τα λάθος άτομα. Ακραία άτομα που δεν έχουν σκοπό την ίαση της κατάστασης στην παιδεία αλλά την εκμεταλεύσή της για δικά τους οφέλη. Οι μεν παρατάξεις ουσιαστικά εκτός με το αρνούνται θα πρέπει να προτείνουν και κάτι διαφορετικό και με βάσεις. Η άρνηση απλά διαιωνίζει ένα δυσκίνητο και πεθαμένο τοπίο του οποίου την ύπαρξη εκμεταλεύονται πολλές από αυτές. Ο δε υπουργός ας μην βιάζεται να βολέψει τις φιλικά προσκείμενες σε αυτόν ιδιωτικές σχολές. Η δημόσια εκπαίδευση έχει δυναμικό που μπορεί να παράγει το οποίο όμως χαραμίζεται στους κυκεώνες της γραφειοκρατίας και της ελλειπής μηχανοργάνωσης,καθώς και της μη ύπαρξης αξιοκρατίας. Ο υποβιβασμός της από ένα υπουργό στην αθώα εκδοχή της απλά δείχνει ανευθυνότητα, στην πιο ακραία της δείχνει ότι ετοιμάζει πλιάτσικο (την στιγμή μάλιστα που οι κυρίαρχη παράταξη είναι μέρος του κομματικού μηχανισμού της κυβέρνησης και συνυπεύθυνη αυτής της κατάστασης που κυριαρχεί στα ιδρύματα)
Δεν είναι κακό να υπάρχει ιδιωτική εκπαίδευση αλλά φυσικά με κάποια κριτίρια. Προσωπικά φοβάμαι ότι απλά θα δημιουργηθούν καινούριες κλίκες διότη η ύπαρξη μίας πραγματικά ελεύθερης εκπαίδευσης προϋποθέτει μια ελεύθερη οικονομία (όσο και να φαίνεται περίεργο συσχετίζονται). Η ελληνική οικονομία ουσιαστικά ελέγχεται από κλειστές οικονομικές και επαγγελματικές ομάδες. Η όποια πρωτοπορία πολλές φορές καταπολεμείται.
Είναι κοινό μυστικό ότι για να πιάσεις δουλειά ,είτε πρόκειται σε ιδιωτικό είτε σε δημόσιο τομέα ,χρειάζεσαι γνωστό. Έχοντας υπόψη το παραπάνω καθώς είμαι επιφυλακτικός στην ύπαρξη ιδιωτικών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων κυρίως ως προς την αξιοπιστία τους. Όχι γιατί ένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο δεν μπορεί να είναι αξιόπιστο αλλά γιατί η δομή της κοινωνίας μας είναι τέτοια που δεν το επιτρέπει. Δεν είναι το ιδιωτικό που μας λείπει γιατί αν ήταν έτσι τα ιδιωτικά σχολεία δεν είναι απαραίτητα πρωτοπόρα όπως και τα ΙΕΚ αντίστοιχα. Μπορεί να είναι το ίδιο και χειρότερα μπουρδέλα από τα δημόσια. Ενώ ένα δημόσιο να είναι καλυτερο και λόγω του ότι δεν έχει το αντίστοιχο image ή χρηματοδότηση να υποτιμάται.
Συμπερασματικά καταλήγω στο ότι(sic) έχει να χάσει η παιδεία από όλη αυτή την κατάσταση. Όχι γιατί με αγώνες δεν πραγματοποιείται τίποτα ή γιατί δεν χρειάζονται άνθρωποι με πυγμή. Αλλά γιατί τα άτομα που ασχολούνται και δημιουργούν αυτή την κατάσταση δεν έχουν ως στόχο την παιδεία αλλά την επιβολή καταστάσεων και απόψεων, και είναι και οι δύο εξίσου επικίνδυνοι.
Φυσικά δεν μπορώ να λύσω το πρόβλημα της εκπαίδευσης μέσα σε ένα post (ούτε σε ολόκληρο blog). Το παρόν post κυρίως αποτελεί ένα συνονθύλευμα προβληματισμών και σκέψεων γύρω από την παρούσα κατάσταση στην παιδεία.
Από την άλλη έχουμε έναν υπουργό εξαρχής απόλυτο και επιθετικό (και λαϊκιστή θα πρόσθετα έχοντας υπόψη την περίπτωση με την απόσυρση του βιβλίου της Ιστορίας καθώς και των "εντέρων"). Το να δηλώνεις ότι θα φέρεις σοκ στην πανεπιστημιακή και εκπαιδευτική κοινότητα απλά δημιουργώντας ιδιωτικά πανεπιστήμια (αλήθεια με τι κριτήρια; τα ίδια με αυτά της "ελεύθερης" ιδιωτικής; ). Χωρίς να κοιτάς πώς πραγματικά θα αλλάξει το τοπίο στην εκπαίδευτική πολιτική του κράτους μας, με πραγματικούς σχεδιασμούς, μακροχρόνιους κι όχι "πυροτεχνήματα" τα οποία δημιουργούν το έδαφος για πλιάτσικα. Με μια παιδεία που ουσιαστικά εδώ και πολλά χρόνια υποχρηματοδοτείται και χρησιμοποιείται ως parking συσσώρευσης ανέργων είναι το λιγότερο αστείο να το παίζεις και τζαμπουκάς.
Νιώθω ότι απλά αυτή τη στιγμή στην εκπαιδευτική κοινότητα και στο υπουργείο βρίσκονται τα λάθος άτομα. Ακραία άτομα που δεν έχουν σκοπό την ίαση της κατάστασης στην παιδεία αλλά την εκμεταλεύσή της για δικά τους οφέλη. Οι μεν παρατάξεις ουσιαστικά εκτός με το αρνούνται θα πρέπει να προτείνουν και κάτι διαφορετικό και με βάσεις. Η άρνηση απλά διαιωνίζει ένα δυσκίνητο και πεθαμένο τοπίο του οποίου την ύπαρξη εκμεταλεύονται πολλές από αυτές. Ο δε υπουργός ας μην βιάζεται να βολέψει τις φιλικά προσκείμενες σε αυτόν ιδιωτικές σχολές. Η δημόσια εκπαίδευση έχει δυναμικό που μπορεί να παράγει το οποίο όμως χαραμίζεται στους κυκεώνες της γραφειοκρατίας και της ελλειπής μηχανοργάνωσης,καθώς και της μη ύπαρξης αξιοκρατίας. Ο υποβιβασμός της από ένα υπουργό στην αθώα εκδοχή της απλά δείχνει ανευθυνότητα, στην πιο ακραία της δείχνει ότι ετοιμάζει πλιάτσικο (την στιγμή μάλιστα που οι κυρίαρχη παράταξη είναι μέρος του κομματικού μηχανισμού της κυβέρνησης και συνυπεύθυνη αυτής της κατάστασης που κυριαρχεί στα ιδρύματα)
Δεν είναι κακό να υπάρχει ιδιωτική εκπαίδευση αλλά φυσικά με κάποια κριτίρια. Προσωπικά φοβάμαι ότι απλά θα δημιουργηθούν καινούριες κλίκες διότη η ύπαρξη μίας πραγματικά ελεύθερης εκπαίδευσης προϋποθέτει μια ελεύθερη οικονομία (όσο και να φαίνεται περίεργο συσχετίζονται). Η ελληνική οικονομία ουσιαστικά ελέγχεται από κλειστές οικονομικές και επαγγελματικές ομάδες. Η όποια πρωτοπορία πολλές φορές καταπολεμείται.
Είναι κοινό μυστικό ότι για να πιάσεις δουλειά ,είτε πρόκειται σε ιδιωτικό είτε σε δημόσιο τομέα ,χρειάζεσαι γνωστό. Έχοντας υπόψη το παραπάνω καθώς είμαι επιφυλακτικός στην ύπαρξη ιδιωτικών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων κυρίως ως προς την αξιοπιστία τους. Όχι γιατί ένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο δεν μπορεί να είναι αξιόπιστο αλλά γιατί η δομή της κοινωνίας μας είναι τέτοια που δεν το επιτρέπει. Δεν είναι το ιδιωτικό που μας λείπει γιατί αν ήταν έτσι τα ιδιωτικά σχολεία δεν είναι απαραίτητα πρωτοπόρα όπως και τα ΙΕΚ αντίστοιχα. Μπορεί να είναι το ίδιο και χειρότερα μπουρδέλα από τα δημόσια. Ενώ ένα δημόσιο να είναι καλυτερο και λόγω του ότι δεν έχει το αντίστοιχο image ή χρηματοδότηση να υποτιμάται.
Συμπερασματικά καταλήγω στο ότι(sic) έχει να χάσει η παιδεία από όλη αυτή την κατάσταση. Όχι γιατί με αγώνες δεν πραγματοποιείται τίποτα ή γιατί δεν χρειάζονται άνθρωποι με πυγμή. Αλλά γιατί τα άτομα που ασχολούνται και δημιουργούν αυτή την κατάσταση δεν έχουν ως στόχο την παιδεία αλλά την επιβολή καταστάσεων και απόψεων, και είναι και οι δύο εξίσου επικίνδυνοι.
Φυσικά δεν μπορώ να λύσω το πρόβλημα της εκπαίδευσης μέσα σε ένα post (ούτε σε ολόκληρο blog). Το παρόν post κυρίως αποτελεί ένα συνονθύλευμα προβληματισμών και σκέψεων γύρω από την παρούσα κατάσταση στην παιδεία.
Σάββατο, Μαΐου 10, 2008
Διασχίζοντας την μαινόμενη ερωτοσφίζουσα Αθήνα
Αγαπητοί μου φίλοι. Συγνώμη για τις καθυστερημένες απαντήσεις και αναρτήσεις. Έχω ένα deadline που τρέχει πάνω από το κεφάλι μου ξαφνικά και πρέπει να το προλάβω. Οπότε που καιρός για blogging. Είναι που υποσχέθηκα και στην Σοφία αναλυτικότατο ρεπορτάζ για την Σκιάθο και αγχώθηκα περισσότερο, γιατί όπως λέει και η παροιμία "μη τάξεις...". Τροποποιώ την υπόσχεσή μου Σοφία μιας και αναλυτική δεν ξέρω, πάντως ανάρτηση σχετική θα υπάρξει.
Έχω χαθεί αγαπητοί και ειλικρινά νιώθω να ζω κάποιες καταστάσεις έντονης παράνοιας μια και αναγκάζομαι να διασχίζω την Αθήνα μας , καθώς και να έρχομαι σε επαφή με τις διάφορες υπηρεσίες της και φυσικά τους συμπολίτες μας. Ειλικρινά κάπου μου είχαν λείψει όλα αυτά. Και κάπου μου ψιλοαρέσουν. Έχει την πλακα της κι όλο αυτό το θέμα. Γιατί ναι προτιμώ να βλέπω το αστείο της όλης φάσης γιατί αλλιώς πολύ μαύρο βλέπεται.
Ένα θα σας πω για να με καταλάβετε. Αναζητούσα επί δύο ώρες μία βιβλιοθήκη που όλοι την ήξεραν αλλά και δεν ξέρανε για να μάθω τελικά ότι μόνο στα χαρτιά υπάρχει και μόνο στο διαδίκτυο υφίσταται. Διέσχισα διαδρόμους και στενά και μόνο γριές μάγισσες δεν βρήκα να μου δώσουνε χρησμό, ευχή, κάτι τέλος πάντων. Το μόνο καλό ήταν ότι ήμουν σε νεανικό χώρο οπότε νεανικές, φρέσκες, δροσερές υπάρξεις μου έδιναν πληροφορίες (Ναι είμαι σεξιστής όπως καταλάβατε. Μόνο γκόμενες ρωτουσα :-p ). Γιατί όπως και να το κάνεις , μπορεί να πάρεις λάθος πληροφορία αλλά τουλάχιστον θα σου χει φτιάξει η μέρα.
Είπαμε Μάιος. Ο μήνας που ζευγαρώνουν τα γαϊδούρια. :-)
Που λέτε τρέχω ο άμηρος. Μία Ζωγράφου, την άλλη Μενίδι, μετά Αμπελόκηπους, επιστρέφω Πειραιά, ρίχνω και μια στροφή κι από Αιγάλεω city. Μου πρότειναν να περάσω κι από Πάτρα αλλά αρνούμαι. Είπαμε. Εντός λεκανοπεδίου. Να μου λείπει η Αθηνών - Πατρών.
Τρέχω με αυτοκίνητο, ΜΜΜ και πόδια (κάνω εξάσκηση για το φανταριλίκι). Μαθαίνω πια δρομολόγια διαδρομές. Αν θελήσετε ξενάγηση με ΜΜΜ ή ΙΧ που να χει γνώσεις "κίτρινης" φυλής εδώ. Κοντεύω να μάθω τους ελεγκτές και τους τροχονόμους (όλο στα άχαρα κάντουρες βάζουν , παλιά είχε και κάνα γκομενάκι να στανιάρει το μάτι μας πρωινιάτικα).
Οπότε εφόσον ο λόγος για τρέξιμο ας βάλουμε και λίγο prodigy για ρυθμό. Καλή σας ημέρα :-)
Έχω χαθεί αγαπητοί και ειλικρινά νιώθω να ζω κάποιες καταστάσεις έντονης παράνοιας μια και αναγκάζομαι να διασχίζω την Αθήνα μας , καθώς και να έρχομαι σε επαφή με τις διάφορες υπηρεσίες της και φυσικά τους συμπολίτες μας. Ειλικρινά κάπου μου είχαν λείψει όλα αυτά. Και κάπου μου ψιλοαρέσουν. Έχει την πλακα της κι όλο αυτό το θέμα. Γιατί ναι προτιμώ να βλέπω το αστείο της όλης φάσης γιατί αλλιώς πολύ μαύρο βλέπεται.
Ένα θα σας πω για να με καταλάβετε. Αναζητούσα επί δύο ώρες μία βιβλιοθήκη που όλοι την ήξεραν αλλά και δεν ξέρανε για να μάθω τελικά ότι μόνο στα χαρτιά υπάρχει και μόνο στο διαδίκτυο υφίσταται. Διέσχισα διαδρόμους και στενά και μόνο γριές μάγισσες δεν βρήκα να μου δώσουνε χρησμό, ευχή, κάτι τέλος πάντων. Το μόνο καλό ήταν ότι ήμουν σε νεανικό χώρο οπότε νεανικές, φρέσκες, δροσερές υπάρξεις μου έδιναν πληροφορίες (Ναι είμαι σεξιστής όπως καταλάβατε. Μόνο γκόμενες ρωτουσα :-p ). Γιατί όπως και να το κάνεις , μπορεί να πάρεις λάθος πληροφορία αλλά τουλάχιστον θα σου χει φτιάξει η μέρα.
Είπαμε Μάιος. Ο μήνας που ζευγαρώνουν τα γαϊδούρια. :-)
Που λέτε τρέχω ο άμηρος. Μία Ζωγράφου, την άλλη Μενίδι, μετά Αμπελόκηπους, επιστρέφω Πειραιά, ρίχνω και μια στροφή κι από Αιγάλεω city. Μου πρότειναν να περάσω κι από Πάτρα αλλά αρνούμαι. Είπαμε. Εντός λεκανοπεδίου. Να μου λείπει η Αθηνών - Πατρών.
Τρέχω με αυτοκίνητο, ΜΜΜ και πόδια (κάνω εξάσκηση για το φανταριλίκι). Μαθαίνω πια δρομολόγια διαδρομές. Αν θελήσετε ξενάγηση με ΜΜΜ ή ΙΧ που να χει γνώσεις "κίτρινης" φυλής εδώ. Κοντεύω να μάθω τους ελεγκτές και τους τροχονόμους (όλο στα άχαρα κάντουρες βάζουν , παλιά είχε και κάνα γκομενάκι να στανιάρει το μάτι μας πρωινιάτικα).
Οπότε εφόσον ο λόγος για τρέξιμο ας βάλουμε και λίγο prodigy για ρυθμό. Καλή σας ημέρα :-)
Πέμπτη, Απριλίου 24, 2008
πάσχα με λίγο brian :-)
Μια από τις αγαπημένες μου ταινίες και ένα από τα αγαπημένα μου θεατρικά -κινηματογραφικά τραγούδια.
Αφιερωμένο σε κάτι γλυκά ματάκια που έχουν κουραστεί πολύ, πολύ μα πάρα πολύ πολύ για να χαμογελάσουνε λίγο. ;-)
Είναι δύσκολα αλλά έχεις ανθρώπους που σε αγαπάνε. :-)
Εγώ θα βρίσκομαι στην πανέμορφη Σκιάθο. Θα προσπαθήσω να σας φέρω και εντυπώσεις από το κάστρο της Σκιάθου (την παλιά πόλη της Σκιάθου που βρίσκεται στα βόρεια του νησιού). (Σκιάθος στον κύβο)
Καλή σούβλα και ξεκούραση σε όλους :-)
Πέμπτη, Απριλίου 10, 2008
δημοκρατικοί εκφραστές
Η ποιότητας της δημοκρατίας μας είναι θέμα που με απασχολεί ιδιαίτερα και κατεπέκταση το παρόν ιστολόγιο. Υπάρχουν δύο θέματα που ξεχώρισα που αν και φαινομενικά άσχετα , σχετίζονται άμεσα (πιστεύω) με τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την έννοια της δημοκρατίας, τον τρόπο που την διαχειριζόμαστε πολίτες και κυβερνόντες.
Στο πρώτο θέμα έχουμε την περίπτωση όπου πολίτης, γιος επιχειρηματία υποδεικνύει στις αστυνομικές δυνάμεις ποιους διαδηλωτές θα πρέπει να συλλάβουν. Το περιστατικό συνέβει στα Ιωάννινα όπου διαδηλωτές διαμαρτύρονταν για την παράνομη (όπως ισχυρίζονται) ιδιωτικοποίηση δημόσιας περιουσίας σε επιχειρηματία της περιοχής. Σημειώνω ότι όπως θα δείτε στο βίντεο ο νεαρός (να χαρώ εγώ νιάτα) υποδεικνύει στις αστυνομικές δυνάμες (ε ρε υπερασπιστές του νόμου που μας προσέχουν) διαδηλωτές που είχε μυνήσει τουλάχιστον 40 λεπτά πριν αυτοί εμφανιστούν στη διαδήλωση για γεγονότα σχετικά με την διαδήλωση. Από πότε οι αστυνομικές και δικαστικές αρχές παίρνουν εντολές από επιχειρηματίες για το πώς θα εφαρμοσθεί ο νόμος (ναι σε άλλο κράτος ζω εγώ, σε άλλο όνειρο);
Τα συμπεράσματα δικά σας.
Προσωπικά ήταν η πρώτη φορά που θα δικαιολογούσα λυντσάρισμα.
Για περισσότερες λεπτομέρειες σας παραπέμπω στο ιστολόγιο του γιώργου μαργαρίτη.
Το δεύτερο περιστατικό συνέβει στην Θεσσαλονίκη. Αναρχικοί (έτσι θέλουν να λέγονται) εισέβαλαν στο χώρο του πανεπιστημίου με κράνη κι έκαψαν την κάλπη και κάποιες αφίσες. Δεν είναι η πρώτη φορά που τραμπούκοι ντύνουν ιδεολογικά τις φασιστικές τους ενέργειες ως αναρχισμό. Το χουν κάνει και πιο παλιά κάνοντας ήρωα και βουλευτή τον Άδωνη Γεωργιάδη καίγοντάς του το βιβλιοπωλείο.
Περήφανα "παλικάρια" ως είναι , καθώς και περήφανοι anarchdredds που επιβάλλουν τον νόμο του "αναρχισμού", έβγαλαν και ανακοίνωση στο indymedia.
Μικρή λεπτομέρεια: οποιος κατακρίνει αυτή την πράξη κόβεται άμεσα το σχόλιό του από την Σ.Ο. του indymedia.
Αλήθεια ρε παιδιά , πριν καταλήξουμε πώς θα λέγονται οι γείτονες, δεν κοιτάμε να φτιάξουμε αυτή την ρημάδα την Ελληνική Δημοκρατία;
Στο πρώτο θέμα έχουμε την περίπτωση όπου πολίτης, γιος επιχειρηματία υποδεικνύει στις αστυνομικές δυνάμεις ποιους διαδηλωτές θα πρέπει να συλλάβουν. Το περιστατικό συνέβει στα Ιωάννινα όπου διαδηλωτές διαμαρτύρονταν για την παράνομη (όπως ισχυρίζονται) ιδιωτικοποίηση δημόσιας περιουσίας σε επιχειρηματία της περιοχής. Σημειώνω ότι όπως θα δείτε στο βίντεο ο νεαρός (να χαρώ εγώ νιάτα) υποδεικνύει στις αστυνομικές δυνάμες (ε ρε υπερασπιστές του νόμου που μας προσέχουν) διαδηλωτές που είχε μυνήσει τουλάχιστον 40 λεπτά πριν αυτοί εμφανιστούν στη διαδήλωση για γεγονότα σχετικά με την διαδήλωση. Από πότε οι αστυνομικές και δικαστικές αρχές παίρνουν εντολές από επιχειρηματίες για το πώς θα εφαρμοσθεί ο νόμος (ναι σε άλλο κράτος ζω εγώ, σε άλλο όνειρο);
Τα συμπεράσματα δικά σας.
Προσωπικά ήταν η πρώτη φορά που θα δικαιολογούσα λυντσάρισμα.
Για περισσότερες λεπτομέρειες σας παραπέμπω στο ιστολόγιο του γιώργου μαργαρίτη.
-/-
Το δεύτερο περιστατικό συνέβει στην Θεσσαλονίκη. Αναρχικοί (έτσι θέλουν να λέγονται) εισέβαλαν στο χώρο του πανεπιστημίου με κράνη κι έκαψαν την κάλπη και κάποιες αφίσες. Δεν είναι η πρώτη φορά που τραμπούκοι ντύνουν ιδεολογικά τις φασιστικές τους ενέργειες ως αναρχισμό. Το χουν κάνει και πιο παλιά κάνοντας ήρωα και βουλευτή τον Άδωνη Γεωργιάδη καίγοντάς του το βιβλιοπωλείο.
Περήφανα "παλικάρια" ως είναι , καθώς και περήφανοι anarchdredds που επιβάλλουν τον νόμο του "αναρχισμού", έβγαλαν και ανακοίνωση στο indymedia.
Μικρή λεπτομέρεια: οποιος κατακρίνει αυτή την πράξη κόβεται άμεσα το σχόλιό του από την Σ.Ο. του indymedia.
-?-
Αλήθεια ρε παιδιά , πριν καταλήξουμε πώς θα λέγονται οι γείτονες, δεν κοιτάμε να φτιάξουμε αυτή την ρημάδα την Ελληνική Δημοκρατία;
Κυριακή, Απριλίου 06, 2008
Το η ελληνική έκδοση του Scientific American αναστέλει την λειτουργία της
Ήλπιζα να είναι πρωταπριλιάτικο αστείο όμως δεν είναι. Η προτελευταία παράγραφος των "προλεγόμενων" είναι ξεκάθαρη. Αντιγράφω: "...Και εξ αυτού υποχρεωνόμαστε πλέον να αναστείλουμε την ελληνική έκδοση του περιοδικού μας..."(*). Έστειλά ένα email ρωτώντας το κατά πόσο αυτό αληθεύει, μήπως είναι απλά ένα είδος "αστείου". Δυστυχώς η απάντηση δεν ήταν αρνητική. Κανένα αστείο... Έστω κρύο.
Δεν ξέρω ποια ήταν η σχέση σας με το Scientific American, η δική μου γνώμη ήταν ότι αποτελεί ή μάλλον αποτελούσε την πιο επιστημονική έκδοση περιοδικού που απευθυνόταν σε ένα πιο μαζικό κοινό. Κατάφερνε από την μια να εισάγει το απλό κόσμο στον κόσμο της επιστήμης και από την άλλη να ενημερώνει τους ίδιους τους επιστήμονες. Ο λόγος του απλός για τα επιστημονικά επίπεδα αλλά όχι απλοϊκός. Δεν υπήρχαν γενικότητες ενώ τα άρθρα δεν στηριζόντουσαν σε φήμες, υπήρχαν πηγές στο τέλος κάθε κυρίου άρθρου όπου σε παρέπεμπαν για περαιτέρω μελέτη (αυτό σε άλλο εντελώς επίπεδο μόνο στον Ιό της Κυριακής το έχω ξαναδει ).
Τον τελευταίο καιρό είχα αρχίσει να αποκτώ μια πιο σταθερή σχέση μαζί του αν και το είχα ανακαλύψει πριν δύο χρόνια. Και άλλαξε πολλά στον τρόπο με τον οποίο σκέφτομαι και λειτουργώ. Ακόμη και στον τρόπο που αντιμετωπίζω την δουλειά μου.
Στεναχωριέμαι και πικραίνομαι που μια τέτοια έκδοση δεν μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει στην ελληνική αγορά. Ελπίζω η αναστολή να μην κρατήσει πολύ. Στην φτωχή ελληνική πραγματικότητα η ύπαρξη του επιστημονικού λόγου και σκέψης λείπουν (σε αντίθεση με τα επιστημονικοφανή).
(*)ελληνική έκδοση Scientific American τεύχος Απριλίου 2008 σελίδα 7
Δεν ξέρω ποια ήταν η σχέση σας με το Scientific American, η δική μου γνώμη ήταν ότι αποτελεί ή μάλλον αποτελούσε την πιο επιστημονική έκδοση περιοδικού που απευθυνόταν σε ένα πιο μαζικό κοινό. Κατάφερνε από την μια να εισάγει το απλό κόσμο στον κόσμο της επιστήμης και από την άλλη να ενημερώνει τους ίδιους τους επιστήμονες. Ο λόγος του απλός για τα επιστημονικά επίπεδα αλλά όχι απλοϊκός. Δεν υπήρχαν γενικότητες ενώ τα άρθρα δεν στηριζόντουσαν σε φήμες, υπήρχαν πηγές στο τέλος κάθε κυρίου άρθρου όπου σε παρέπεμπαν για περαιτέρω μελέτη (αυτό σε άλλο εντελώς επίπεδο μόνο στον Ιό της Κυριακής το έχω ξαναδει ).
Τον τελευταίο καιρό είχα αρχίσει να αποκτώ μια πιο σταθερή σχέση μαζί του αν και το είχα ανακαλύψει πριν δύο χρόνια. Και άλλαξε πολλά στον τρόπο με τον οποίο σκέφτομαι και λειτουργώ. Ακόμη και στον τρόπο που αντιμετωπίζω την δουλειά μου.
Στεναχωριέμαι και πικραίνομαι που μια τέτοια έκδοση δεν μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει στην ελληνική αγορά. Ελπίζω η αναστολή να μην κρατήσει πολύ. Στην φτωχή ελληνική πραγματικότητα η ύπαρξη του επιστημονικού λόγου και σκέψης λείπουν (σε αντίθεση με τα επιστημονικοφανή).
(*)ελληνική έκδοση Scientific American τεύχος Απριλίου 2008 σελίδα 7
Δευτέρα, Μαρτίου 31, 2008
φίλε μου
καλέ μου φίλε
με ρώτησες αν είμαι καλά. η ειλικρινής απάντηση θα ταν μονολεκτική. σκατά. επειδή όμως θα διαβάζεις το γράμμα πρωινιάτικα οφείλω να την ευπρεπίσω. οπότε θα ομολογήσω ότι απλά είναι χάλια. κάτι φαίνεται στο φως αλλά χάλια.
όχι δεν έχω απογοητευτεί. αντίθετα το προσπαθώ. κουτσοχαμογελώ. προσπαθώ να βρω λύσεις. πάντα υπάρχουν. ξέρω ότι αν σταματήσω τώρα απλά θα γίνουν χειρότερα. οπότε μάλλον δεν μπορούσα να πω ότι το χάλια είναι απόλυτο. έχει και λίγο φως μέσα του.
ίσως φίλε να ναι και η άνοιξη. μεγάλο πράμα. εκεί που δεν το περιμένεις ντουουπ οδοστρωτήρας. ξέρω σε χω πρήξει με αυτά. κάθε λίγο και λιγάκι κάποιο καινούριο λουλουδάκι (είδες σου κανα και ρίμα) όμως είναι αρκετά διαφορετικά αυτή τη φορά, ίσως και πολύ. μήπως να το πω ριζοσπαστικά; μόνο από την σταθερότητά μου στις διαβαθμίσεις... καταλαβαίνεις.
είναι ζωντανό χαμόγελο. ακόμη κι αν καίγεσαι μέσα σου δεν μπορείς να μην γελάς. είναι περίεργο αυτό φίλε μου. είναι ένα ζωντανό χαμόγελο αυτό το κορίτσι.
όμως δεν μπορώ να πω περισσότερα. μας ακούν φίλε μου σσσσ.
με προβληματίζει και η δουλειά. να. σε λίγο καιρό (να δούμε πόσο κοντά είναι αυτό το σε λίγο) θα πρέπει να φανταρέψω. κι όχι δεν με πιάνει αγωνία για την περίοδο αυτή. με πιάνει για την δουλειά, να βρω να κάνω κάτι μέχρι τότε. η πτυχιακή δεν μας άφησε τέτοια περιθώρια. και το μετά φίλε μου. αυτό κι αν με αγχώνει.
άργησα. άργησα πολύ.
αυτά τα δικά μου φίλε μου και περιμένω και τα δικά σου νέα. πώς περνάς; τι κάνεις ; τι σε προβληματίζει και σένα; να σε ακούσω.
με ρώτησες αν είμαι καλά. η ειλικρινής απάντηση θα ταν μονολεκτική. σκατά. επειδή όμως θα διαβάζεις το γράμμα πρωινιάτικα οφείλω να την ευπρεπίσω. οπότε θα ομολογήσω ότι απλά είναι χάλια. κάτι φαίνεται στο φως αλλά χάλια.
όχι δεν έχω απογοητευτεί. αντίθετα το προσπαθώ. κουτσοχαμογελώ. προσπαθώ να βρω λύσεις. πάντα υπάρχουν. ξέρω ότι αν σταματήσω τώρα απλά θα γίνουν χειρότερα. οπότε μάλλον δεν μπορούσα να πω ότι το χάλια είναι απόλυτο. έχει και λίγο φως μέσα του.
ίσως φίλε να ναι και η άνοιξη. μεγάλο πράμα. εκεί που δεν το περιμένεις ντουουπ οδοστρωτήρας. ξέρω σε χω πρήξει με αυτά. κάθε λίγο και λιγάκι κάποιο καινούριο λουλουδάκι (είδες σου κανα και ρίμα) όμως είναι αρκετά διαφορετικά αυτή τη φορά, ίσως και πολύ. μήπως να το πω ριζοσπαστικά; μόνο από την σταθερότητά μου στις διαβαθμίσεις... καταλαβαίνεις.
είναι ζωντανό χαμόγελο. ακόμη κι αν καίγεσαι μέσα σου δεν μπορείς να μην γελάς. είναι περίεργο αυτό φίλε μου. είναι ένα ζωντανό χαμόγελο αυτό το κορίτσι.
όμως δεν μπορώ να πω περισσότερα. μας ακούν φίλε μου σσσσ.
με προβληματίζει και η δουλειά. να. σε λίγο καιρό (να δούμε πόσο κοντά είναι αυτό το σε λίγο) θα πρέπει να φανταρέψω. κι όχι δεν με πιάνει αγωνία για την περίοδο αυτή. με πιάνει για την δουλειά, να βρω να κάνω κάτι μέχρι τότε. η πτυχιακή δεν μας άφησε τέτοια περιθώρια. και το μετά φίλε μου. αυτό κι αν με αγχώνει.
άργησα. άργησα πολύ.
αυτά τα δικά μου φίλε μου και περιμένω και τα δικά σου νέα. πώς περνάς; τι κάνεις ; τι σε προβληματίζει και σένα; να σε ακούσω.
ο φίλος σου
Σάββατο, Μαρτίου 22, 2008
διάλειμμα για επίκαιρα και διαστημικά
Την Τετάρτη 19 του μηνός "έφυγε" ο συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας Sir Arthur Charles Clarke. Γνωστός από το έργο του "2001: Η οδύσσεια του διαστήματος" όπου μεταφέρθηκε από τον Stanley Kubrick στον κινηματογράφο ο Arthur Clarke και όπου ουσιαστικά έγινε πιο γνωστός στο ευρύ κοινό , ο Arthur Clarke υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας(*). Όντας γνώστης του αντικειμένου (υπήρξε ο πρώτος που πρότεινε την χρήση δορυφόρων στις τηλεπικοινωνίες) πραγματεύτηκε την εξέλιξη της τεχνολογίας καθώς και την σχέση που θα αποκτούσε ο άνθρωπος με αυτήν.
Στα 90 του γενέθλια από το σπίτι του στην Sri Lanka o Arthur Clarke δημοσίευσε βίντεο σχετικά με την πορεία της ανθρωπότητας μέχρι τώρα καθώς και για το μέλλον που έρχεται.
Με μεστό λόγο , χωρίς υπερβολές μηδενισμού ή υπεραισιοδοξίας μας τόνισε τα σημεία που πρέπει να προσέξουμε αλλά καθώς και τις δυνατότητες που μας δίνονται να εξελιχθούμε περισσότερο.
Στο βίντεο θα ακούσατε να αναφέρεται σε διαπλανητικά ταξίδια. Σας φαίνεται (και λογικό) κάτι πολύ μακρινό. Όμως ήδη από τον Σεπτέμβρη που μας πέρασε η Google προσφέρει στην εταιρεία που θα καταφέρει να φτιάξει διαστημικό σκάφος που θα προσεδαφιζόταν στην Σελήνη το ποσό των 30 εκατομμυρίων δολαρίων. Πέρα από το ποσό που είναι αρκετά υψηλό ο πιο υποψιασμένος βλέπει ότι η εποχή του διαστήματος ίσως να μην είναι και τόσο μακρυά και ότι ανοίγονται νέοι ορίζονται για την πορεία της ανθρωπότητας.
Από την άλλη και με αφορμή αφιέρωμα του περιοδικού Scientific American στο τεύχος Φεβρουαρίου, μαθαίνουμε ότι στην κεντρική Ευρώπη πρόκειται να πραγματοποιηθεί πείραμα στον επιταχυντή LHC σχετικά με την σωματιδιακή φύση του σύμπαντος. Πιο συγκεκριμένα θα επιδιωχθεί να εξηγηθεί η φύση της λεγόμενης σκοτεινής ύλης πράγμα που πρόκειται να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε την σωματιδιακή φυσική ως σήμερα (πιθανόν να εξηγηθεί και η φύση της ενέργειας όπως ευελπιστούν οι επιστήμονες).
Γενικά αγνοώντας τις κασάνδρες που περιμένουν την καταστροφή νομίζω ότι ζούμε σε μια πολύ ενδιαφέρουσα εποχή γεμάτη με νέες προκλίσεις και προβλήματα να επιλυθούν. Προβλήματα πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν, όμως η απαξίωση της όποιας εξέλιξης απλά οδηγεί προς τα πίσω. Από την άλλη τα προβλήματα δεν πρέπει να αγνοηθούν αλλά όσο γίνεται να αντιμετωπιστούν δυναμικά.Στα 90 του γενέθλια από το σπίτι του στην Sri Lanka o Arthur Clarke δημοσίευσε βίντεο σχετικά με την πορεία της ανθρωπότητας μέχρι τώρα καθώς και για το μέλλον που έρχεται.
Με μεστό λόγο , χωρίς υπερβολές μηδενισμού ή υπεραισιοδοξίας μας τόνισε τα σημεία που πρέπει να προσέξουμε αλλά καθώς και τις δυνατότητες που μας δίνονται να εξελιχθούμε περισσότερο.
Στο βίντεο θα ακούσατε να αναφέρεται σε διαπλανητικά ταξίδια. Σας φαίνεται (και λογικό) κάτι πολύ μακρινό. Όμως ήδη από τον Σεπτέμβρη που μας πέρασε η Google προσφέρει στην εταιρεία που θα καταφέρει να φτιάξει διαστημικό σκάφος που θα προσεδαφιζόταν στην Σελήνη το ποσό των 30 εκατομμυρίων δολαρίων. Πέρα από το ποσό που είναι αρκετά υψηλό ο πιο υποψιασμένος βλέπει ότι η εποχή του διαστήματος ίσως να μην είναι και τόσο μακρυά και ότι ανοίγονται νέοι ορίζονται για την πορεία της ανθρωπότητας.
Από την άλλη και με αφορμή αφιέρωμα του περιοδικού Scientific American στο τεύχος Φεβρουαρίου, μαθαίνουμε ότι στην κεντρική Ευρώπη πρόκειται να πραγματοποιηθεί πείραμα στον επιταχυντή LHC σχετικά με την σωματιδιακή φύση του σύμπαντος. Πιο συγκεκριμένα θα επιδιωχθεί να εξηγηθεί η φύση της λεγόμενης σκοτεινής ύλης πράγμα που πρόκειται να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε την σωματιδιακή φυσική ως σήμερα (πιθανόν να εξηγηθεί και η φύση της ενέργειας όπως ευελπιστούν οι επιστήμονες).
(*)Για όσους δεν έχουν διαβάσει κάποιο από τα έργα του σας προτείνω το απόσπασμα που έχει ο μιχάλης στο blog του τόσο σε πρωτότυπο όσο και μεταφρασμένο.
Αναφορές από τις εξής πηγές:
1)RAM τεύχος 220
2)Scientific American ελληνική έκδοση τεύχος Φεβρουαρίου έτους 2008
Τρίτη, Μαρτίου 18, 2008
Τα πρώτα σκιρτήσματα
Ξεκινά στην εφηβεία συνήθως. Είναι τότε που δεν υπάρχει κανένα τόσο υπέροχο πλάσμα στον κόσμο κι αν ναι όχι τόσο θεϊκό, τόσο όμορφα πλασμένο που να κάνει τα πόδια σου να χάνουν το έδαφος από κάτω τους. Τα βράδια ξενυχτάς με την χαρακτηριστική ανάσα της ατμομηχανής (αχχχχχχχχ και βαχχχχχ). Μόνο μια ματιά σε κάνει να βρίσκεσαι σε χοροχρονικό κενό, ένα φιλί σε ονειρικό κόσμο, παραδεισένιο. Τότε που όλα σου φαντάζουν όμορφα (εφόσον υπάρχει ανταπόκριση) ή κόλαση (για το αντίθετο). Τότε που ανακαλύπτεις χάδι το χάδι, φιλί το φιλί ένα άλλο σώμα και ψυχή.
Σε αυτού του είδους τον έρωτα ή και σε αυτό το στάδιο του έρωτα αναφέρονται το παρακάτω ποιητικό απόσπασμα καθώς και οι τίτλοι τραγουδιών ή μουσικών κομματιών.
ιιι
[...]
Ακουστά σ’έχουν τα κύματα
Πώς χαϊδεύεις, πως φιλάς
Πώς λες ψιθυριστά το «τι» και το «ε»
Τριγύρω στο λαιμό στον όρμο
Πάντα εμείς το φως κι η σκιά
[...]
Που πια δεν έχω τίποτε άλλο
Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα
Να φωνάξω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου
Να μυρίζω από σένα και ν’αγριεύουν οι άνθρωποι
Επειδή το αδοκίμαστο και το απ’ αλλού φερμένο
Δεν τ’ αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ’ ακούς
Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν αγάπη μου
Να μιλώ για σένα και για μένα
[...](*)
moonlight sonata – ludwig van beethoven
τα λιανοτράγουδα – μάνος χατζιδάκις
καίγομαι και σιγολιώνω (δημοτικό) – δημήτρης υφαντής
ερωτικό – ελευθερία αρβανιτάκη
πόσο σε θέλω - τερμίτες
πάρε με – βασίλης παπακωνσταντίνου
φλασάκι – σάκης μπουλάς
λουλούδι του δάσους - apurimac
να μ´αγαπάς – παύλος σιδηρόπουλος
σ’ ακολουθώ – μάνος λοΐζος
ερωτευμένοι σχιζοφρενείς – τρύπες
η αγάπη ορμάει μπροστά – γιάννης αγγελάκας και οι επισκέπτες
everybody needs somebody – blues brothers
send me an angel - scorpions
wicked game – chris isaak
give it to me – michael jackson
loosing my religion - r.e.m.
hard sun - eddie vedder
και without blame – ismael lo / marianne faithful
είμαστε στην αρχή ακόμη μέχρι να αρχίζει να ζεσταίνει η φλόγα... μετά θα δούμε αν θα γίνει πυρκαγιά ;-)
Θα ακολουθήσουν κι άλλα αφιερώματα σε άλλα στάδια ή άλλου είδους έρωτα. Η επιλογή δεν έγινε και δεν θα γίνει με μοναδικό παράγοντα το αν συγκαταλέγονται στα ερωτικά τραγούδια ή μουσικές αλλά και στο αν μπορούν να εκφράσουν ή να «ντύσουν» αυτόν ή τις όποιες καταστάσεις δημιουργούνται εξαιτίας του. Αφορμή για αυτό το αφιέρωμα αποτέλεσε η πρόσκληση του αγαπητού samael.
Ανάλογα με το στάδιο του έρωτα θα κάνω και αντίστοιχη πάσα σε άλλον blogger.
Κάνω πάσα το λοιπόν στις just living και φανούλα :-)
(*)απόσπασμα από την ποιητική συλλογή "το μονόγραμμα" του οδυσσέα ελύτη
Πέμπτη, Μαρτίου 13, 2008
Απόμαχοι ξενυχτιών
Παρόλα τα πολλαπλά ξενύχτια και τις καταχρήσεις (τόσο αλκοόλ απορώ πώς δεν με έκανε μόνιμο τροφιμο ομάδας απεξάρτησης) δεν μπορώ να πω ότι χόρτασα και τόσο το ξεφάντωμα. Άντεχα κι άλλο και τώρα θα αρχίζουν να σοβαρεύουν όλοι. Τέσπα ο καιρός ανοίγει. Ήδη τα πρώτα δελφινάκια έχουν αρχίσει τα μπανάκια τους και πρέπει να αρχίσουμε να συμμαζεύουμε τις μπάκες και από τα ξενύχτια μόνο ο χορός ενδίκνυται στα πλαίσια των υγειϊνών συνηθειών.
Δεν πέταξα δυστυχώς χαρταετό παρότι ήθελα (δεν πα να με λένε ανώριμο εμένα μου αρέσει). Βασικά για μένα είναι κι αφορμή για εκδρομή. Αλλά στην εποχή των σοβαροφανών μην μιλάτε για γέλιο.
Για όσους θυμούνται πέρσι τέτοια εποχή είχα γράψει ένα κείμενο για τους χαρταετούς.
Ε τον γιγάντιο αυτό χαρταετό τον εντόπισα στο παρακάτω βίντεο όπου τελικά διαπιστώνουμε ότι δεν πέταξε αλλά προσέξτε πόσοι άνθρωποι προσπαθούν να τον "σηκώσουν".
Δεν είναι εκπληκτικό;
Τέσπα η επομένη μας βρίσκει να καταναλώνουμε νηστίσιμες λειχουδιές. Προσωπικά τα όσπρια και τα λαχανικά μου αρέσουν πολύ οπότε κανένα πρόβλημα.
Κάτι επίσης όμορφο πέρα από τις μιζέριες των σκουπιδιών (που πράγματι είναι μεγάλο πρόβλημα) καθώς και των διακοπών του ρεύματος (Αθηναίοι μην φωνάσκετε τόσο. Στην επαρχία μαθαίνω είναι το ζόρι (3-5 ώρες) όχι στην μία ώρα διακοπής εδώ).
Κάτι όμορφο το λοιπόν πέρα από τους μασκαράδες είναι και τα δέντρα όπως οι αμυγδαλιές που σε όποιο σημείο της Αθήνας ή του Πειραιά έχω εντοπίσει , έχουν ανθοφορήσει , γεμίζοντας χρώμα και ομορφιές μυρωδιές γύρω τους.
Καλή άνοιξη (νομίζω ότι τώρα άρχισε ουσιαστικά) και καλή σας μέρα.
Χαμογελάτε και μην μιζεριάζετε
Κάνει τους άλλους να ανησυχούν :-)
αυτό το post αποτελεί και την πρώτη προσπάθεια χρησιμοποίησης των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του flock
Δεν πέταξα δυστυχώς χαρταετό παρότι ήθελα (δεν πα να με λένε ανώριμο εμένα μου αρέσει). Βασικά για μένα είναι κι αφορμή για εκδρομή. Αλλά στην εποχή των σοβαροφανών μην μιλάτε για γέλιο.
Για όσους θυμούνται πέρσι τέτοια εποχή είχα γράψει ένα κείμενο για τους χαρταετούς.
Ε τον γιγάντιο αυτό χαρταετό τον εντόπισα στο παρακάτω βίντεο όπου τελικά διαπιστώνουμε ότι δεν πέταξε αλλά προσέξτε πόσοι άνθρωποι προσπαθούν να τον "σηκώσουν".
Δεν είναι εκπληκτικό;
Τέσπα η επομένη μας βρίσκει να καταναλώνουμε νηστίσιμες λειχουδιές. Προσωπικά τα όσπρια και τα λαχανικά μου αρέσουν πολύ οπότε κανένα πρόβλημα.
Κάτι επίσης όμορφο πέρα από τις μιζέριες των σκουπιδιών (που πράγματι είναι μεγάλο πρόβλημα) καθώς και των διακοπών του ρεύματος (Αθηναίοι μην φωνάσκετε τόσο. Στην επαρχία μαθαίνω είναι το ζόρι (3-5 ώρες) όχι στην μία ώρα διακοπής εδώ).
Κάτι όμορφο το λοιπόν πέρα από τους μασκαράδες είναι και τα δέντρα όπως οι αμυγδαλιές που σε όποιο σημείο της Αθήνας ή του Πειραιά έχω εντοπίσει , έχουν ανθοφορήσει , γεμίζοντας χρώμα και ομορφιές μυρωδιές γύρω τους.
Καλή άνοιξη (νομίζω ότι τώρα άρχισε ουσιαστικά) και καλή σας μέρα.
Χαμογελάτε και μην μιζεριάζετε
Κάνει τους άλλους να ανησυχούν :-)
αυτό το post αποτελεί και την πρώτη προσπάθεια χρησιμοποίησης των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του flock
Blogged with the Flock Browser
Τετάρτη, Μαρτίου 05, 2008
ένα έκτακτο
Αν τυχόν σας έλθει μήνυμα διαμόρφωσης MMS με το κωδικό όνομα 36301 το οποίο σας ζητά τον κωδικό pin σας , χωρίς προηγουμένως να έχετε ενεργοποιήσει κάποια υπηρεσία (όπως πχ MMS) σβήστε το.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Στην συνέχεια επειδή ζήλεψα που όλοι μιλούσαν για τα gadgetάκια τους, πήγα και αγόρασα ένα καινούριο mp3 player. Καλά όχι και τίποτα φοβερό. Είναι το i.Beat organix [FM] της Trekstor. Βασικοί παράγοντες αγοράς ήταν οι εξής:
1) υποστήριζε το format Ogg που ως υποστηριχτής του opensource το έχω αδυναμία.
2) έχει ραδιόφωνο και εγγραφή ραδιοφώνου και εξωτερικών πηγών
3) αυτονομία ικανοποιητική 24 ώρες
4) χορητηκότητα επίσης ικανοποιητική 1Gb
Γενικά τα mp3players της trekstor μου αρέσουν που έχουν πολύ καλή απόδοση ήχου τόσο από θέμα ποιότητας όσο και "δύναμης". Μου αρέσει που δεν χρειάζομαι ειδικό πρόγραμμα για να περάσω τα τραγούδια μέσα.
Δεν μου αρέσει που τα ελληνικά tags δεν τα διαβάζει ή τα δείχνει αλλαμπουρνέισον. Δεν μου αρέσει που αμέσως μόλις το συνδέσω στον υπολογιστή αρχίζει να φορτίζει, πράγμα που με φοβίζει ως προς την "καλή υγεία" της μπαταρίας.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Καλοί μου συμπολίτες κι επισκέπτες του Πειραιά μάθετε να παρκάρετε. Είναι το λιγότερο γαϊδουριά να παρκάρεις πάνω στη διάβαση με το 4μετρο αμάξι σου γιατί η γκόμενα θέλει να πάει στο περίπτερο... Πρέπει να καλέσει κάποιος τους μπάτσους για να το καταλάβεις;
Νομίζω πάντως ότι ένα βασικό κριτήριο για την ποιότητα μιας κοινωνίας είναι το κατά πόσο χρειάζονται μπάτσο (όχι αστυνομικό, είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα) οι πολίτες για να λειτουργήσουν σωστά.
Λειτουργούμε νόμιμα όχι γιατί πρέπει, όχι γιατί μας το έχει επιβάλει κάποιος, αλλά γιατί βοηθά στην τελική (όσο και να φαίνεται περίεργο ) στην ομαλή λειτουργία της κοινωνίας μας και κατ' επέκταση κι εμάς. Είναι θέμα εξέλιξης.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Στην συνέχεια επειδή ζήλεψα που όλοι μιλούσαν για τα gadgetάκια τους, πήγα και αγόρασα ένα καινούριο mp3 player. Καλά όχι και τίποτα φοβερό. Είναι το i.Beat organix [FM] της Trekstor. Βασικοί παράγοντες αγοράς ήταν οι εξής:
1) υποστήριζε το format Ogg που ως υποστηριχτής του opensource το έχω αδυναμία.
2) έχει ραδιόφωνο και εγγραφή ραδιοφώνου και εξωτερικών πηγών
3) αυτονομία ικανοποιητική 24 ώρες
4) χορητηκότητα επίσης ικανοποιητική 1Gb
Γενικά τα mp3players της trekstor μου αρέσουν που έχουν πολύ καλή απόδοση ήχου τόσο από θέμα ποιότητας όσο και "δύναμης". Μου αρέσει που δεν χρειάζομαι ειδικό πρόγραμμα για να περάσω τα τραγούδια μέσα.
Δεν μου αρέσει που τα ελληνικά tags δεν τα διαβάζει ή τα δείχνει αλλαμπουρνέισον. Δεν μου αρέσει που αμέσως μόλις το συνδέσω στον υπολογιστή αρχίζει να φορτίζει, πράγμα που με φοβίζει ως προς την "καλή υγεία" της μπαταρίας.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Καλοί μου συμπολίτες κι επισκέπτες του Πειραιά μάθετε να παρκάρετε. Είναι το λιγότερο γαϊδουριά να παρκάρεις πάνω στη διάβαση με το 4μετρο αμάξι σου γιατί η γκόμενα θέλει να πάει στο περίπτερο... Πρέπει να καλέσει κάποιος τους μπάτσους για να το καταλάβεις;
Νομίζω πάντως ότι ένα βασικό κριτήριο για την ποιότητα μιας κοινωνίας είναι το κατά πόσο χρειάζονται μπάτσο (όχι αστυνομικό, είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα) οι πολίτες για να λειτουργήσουν σωστά.
Λειτουργούμε νόμιμα όχι γιατί πρέπει, όχι γιατί μας το έχει επιβάλει κάποιος, αλλά γιατί βοηθά στην τελική (όσο και να φαίνεται περίεργο ) στην ομαλή λειτουργία της κοινωνίας μας και κατ' επέκταση κι εμάς. Είναι θέμα εξέλιξης.
Τρίτη, Φεβρουαρίου 26, 2008
ω τι καιροί, ω τι blogging
Το παρόν post προσπάθησε να αποφύγει τους βαριούς χαρακτηρισμούς για τους "υπερασπιστές" της "δημοκρατίας" μας.
Καταρχήν πρέπει να ευχαριστήσουμε για την ποιότητα της δημοκαφρίας μας που απολαμβάνουμε τόσο καιρό στην ελληνική τηλεόραση τον κύριο "πριν και μετά το χάος με λένε μάκη,σε καταγράφω και σου χαμογελάω". Αυτό το υπέροχο δείγμα υπέρτατης δημοσιογραφίας όπου παραδόξως όλες σχεδόν οι καταγγελίες του έχουν δικαιώσει τους... αντιπάλους του. Όπου ο κιτρινισμός είναι μόνο πηγαίο χιούμορ του τίτλου εκπομπής του , ενώ το όραμά του για μια διαφορετική ζουγκλοειδή ελλάδα όπου αμφότεροι θα κανιβαλιζόμαστε είναι διάχυτο στην καριέρα του.
Στην συνέχεια την αγαπητή μας κυβέρνηση. Ωωω αγαπητή σεμνή και ταπεινή κορασίς. Μα όχι μην ντρέπεστε ω, παρθένα δεσποσύνη. Άσπυλη και αμόλυντη, εσείς που πότε μα ποτέ δεν αδιαφθορίσατε. Ναι το ξέρω η Vodafone ήταν μια ατυχία της στιγμής. Ενώ ο υπερζήλος των αστυνομικών μας, των ακούνητων αυτών νεαρών, υπέρβαση πάθους για το καθήκον. Καμιά φορά χρυσαυγατίζουν αλλά αυτό είναι νεανικές εξάρσεις. Ω μα ναι και τα δάση. Ήταν απλά η μοίρα που το φερε. Ε και οι παλιοί άλλωστε το κάναν για να δυναμώσει το χωράφι. Ε κι εσύ ω αμόλυντη ποτέ δεν χαλάς την παράδοση. Πάντα πιστή και οσφιοκαμπτούσα γέρνεις στα σημεία των καιρών. Ω εσύ.
Στο τέλος πρέπει να ευχαριστήσουμε τον κύριο Καψαμπέλη. Τούτον δεν τον ήξερα. Έμαθα ότι χειρίζεται διαβόητο μπλογίδιον-ιστολόγιον. Είναι τόσο μεγάλος γνώστης του αντικειμένου που δεν ξέρει πώς διαχείζονται τα σχόλια σε ένα βλογ. Μεγάλος γνώστης πράγματι.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Κι αν ένα μέρος των χρηστών στρέφεται για ενημέρωση στα blogs κι όχι στα μέσα ενημέρωσης τότε θα πρέπει να προβληματιστείτε το γιατί θεωρούνται πιο αξιόπιστα.
Μπορεί εσείς να προτιμάτε την προβατοποίηση και ανεγκεφαλιοτοποίηση της tv. Γιατί αυτό βολεύει. Να καθόμαστε και να ακούμε και να μην συζητάμε. Όμως όχι ρε, οι παρέες μαζευτήκανε στο net.
ΌΧΙ δεν υπερασπίζομαι κάποιους εκβιαστές. Που δεν ξέρω αν είναι. Οι υπερασπιστές της δημοκρατίας έχουν βγάλει απόφαση πριν από την όποια δίκη. Έτσι το συνηθίζουν, όπως πάντα να εισαγγελεύουν. Η δικαιοσύνη όμως είναι υπεύθυνη γι αυτό, κι αν είναι πράγματι να τιμωρηθούν.
Οι bloggers δεν έκλεψαν το επάγγελμα κανενός. Δεν υποκατέστισαν κανέναν δημοσιογράφο όπως όλοι φοβηθήκαν. Απλοί άνθρωποι βρήκαν τρόπο να πουν την γνώμη τους ελεύθερα. Ούτε το έπεξαν εισαγγελείς. Απλά ενώσαν τις φωνές τους σε συγκεκριμένες στιγμές.
Δεν ξέρω αν το παιχνίδι ήταν προσχεδιασμένο για να δαιμονοποιηθεί το blogging και το διαδίκτυο γενικά (που τόσο το φοβούνται πια), όμως έτσι καταλήγει. Και οφείλουμε να το υπερασπιστούμε κατά την γνώμη μου.
Η ενημέρωση λογοκρίνεται και το βλέπουμε. Όμως το δικαίωμα έκφρασής μου, σας, μας δεν μπορεί να λογοκρίνεται. Είναι δικαίωμά μου να μην σας πάω και να το λέω. Είτε σε λένε Μάκη, είτε Χίο , είτε Αλογοσκούφη, είτε Cortlinux, είτε οτιδήποτε. Μπορώ να σε κρίνω και να λέω την γνώμη μου. Έστω και ανώνυμα.
Φυσικά επαναλαμβάνω ότι δεν είμαι υπέρ κανενός εκβιασμού ή συκοφάντησης που όμως ακόμη και τώρα μπορεί να εκδιωθεί με τα σύγχρονα νομικά μέσα εφόσον αυτή προκαλεί βλάβη στο πρόσωπο στόχος.
για πιο συγκρατημένη ανάγνωση των γεγονότων παραπέμπω στα εξής κείμενα του Gravity and the wind καθώς και του περαστικού.
Καταρχήν πρέπει να ευχαριστήσουμε για την ποιότητα της δημοκαφρίας μας που απολαμβάνουμε τόσο καιρό στην ελληνική τηλεόραση τον κύριο "πριν και μετά το χάος με λένε μάκη,σε καταγράφω και σου χαμογελάω". Αυτό το υπέροχο δείγμα υπέρτατης δημοσιογραφίας όπου παραδόξως όλες σχεδόν οι καταγγελίες του έχουν δικαιώσει τους... αντιπάλους του. Όπου ο κιτρινισμός είναι μόνο πηγαίο χιούμορ του τίτλου εκπομπής του , ενώ το όραμά του για μια διαφορετική ζουγκλοειδή ελλάδα όπου αμφότεροι θα κανιβαλιζόμαστε είναι διάχυτο στην καριέρα του.
Στην συνέχεια την αγαπητή μας κυβέρνηση. Ωωω αγαπητή σεμνή και ταπεινή κορασίς. Μα όχι μην ντρέπεστε ω, παρθένα δεσποσύνη. Άσπυλη και αμόλυντη, εσείς που πότε μα ποτέ δεν αδιαφθορίσατε. Ναι το ξέρω η Vodafone ήταν μια ατυχία της στιγμής. Ενώ ο υπερζήλος των αστυνομικών μας, των ακούνητων αυτών νεαρών, υπέρβαση πάθους για το καθήκον. Καμιά φορά χρυσαυγατίζουν αλλά αυτό είναι νεανικές εξάρσεις. Ω μα ναι και τα δάση. Ήταν απλά η μοίρα που το φερε. Ε και οι παλιοί άλλωστε το κάναν για να δυναμώσει το χωράφι. Ε κι εσύ ω αμόλυντη ποτέ δεν χαλάς την παράδοση. Πάντα πιστή και οσφιοκαμπτούσα γέρνεις στα σημεία των καιρών. Ω εσύ.
Στο τέλος πρέπει να ευχαριστήσουμε τον κύριο Καψαμπέλη. Τούτον δεν τον ήξερα. Έμαθα ότι χειρίζεται διαβόητο μπλογίδιον-ιστολόγιον. Είναι τόσο μεγάλος γνώστης του αντικειμένου που δεν ξέρει πώς διαχείζονται τα σχόλια σε ένα βλογ. Μεγάλος γνώστης πράγματι.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Μα καλά για πόσο ηλίθιους μας έχετε;
Τα blogs είναι μέσο έκφρασης κι όχι ενημέρωσης. Οποιοσδήποτε θέλει να ενημερωθεί δεν διαβάζει blogs διαβάζει τα αντίστοιχα sites. Δυστυχώς όσοι ξέρουν αποφεύγουν τα ελληνικά (δεν ξέρω αν αυτό το θεωρείται προς τιμήν σας). Προτιμώ να διαβάσω bbc , reuter κτλ παρά skai , ΕΡΤ κτλ. Περισσότερες πραγματικές ειδήσεις θα πάρω από εκεί για τον τόπο μου.-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Κι αν ένα μέρος των χρηστών στρέφεται για ενημέρωση στα blogs κι όχι στα μέσα ενημέρωσης τότε θα πρέπει να προβληματιστείτε το γιατί θεωρούνται πιο αξιόπιστα.
Ως χώρος έκφρασης το λοιπόν , αποτελεί και χώρος συζήτησης ένα blog. Σαν ένα σπίτι που μαζευόμαστε και συζητάμε. Πολλές φορές συζητάμε και θέματα που σκεπάζουν οι πραγματικοί δημοσιογράφοι. Αρκετές φορές λέμε και αρκετές μαλακίες. Παίζουμε. Προτίνουμε. Ερωτευόμαστε. Όχι το blog δεν είναι μέσο ενημέρωσης. Είναι μέσο έκφρασης και επικοινωνίας.
Μπορεί εσείς να προτιμάτε την προβατοποίηση και ανεγκεφαλιοτοποίηση της tv. Γιατί αυτό βολεύει. Να καθόμαστε και να ακούμε και να μην συζητάμε. Όμως όχι ρε, οι παρέες μαζευτήκανε στο net.
ΌΧΙ δεν υπερασπίζομαι κάποιους εκβιαστές. Που δεν ξέρω αν είναι. Οι υπερασπιστές της δημοκρατίας έχουν βγάλει απόφαση πριν από την όποια δίκη. Έτσι το συνηθίζουν, όπως πάντα να εισαγγελεύουν. Η δικαιοσύνη όμως είναι υπεύθυνη γι αυτό, κι αν είναι πράγματι να τιμωρηθούν.
Οι bloggers δεν έκλεψαν το επάγγελμα κανενός. Δεν υποκατέστισαν κανέναν δημοσιογράφο όπως όλοι φοβηθήκαν. Απλοί άνθρωποι βρήκαν τρόπο να πουν την γνώμη τους ελεύθερα. Ούτε το έπεξαν εισαγγελείς. Απλά ενώσαν τις φωνές τους σε συγκεκριμένες στιγμές.
Δεν ξέρω αν το παιχνίδι ήταν προσχεδιασμένο για να δαιμονοποιηθεί το blogging και το διαδίκτυο γενικά (που τόσο το φοβούνται πια), όμως έτσι καταλήγει. Και οφείλουμε να το υπερασπιστούμε κατά την γνώμη μου.
Η ενημέρωση λογοκρίνεται και το βλέπουμε. Όμως το δικαίωμα έκφρασής μου, σας, μας δεν μπορεί να λογοκρίνεται. Είναι δικαίωμά μου να μην σας πάω και να το λέω. Είτε σε λένε Μάκη, είτε Χίο , είτε Αλογοσκούφη, είτε Cortlinux, είτε οτιδήποτε. Μπορώ να σε κρίνω και να λέω την γνώμη μου. Έστω και ανώνυμα.
Φυσικά επαναλαμβάνω ότι δεν είμαι υπέρ κανενός εκβιασμού ή συκοφάντησης που όμως ακόμη και τώρα μπορεί να εκδιωθεί με τα σύγχρονα νομικά μέσα εφόσον αυτή προκαλεί βλάβη στο πρόσωπο στόχος.
για πιο συγκρατημένη ανάγνωση των γεγονότων παραπέμπω στα εξής κείμενα του Gravity and the wind καθώς και του περαστικού.
Κυριακή, Φεβρουαρίου 24, 2008
είμαι 16άρης (λέμε τώρα) σας γαμώ τα λύ-κει-α
Θυμάμαι όταν δίναμε πανελλήνιες (δέσμες τότε, τελευταία χρονιά) αρχίζαμε την έκθεση κάπως έτσι:
"Στην σύγχρονη κοινωνία όπου ο καταναλωτισμός και η εντατικοποίηση της εργασίας έχουν οδηγήσει το άτομο σε μια απομόνωση από τις πραγματικές του ανάγκες.... "
και συνεχίζαμε να γράφουμε για τα δεινά της κοινωνίας μας όπου φυσικά ήταν όλα χάλια όμως εμείς δεν θα έπρεπε να λειτουργήσουμε σαν Κασάνδρες (ασχέτως αν όλα ήταν μέσα στην μαυρίλα :-p ) αλλά να προτείνουμε λύσεις ως πολυμήχανοι Οδυσσείς.
Σε μια εποχή που επιμένει να παίζει την Κασάνδρα με μάσκα Οδυσσέα μήπως θα ήταν προτιμότερο από τις οδύνες να αναζητήσουμε και να ενισχύσουμε θετικές "κινήσεις" που ανακαλύπτουμε ;
Οι αναδρομές στην μαθησιακή ηλικία (η οποία δεν μου λείπει καθόλου. τον μαζοχισμό αυτόν ποτέ δεν τον κατάλαβα) ήλθαν με αφορμή δύο site που έχουν σχέση με εκείνη την περίοδο της ζωής μας.
Η μία είναι διαδικτυακή κίνηση με το όνομα ischool. Σύμφωνα με τα λόγια των ιδρυτών του:
Το iSchool.gr είναι ένας ιστοχώρος που απευθύνεται κυρίως σε μαθητές γυμνασίου & λυκείου. Σκοπός του είναι να αποτελέσει χώρος-καταφύγιο για μαθητές και απόφοιτους, προσφέροντας τους ένα σύνολο υπηρεσιών και παράλληλα επιτρέποντας τους την άμεση επικοινωνία μεταξύ τους.
Ακόμα και αν δεν είστε μαθητής(τρια), μην διστάσετε να κάνετε εγγραφή! Είτε απόφοιτος, είτε εκπαιδευτικός μπορείτε και εσείς με τον τρόπο σας να συμβάλλετε στην ανάπτυξη της κοινότητας του iSchool.gr , συζητώντας και βοηθώντας.
Πρόκειται για μια ιστοσελίδα καλοφτιαγμένη όπου φυσικά υποστηρίζεται forum αλλά και πρόσθετες υπηρεσίες όπως online λεξικό, αριθμομηχανή και σημειωματάριο.
Η άλλη ενδιαφέρουσα κίνηση είναι παλιά γνωστή. Είναι η παρέα των schooligans. Νόμιζα ότι είχαν χαθεί. Όμως με χαρά ανακάλυψα ότι έχουν δική τους ιστοσελίδα κι ότι συνεχίζουν να εκδίδονται στα "Νέα".
Πρόκειται για ένα μαθητικό περιοδικό (όπου όμως πια θα πρέπει κάποιοι συντάχτες του να μην είναι πια μαθητές) το οποίο με φρεσκο τρόπο ασχολείται τόσο με θέματα επικαιρότητας όσο (φυσικά) και με θέματα που αφορούν την μαθησιακή κοινότητα.
Ένα ενδιαφερόν χαρακτηριστικό της ομάδας είναι και οι συνεντεύξεις που παίρνουν από γνωστά πρόσωπα κυρίως τους πολιτικούς. Ενώ γνωστό θα πρέπει να είναι στους περισσότερους το ομώνυμο φεστιβάλ.
Νομίζω τελικά ότι όλος αυτός ο φόβος για το παρόν και το μέλλον οφείλεται στην άγνοιά μας για τις δυνατότητές μας καθώς και για τις δυνατότητες που μας παρέχει η εποχή μας. Άνθρωποι με μεράκι πάντα θα υπάρχουν κι ίσως είναι καλύτερα ως κοινωνία να ασχοληθούμε με αυτούς. Με το μεράκι τους.
σημείωση: πιθανόν το site των schooligans να μην λειτουργήσει λόγω συντήρησης του συστήματός τους.
"Στην σύγχρονη κοινωνία όπου ο καταναλωτισμός και η εντατικοποίηση της εργασίας έχουν οδηγήσει το άτομο σε μια απομόνωση από τις πραγματικές του ανάγκες.... "
και συνεχίζαμε να γράφουμε για τα δεινά της κοινωνίας μας όπου φυσικά ήταν όλα χάλια όμως εμείς δεν θα έπρεπε να λειτουργήσουμε σαν Κασάνδρες (ασχέτως αν όλα ήταν μέσα στην μαυρίλα :-p ) αλλά να προτείνουμε λύσεις ως πολυμήχανοι Οδυσσείς.
Σε μια εποχή που επιμένει να παίζει την Κασάνδρα με μάσκα Οδυσσέα μήπως θα ήταν προτιμότερο από τις οδύνες να αναζητήσουμε και να ενισχύσουμε θετικές "κινήσεις" που ανακαλύπτουμε ;
Οι αναδρομές στην μαθησιακή ηλικία (η οποία δεν μου λείπει καθόλου. τον μαζοχισμό αυτόν ποτέ δεν τον κατάλαβα) ήλθαν με αφορμή δύο site που έχουν σχέση με εκείνη την περίοδο της ζωής μας.
Η μία είναι διαδικτυακή κίνηση με το όνομα ischool. Σύμφωνα με τα λόγια των ιδρυτών του:
Το iSchool.gr είναι ένας ιστοχώρος που απευθύνεται κυρίως σε μαθητές γυμνασίου & λυκείου. Σκοπός του είναι να αποτελέσει χώρος-καταφύγιο για μαθητές και απόφοιτους, προσφέροντας τους ένα σύνολο υπηρεσιών και παράλληλα επιτρέποντας τους την άμεση επικοινωνία μεταξύ τους.
Ακόμα και αν δεν είστε μαθητής(τρια), μην διστάσετε να κάνετε εγγραφή! Είτε απόφοιτος, είτε εκπαιδευτικός μπορείτε και εσείς με τον τρόπο σας να συμβάλλετε στην ανάπτυξη της κοινότητας του iSchool.gr , συζητώντας και βοηθώντας.
Πρόκειται για μια ιστοσελίδα καλοφτιαγμένη όπου φυσικά υποστηρίζεται forum αλλά και πρόσθετες υπηρεσίες όπως online λεξικό, αριθμομηχανή και σημειωματάριο.
Η άλλη ενδιαφέρουσα κίνηση είναι παλιά γνωστή. Είναι η παρέα των schooligans. Νόμιζα ότι είχαν χαθεί. Όμως με χαρά ανακάλυψα ότι έχουν δική τους ιστοσελίδα κι ότι συνεχίζουν να εκδίδονται στα "Νέα".
Πρόκειται για ένα μαθητικό περιοδικό (όπου όμως πια θα πρέπει κάποιοι συντάχτες του να μην είναι πια μαθητές) το οποίο με φρεσκο τρόπο ασχολείται τόσο με θέματα επικαιρότητας όσο (φυσικά) και με θέματα που αφορούν την μαθησιακή κοινότητα.
Ένα ενδιαφερόν χαρακτηριστικό της ομάδας είναι και οι συνεντεύξεις που παίρνουν από γνωστά πρόσωπα κυρίως τους πολιτικούς. Ενώ γνωστό θα πρέπει να είναι στους περισσότερους το ομώνυμο φεστιβάλ.
Νομίζω τελικά ότι όλος αυτός ο φόβος για το παρόν και το μέλλον οφείλεται στην άγνοιά μας για τις δυνατότητές μας καθώς και για τις δυνατότητες που μας παρέχει η εποχή μας. Άνθρωποι με μεράκι πάντα θα υπάρχουν κι ίσως είναι καλύτερα ως κοινωνία να ασχοληθούμε με αυτούς. Με το μεράκι τους.
σημείωση: πιθανόν το site των schooligans να μην λειτουργήσει λόγω συντήρησης του συστήματός τους.
Παρασκευή, Φεβρουαρίου 22, 2008
macεδονία
Επειδή πήρε χτες το μάτι μου τον Άδωνη να ξεσπαθώνει στην tv
και επειδή αναμένουμε πάλι πανmacεδονικά συλλαλητήρια.
μήπως να βλέπαμε και τι αποφάσεις έχουν πάρει ήδη τα φιλαράκια μας
αλλά καθώς και το πόσο μας έχουν βοηθήσει τα συλλαλητήρια (αλήθεια γιατι οι συγκεντρώσεις των ακροδεξιών λέγονται έτσι;);
το παραπάνω screenshot είναι από την επίσημη istoσελίδα της Σία (CIA).
Το περτικαλί κρατίδιο από πάνω τι όνομα λέει; (είδατε ; βοηθάω. το βαψα για να μην κουράζεστε αλλά πατήστε το κι εσείς για να μεγαλώσει)
Από την άλλη όπως είπε και ο Λοβέρδος χτες (παραδόξως) δεν γίνεται να γίνονται συζητήσεις με διαρροές (ναι ALTER έβλεπα).
Δεν δείχνει σοβαρή κοινωνία... Πώς είπατεεεε;;; (Τι είμαστε;;;;;)
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
mac: το πιο χάλια burger της Ελλάδας.
μια αντιαμερικάνικη προσφορά by cortlinux
και επειδή αναμένουμε πάλι πανmacεδονικά συλλαλητήρια.
μήπως να βλέπαμε και τι αποφάσεις έχουν πάρει ήδη τα φιλαράκια μας
αλλά καθώς και το πόσο μας έχουν βοηθήσει τα συλλαλητήρια (αλήθεια γιατι οι συγκεντρώσεις των ακροδεξιών λέγονται έτσι;);
το παραπάνω screenshot είναι από την επίσημη istoσελίδα της Σία (CIA). Το περτικαλί κρατίδιο από πάνω τι όνομα λέει; (είδατε ; βοηθάω. το βαψα για να μην κουράζεστε αλλά πατήστε το κι εσείς για να μεγαλώσει)
Από την άλλη όπως είπε και ο Λοβέρδος χτες (παραδόξως) δεν γίνεται να γίνονται συζητήσεις με διαρροές (ναι ALTER έβλεπα).
Δεν δείχνει σοβαρή κοινωνία... Πώς είπατεεεε;;; (Τι είμαστε;;;;;)
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
mac: το πιο χάλια burger της Ελλάδας.
μια αντιαμερικάνικη προσφορά by cortlinux
Τρίτη, Φεβρουαρίου 19, 2008
όταν το χιόνι φεύγει
Η πόλη σήμερα ήταν σαν να ξυπνούσε σιγά σιγά. Σαν σε ταινία καταστροφής οι κάτοικοί έβγαιναν δειλά δειλά έξω μετά την μεγάλη μάχη. Περπατώντας προσεκτικά πάνω στο χιόνι και στον πάγο προσπαθούσαν να επιστρέψουν στην πρότερη (sic) τους πραγματικότητα.
Πολλές οι εικόνες, όμως δεν θα σας γεμίσω τούτη τη φορά. Μόνο μία θα σας αφήσω από ένα στενό της αγοράς, χαρακτηριστική της κατάστασης που ζούσαν πολλοί κάτοικοι του λιμανιού σήμερα (καθώς και άλλων περιοχών).
Όχι δεν θα γκρινιάξω. Ναι υπήρχαν λύσεις για πολλά από τα προβλήματα αλλά επιμένω κάπως να μην μένω σε αυτά. Άλλωστε όλοι έχουμε τις ευθύνες μας. Κι επίσης κάθε πότε θα βλέπω τον Πειραιά έτσι;
Πολλές οι εικόνες, όμως δεν θα σας γεμίσω τούτη τη φορά. Μόνο μία θα σας αφήσω από ένα στενό της αγοράς, χαρακτηριστική της κατάστασης που ζούσαν πολλοί κάτοικοι του λιμανιού σήμερα (καθώς και άλλων περιοχών).
Όχι δεν θα γκρινιάξω. Ναι υπήρχαν λύσεις για πολλά από τα προβλήματα αλλά επιμένω κάπως να μην μένω σε αυτά. Άλλωστε όλοι έχουμε τις ευθύνες μας. Κι επίσης κάθε πότε θα βλέπω τον Πειραιά έτσι;
Κυριακή, Φεβρουαρίου 17, 2008
Χιόνια στον Πειραιάααα (κι όχι μόνο)
Όμολογώ ότι όλον το πανικό που προηγήθηκε της χιονόπτωσης δεν μπόρεσα να τον ακολουθήσω, απλά προτίμησα να την περιμένω αγωνιωδώς. Χιόνι και μάλιστα στο λιμάνι δεν βλέπουμε και συχνά. Είναι κι αυτές οι νιφάδες που μοιάζουν κάτι μεταξύ άχνης και μπαμπακιού.
Άσπρο το Λιμάνι. Άσπρο παντού και κόσμο να παίζει. Όχι μόνο οι μικροί αλλά και οι μεγάλοι. Χιονάνθρωποι πάνω στις οροφές των αυτοκινήτων, έξω από καφετέριες στα τραπεζάκια.
Έκανα μια προσπάθεια να αποθανατήσω όλη αυτή την κατάσταση με την ηρωική και ταλαιπωρημένη φωτογραφική μου (μέχρι και δακρυγόνο έχει φάει η ταλαίπωρη, για να μην αναφέρω την πολύωρη έκθεση στον ήλιο σε παραλία το καλοκαίρι).
Οπότε ξεκινάμε αρχικά με την γειτονιά μου , στην Τερψιθέα ή μάλλον πιο πριν.
Είμαι γύρω στο απόγευμα και ο αέρας ρίχνει με απίστευτο κέφι αυτόν τον λευκό χαρτοπόλεμο. Κάνει πολύ κρύο και με το ζόρι ρυθμίζω την κάμερα μια και δάκτυλα παγώνουν (δεν μπόρεσα να την ρυθμίζω με τα γάντια).
Μετά πηγαίνω προς το κεντρικό λιμάνι όπου από το φανάρι της οδού Δευτέρας Μεραρχίας φαινόταν έτσι
Η θολούρα πίσω είναι το χιόνι που πέφτει αλλά δεν μπόρεσε να αποθανατίσει η μηχανή.
Πριν κατεβώ όμως στο λιμάνι εντελώς, περνώ λίγο από τις πάπιες (μπορεί και χήνες δεν βάζω και όρκο ) της Τερψιθέας όπου όλα ήταν ντυμένα στα λευκά. Μια ηρωική χήνα κάθεται έξω από το σπιτάκι της.
Κατεβαίνω το λοιπόν στο λιμάνι όπου όμως η olympus μου αρχίζει να με ψιλοπροδίδει. Λίγο ακραίες οι συνθήκες για τις δυνατότητές της και η πολυεστίαση δεν είναι το ατού της, για να μην αναφερθώ στο φλας που ανάβει σε ακατάλληλες στιγμές και δεν ξέρω πώς να το ξεγελάσω. Τελικά καταφέρνω να βγάλω μία σχετικά καλή φωτογραφία πίσω από το άγαλμα του Θεμιστοκλή (που είναι στην πλατεία μπροστά από τον Πύργο του Πειραιά).
Ο αέρας έντονος και όποιος ξέρει από το Λιμάνι ξέρει ότι εδώ ο αέρας βάζει τα δυνατά του πάντοτε, ενώ το κρύο πάντα τσουχτερό.
Προσπαθώ να βγάλω όσες φωτογραφίες άλλες μπορώ και κατευθύνομαι προς το Πασαλιμάνι. Σουρουπώνει οπότε το φλας αναγκαίο από κάποια άποψη. Το αποτέλεσμα ολίγον τι σουρεαλιστικό με τις νιφάδες να μοιάζουν με αστεράκια. Το μόνο που με χαλά είναι το πανό στο μέσο της φωτογραφίας.
Συναντώ τον φίλο μου τον Άρη οπότε λέμε να πάμε προς Αθήνα- Κέντρο. Η μπαταρία της μηχανής είναι προς τα τελευταία της οπότε λιγοστές οι προσπάθειες.
Από αυτές που ξεχώρισα είναι αυτή από την πλατεία Κοραή (Στάση Πανεπιστήμιο) με την καρδιά-γλυπτό που μοιάζει με παγωτό-γλυφιτζούρι.
Καθώς και αυτή που "τραβήχτηκε" στον Άρειο Πάγο (τον αρχαίο βράχο) με φόντο την Ακρόπολη.
Τέλος μένει μια τελευταία από στενό του Πειραιά κοντά στον σταθμό του Ηλεκτρικού.
Ελπίζω να σας άρεσαν κάποιες φωτογραφιες. Ελπίζω να ικανοποίησα και κάποιες ψυχές που ήθελαν πολύ να δουν χιόνι (αλλά δεν βρισκόντουσαν στην Ελλάδα).
Άσπρο το Λιμάνι. Άσπρο παντού και κόσμο να παίζει. Όχι μόνο οι μικροί αλλά και οι μεγάλοι. Χιονάνθρωποι πάνω στις οροφές των αυτοκινήτων, έξω από καφετέριες στα τραπεζάκια.
Έκανα μια προσπάθεια να αποθανατήσω όλη αυτή την κατάσταση με την ηρωική και ταλαιπωρημένη φωτογραφική μου (μέχρι και δακρυγόνο έχει φάει η ταλαίπωρη, για να μην αναφέρω την πολύωρη έκθεση στον ήλιο σε παραλία το καλοκαίρι).
Οπότε ξεκινάμε αρχικά με την γειτονιά μου , στην Τερψιθέα ή μάλλον πιο πριν.
Είμαι γύρω στο απόγευμα και ο αέρας ρίχνει με απίστευτο κέφι αυτόν τον λευκό χαρτοπόλεμο. Κάνει πολύ κρύο και με το ζόρι ρυθμίζω την κάμερα μια και δάκτυλα παγώνουν (δεν μπόρεσα να την ρυθμίζω με τα γάντια).
Μετά πηγαίνω προς το κεντρικό λιμάνι όπου από το φανάρι της οδού Δευτέρας Μεραρχίας φαινόταν έτσι
Η θολούρα πίσω είναι το χιόνι που πέφτει αλλά δεν μπόρεσε να αποθανατίσει η μηχανή.Πριν κατεβώ όμως στο λιμάνι εντελώς, περνώ λίγο από τις πάπιες (μπορεί και χήνες δεν βάζω και όρκο ) της Τερψιθέας όπου όλα ήταν ντυμένα στα λευκά. Μια ηρωική χήνα κάθεται έξω από το σπιτάκι της.
Κατεβαίνω το λοιπόν στο λιμάνι όπου όμως η olympus μου αρχίζει να με ψιλοπροδίδει. Λίγο ακραίες οι συνθήκες για τις δυνατότητές της και η πολυεστίαση δεν είναι το ατού της, για να μην αναφερθώ στο φλας που ανάβει σε ακατάλληλες στιγμές και δεν ξέρω πώς να το ξεγελάσω. Τελικά καταφέρνω να βγάλω μία σχετικά καλή φωτογραφία πίσω από το άγαλμα του Θεμιστοκλή (που είναι στην πλατεία μπροστά από τον Πύργο του Πειραιά).
Ο αέρας έντονος και όποιος ξέρει από το Λιμάνι ξέρει ότι εδώ ο αέρας βάζει τα δυνατά του πάντοτε, ενώ το κρύο πάντα τσουχτερό.Προσπαθώ να βγάλω όσες φωτογραφίες άλλες μπορώ και κατευθύνομαι προς το Πασαλιμάνι. Σουρουπώνει οπότε το φλας αναγκαίο από κάποια άποψη. Το αποτέλεσμα ολίγον τι σουρεαλιστικό με τις νιφάδες να μοιάζουν με αστεράκια. Το μόνο που με χαλά είναι το πανό στο μέσο της φωτογραφίας.
Συναντώ τον φίλο μου τον Άρη οπότε λέμε να πάμε προς Αθήνα- Κέντρο. Η μπαταρία της μηχανής είναι προς τα τελευταία της οπότε λιγοστές οι προσπάθειες.
Από αυτές που ξεχώρισα είναι αυτή από την πλατεία Κοραή (Στάση Πανεπιστήμιο) με την καρδιά-γλυπτό που μοιάζει με παγωτό-γλυφιτζούρι.
Καθώς και αυτή που "τραβήχτηκε" στον Άρειο Πάγο (τον αρχαίο βράχο) με φόντο την Ακρόπολη.
Τέλος μένει μια τελευταία από στενό του Πειραιά κοντά στον σταθμό του Ηλεκτρικού.
Ελπίζω να σας άρεσαν κάποιες φωτογραφιες. Ελπίζω να ικανοποίησα και κάποιες ψυχές που ήθελαν πολύ να δουν χιόνι (αλλά δεν βρισκόντουσαν στην Ελλάδα).
Σάββατο, Φεβρουαρίου 16, 2008
ένας χιονάνθρωπος από όνειρο
Σήμερα και αύριο λέει θα κάνει πολύ κρύο. Παγωνιά, κακό, αγωνία για το κακό που καταφτάνει.
Κάνει κρύο μάλλον αυτή τη στιγμή που θα το διαβάζετε. Πιθανόν θα χιονίζει κιόλας.
Όμως εμένα μου ήρθε να πιάσω τις ξυλομπογιές μου. Να τις αφήσω να κυλίσουν πάλι στο χαρτί, να θυμηθώ. Πόσο όμορφα και αβίαστα έβγαιναν οι ιστορίες στο χαρτί όταν ήμουν πιο μικρός. Αστέρια, ελάφια, δέντρα, πουλιά...
Ναι ξαφνικά με έπιασε ένας παλιμπαιδισμός όμως με ωραία αφορμή. Υπεύθυνη ήταν η Σοφία με ένα post της που ανακάλυψα στο blog της, με το κινούμενο σχέδιο "The Snowman" (έχει κι άλλα όμορφα αλλά αυτό μου ξύπνησε και ιδιαίτερες μνήμες).
Σκέφτηκα το λοιπόν ότι ένας τέτοιος χιονάθρωπος (και ειδικά με το υπέροχο τραγούδι που ξεκινάει το βίντεο που το άκουσα τουλάχιστον 20 φορές χωρίς υπερβολή). Σκέφτηκα το λοιπόν ότι ένας τέτοιος χιονάθρωπος θα ήταν μια υπέροχη συντροφιά τώρα που έξω κάνει κρύο. Ένας χιονάθρωπος γεμάτος χρώμα, χαμογελαστός. Με ένα τραγούδι που μας ταξιδεύει και μας καλεί να πετάξουμε, να ονειρευτούμε. Ένα παραμύθι σαν παιδικό όνειρο.
Καλημέρα σας
Αναλυτικές πληροφορίες σχετικά με το απόσπασμα αυτό δίνει η ίδια η Σοφία στο ποστ της.
Σε ευχαριστώ Σοφία για το ταξίδι :-)
Κάνει κρύο μάλλον αυτή τη στιγμή που θα το διαβάζετε. Πιθανόν θα χιονίζει κιόλας.
Όμως εμένα μου ήρθε να πιάσω τις ξυλομπογιές μου. Να τις αφήσω να κυλίσουν πάλι στο χαρτί, να θυμηθώ. Πόσο όμορφα και αβίαστα έβγαιναν οι ιστορίες στο χαρτί όταν ήμουν πιο μικρός. Αστέρια, ελάφια, δέντρα, πουλιά...
Ναι ξαφνικά με έπιασε ένας παλιμπαιδισμός όμως με ωραία αφορμή. Υπεύθυνη ήταν η Σοφία με ένα post της που ανακάλυψα στο blog της, με το κινούμενο σχέδιο "The Snowman" (έχει κι άλλα όμορφα αλλά αυτό μου ξύπνησε και ιδιαίτερες μνήμες).
Σκέφτηκα το λοιπόν ότι ένας τέτοιος χιονάθρωπος (και ειδικά με το υπέροχο τραγούδι που ξεκινάει το βίντεο που το άκουσα τουλάχιστον 20 φορές χωρίς υπερβολή). Σκέφτηκα το λοιπόν ότι ένας τέτοιος χιονάθρωπος θα ήταν μια υπέροχη συντροφιά τώρα που έξω κάνει κρύο. Ένας χιονάθρωπος γεμάτος χρώμα, χαμογελαστός. Με ένα τραγούδι που μας ταξιδεύει και μας καλεί να πετάξουμε, να ονειρευτούμε. Ένα παραμύθι σαν παιδικό όνειρο.
Καλημέρα σας
Αναλυτικές πληροφορίες σχετικά με το απόσπασμα αυτό δίνει η ίδια η Σοφία στο ποστ της.
Σε ευχαριστώ Σοφία για το ταξίδι :-)
Πέμπτη, Φεβρουαρίου 14, 2008
περαστικά
είναι κάποιοι άνθρωποι που τους αγαπάς όχι γιατί τους έχεις γνωρίσει προσωπικά αλλά γιατί σε ιδιαίτερες στιγμές σου σου "μιλήσαν".
ένας από αυτούς τους ανθρώπους είναι η αρλέτα που μέσα από τα τραγούδια της μου κρατούσε (και μου κρατάει πολλές φορές ) συντροφιά, είτε σαν χώριζα, είτε σαν χαμογελούσα, είτε σε περιόδους μοναξιάς , είτε σε παρέα...
δεν το χουν πολλοί ερμηνευτές - συνθέτες αυτό. στην αρλέτα δεν ακούς απλά τα τραγούδια της αλλά τα αγαπάς.
η αρλέτα αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο νοσοκομείο όπως διάβασα και από τα βάθη της ψυχής μου της εύχομαι περαστικά, όπως σε μία φίλη μου.
και με αφορμή αυτό ας θυμηθούμε ένα τραγούδι της.
το προτείνω σε ξενύχτες ;-)
ένας από αυτούς τους ανθρώπους είναι η αρλέτα που μέσα από τα τραγούδια της μου κρατούσε (και μου κρατάει πολλές φορές ) συντροφιά, είτε σαν χώριζα, είτε σαν χαμογελούσα, είτε σε περιόδους μοναξιάς , είτε σε παρέα...
δεν το χουν πολλοί ερμηνευτές - συνθέτες αυτό. στην αρλέτα δεν ακούς απλά τα τραγούδια της αλλά τα αγαπάς.
η αρλέτα αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο νοσοκομείο όπως διάβασα και από τα βάθη της ψυχής μου της εύχομαι περαστικά, όπως σε μία φίλη μου.
και με αφορμή αυτό ας θυμηθούμε ένα τραγούδι της.
το προτείνω σε ξενύχτες ;-)
Τετάρτη, Φεβρουαρίου 13, 2008
σκόρπιο ημερολόγιο
ναι τώρα τελευταία το έχουμε γυρίσει στο βίντεο ή μάλλον στις μουσικές.
Μια rockιά από τα παλιά. Από τα πιο ωραία (κι όχι τόσο γνωστά) τραγούδια του συνονόματου.
Υπήρξαν πολλά θέματα που θα θελα να μιλήσω ή να γράψω. Όμως οι υποχρεώσεις μου δεν μου επιτρέπουν να τα αναλύσω όπως θέλω (ένα από αυτά είναι ο φασισμός ή η επανεμφάνισή του (sic)). Κυρίως κάνω περατζάδες από αλλονών blogs. Πολλές φορές παίρνω και ιδέες... Να πω την αλήθεια τελευταία γοητεύομαι από κάποια κείμενα ή προσπάθειες. Είναι αρκετές αυτά όμως και θα ήταν κρίμα να μπουν ως σκέτη παραπομπή σε τέτοιο post. Αυτό που μου μένει πάντως συναντώντας τα είναι μια γλυκειά γεύση δημιουργίας στο μυαλό, στα μάτια στην καρδιά.
Σκέφτομαι πόσο όμορφο (και μην το πάρετε ρομαντικά ή κουλτουριάρικα) είναι να μπορώ να επικοινωνώ (με ή χωρίς εισαγωγικά η λέξη) με τόσα άτομα. Τόσο μέσα από τα comments (στα blogs τους . δεν έχω και παραισθήσεις :-p ) όσο και μέσα και από τα κείμενά τους.
Είναι μέρες και νύχτες που παρότι πιέζομαι αρκετά μου φτάνει και να σκέφτομαι πόσα μπορώ να κάνω (κι ίσως και κάνω) και χαμογελώ.
Γενικά θέλω να αναλύσω και να ασχοληθώ με κάποια θέματα αλλά όπως συνήθως κάτι γίνεται και τα αφήνω ανολοκλήρωτα. Αυτό είναι κάτι που θα ήθελα αν όχι σύντομα τουλάχιστον σε εύλογο χρονικό διάστημα να διορθώσω.
Παρόλα αυτά κάτι καινούριο έχω σκεφτεί να φτιάξω (πέρα από το blog για το linux που έχω φτιάξει και στο οποίο πάλι έχω να γράψω αρκετό καιρό) το οποίο θα σχετίζεται με τις παρούσες δραστηριότητές μου. Και το οποίο εκτός απο την επικοινωνία θα με βοηθά να αναλύω και πιο σωστά το αντικείμενο της εργασίας μου. Επίσης θα έχει σκοπό να βοηθήσει και άλλα παιδιά. Είναι κάτι που έστω στα τελιώματα που είμαι εγώ μάλλον θα βοηθήσει.
Ας αφήσω να μιλήσει ο γιαννάκης όμως μέχρι τότε.
Είναι ωραίο τραγούδι τόσο από πλευράς μουσικής όσο κι από πλευράς στίχων. Το βίντεοκλιπ θα έλεγα επιεικώς μέτριο αλλά μην γκρινιάξω ;-)
Τετάρτη, Φεβρουαρίου 06, 2008
Κυριακή, Φεβρουαρίου 03, 2008
διάλογοι
Κάθομαι στο γραφείο μου και επεξεργάζομαι κάποιες πληροφορίες. Βασικά μεταφράσεις για την πτυχιακή. Είναι απογευματάκι και μετά από τους τρεις εσπρέσσο ακολουθεί η κούπα με το τσάι.
-Δεν κάνει Γιάννη να πίνεις τόσους καφέδες, μου χες πει.
Πληροφορίες, πληροφορίες, πληροφορίες. Σκόρπιες πληροφορίες από το scholar που θα πρέπει να τις βάλω σε τάξη
-Πρέπει να αρχίσεις κάποια στιγμή το γυμναστήριο. Εγώ μπορεί να ήμουν "χοντρός" αλλά τώρα κοίτα σωματάκι.
Πράγματι έχεις ωραίο σώμα αν κι αυτό που με τρελαίνει και με τρέλαινε ήταν τα μάτια σου, με τον πρωτόγωνο αυτό ερώτισμο να ρέει από μέσα τους. Τα λέω κι όλες αυτές οι ποιητικούρες μου φαίνονται τόσο ψώφιες. Είναι σαν να προσπαθείς να περιγράψεις την γεύση ενός φαγητού, τα χρώματα ενός πίνακα. Όταν μιλάς για έρωτα, για ένα άλλο κορμί, οι λέξεις δεν φτάνουν... Ειδικά για ένα πλάσμα όπως εσύ. Για μια γυναίκα όπως εσύ.
Έχω καταφέρει ,πιστεύω, να εκφράσω (για τις δυνατότητές μου) αρκετά καθαρά την μοναξιά μου ή κάποιες ανησυχίες μου. Όταν πρόκειται για τον έρωτα κολλάω.
Όταν περιγράφεις την μοναξιά μιλάς για σένα. Όταν μιλάς για έρωτα, μιλάς για σένα αλλά γυμνός/η. Και αυτή η γύμνια φοβίζει. Πολλές φορές φοβάσαι αυτό που βλέπεις. Είμαι εγώ αυτός/η;
-Πολύ σκέφτεσαι. Εγώ το μόνο που ξέρω είναι ότι θέλω να περνάω καλά, το λες αυτό και χαμογελάς. Πάντα με την ικανότητα του να με υποτάσει αυτό το χαμόγελο σου.
Κλείνεις τα βλέφαρα και μοιάζεις σαν εκείνες τις αμαρτωλές μαντόνες των αναγεννησιακών ζωγράφων. Σαν μια σύγχρονη μαγδαληνή.
Τόσο αμαρτωλή, μα και τόσο αγία...
Και πώς να αρνηθείς τον ασπασμό...
Πώς να αρνηθείς να λατρέψεις τέτοια χείλη;
Μην μασάς. Το ακούς; Μην μασάς, κι άσε τους άλλους να σκάνε.
Δεν μασάω, πια. Το μαθα το μάθημά μου.
Τελείωσε το μάθημα.
φεύγω
***Ερωτευμένος;
Όχι ακριβώς. Μάλλον αθεράπευτα γοητευμένος :-)
-> ζητώ συγνώμη στους αναγνώστες που μπορεί να έχουν συναντήσει διαφορετικές εκδοχές του κειμένου αλλά οι διορθώσεις έγινα in vivo (sic)
-Δεν κάνει Γιάννη να πίνεις τόσους καφέδες, μου χες πει.
Πληροφορίες, πληροφορίες, πληροφορίες. Σκόρπιες πληροφορίες από το scholar που θα πρέπει να τις βάλω σε τάξη
-/-
-Πρέπει να αρχίσεις κάποια στιγμή το γυμναστήριο. Εγώ μπορεί να ήμουν "χοντρός" αλλά τώρα κοίτα σωματάκι.
Πράγματι έχεις ωραίο σώμα αν κι αυτό που με τρελαίνει και με τρέλαινε ήταν τα μάτια σου, με τον πρωτόγωνο αυτό ερώτισμο να ρέει από μέσα τους. Τα λέω κι όλες αυτές οι ποιητικούρες μου φαίνονται τόσο ψώφιες. Είναι σαν να προσπαθείς να περιγράψεις την γεύση ενός φαγητού, τα χρώματα ενός πίνακα. Όταν μιλάς για έρωτα, για ένα άλλο κορμί, οι λέξεις δεν φτάνουν... Ειδικά για ένα πλάσμα όπως εσύ. Για μια γυναίκα όπως εσύ.
Έχω καταφέρει ,πιστεύω, να εκφράσω (για τις δυνατότητές μου) αρκετά καθαρά την μοναξιά μου ή κάποιες ανησυχίες μου. Όταν πρόκειται για τον έρωτα κολλάω.
Όταν περιγράφεις την μοναξιά μιλάς για σένα. Όταν μιλάς για έρωτα, μιλάς για σένα αλλά γυμνός/η. Και αυτή η γύμνια φοβίζει. Πολλές φορές φοβάσαι αυτό που βλέπεις. Είμαι εγώ αυτός/η;
-/-
-Πολύ σκέφτεσαι. Εγώ το μόνο που ξέρω είναι ότι θέλω να περνάω καλά, το λες αυτό και χαμογελάς. Πάντα με την ικανότητα του να με υποτάσει αυτό το χαμόγελο σου.
Κλείνεις τα βλέφαρα και μοιάζεις σαν εκείνες τις αμαρτωλές μαντόνες των αναγεννησιακών ζωγράφων. Σαν μια σύγχρονη μαγδαληνή.
Τόσο αμαρτωλή, μα και τόσο αγία...
Και πώς να αρνηθείς τον ασπασμό...
Πώς να αρνηθείς να λατρέψεις τέτοια χείλη;
-/-
Μην μασάς. Το ακούς; Μην μασάς, κι άσε τους άλλους να σκάνε.
Δεν μασάω, πια. Το μαθα το μάθημά μου.
Τελείωσε το μάθημα.
φεύγω
***Ερωτευμένος;
Όχι ακριβώς. Μάλλον αθεράπευτα γοητευμένος :-)
-> ζητώ συγνώμη στους αναγνώστες που μπορεί να έχουν συναντήσει διαφορετικές εκδοχές του κειμένου αλλά οι διορθώσεις έγινα in vivo (sic)
Παρασκευή, Ιανουαρίου 25, 2008
Τετάρτη, Ιανουαρίου 16, 2008
Resumέ
Καταρχήν ευθυμούμε με το παρακάτω βιντεάκι
Ο τύπος είναι απίστευτος.
Στην συνέχεια σοβαρεύουμε παρακολουθώντας την πολύ καλή κίνηση για την καταγραφή των καμένων που γίνεται στο blog Τήλαφος
Συγκεκριμένα το ΕΛΛΑΚ αναφέρει ότι :
Το ιστολόγιο Τήλαφος (http://tilaphos.blogspot.com) δημοσιεύει χάρτες από καμένες περιοχές, σε μορφή αρχείων KML και άδεια GPL. Τα στοιχεία των περιοχών συλλέγονται επί τόπου με φορητά GPS και φαίνονται στο blog σε Google Maps και τοπικά στο Google Earth.
Κάτω από τον χάρτη του ιστολόγιου θα δείτε την ένδειξη ολοσέλιδος χάρτης όπου μας δίνεται η δυνατότητα να δούμε το μέγεθος της δουλειάς που έχουν αναλάβει.
Στο τέλος σωπαίνουμε παρακολουθώντας την πολύ ουσιώδη διαμάχη των ΘΕμου και ΜΑκη για το dvd (ντράπηκε ο κύριος κρυφή κάμερα) με τις σεξουαλικές επιδώσεις του κυρίου Ζαχόπουλου.
Φυσικά αδιαφορούμε για τις λαμογιές (χρώμα δεν έχουν μην το ξεχνάμε ) που γινόντουσαν στο υπουργείο.
Γιατί στην χώρα όπου την έχουμε βαριά (πολύ βαριά κάτι τόνους παρά κάτι)
ασχολούμαστε με ουσιώδη (μήκος - πλάτος - ύψος)
και όχι με τα περιττά...
:-)
Ο τύπος είναι απίστευτος.
Στην συνέχεια σοβαρεύουμε παρακολουθώντας την πολύ καλή κίνηση για την καταγραφή των καμένων που γίνεται στο blog Τήλαφος
Συγκεκριμένα το ΕΛΛΑΚ αναφέρει ότι :
Το ιστολόγιο Τήλαφος (http://tilaphos.blogspot.com) δημοσιεύει χάρτες από καμένες περιοχές, σε μορφή αρχείων KML και άδεια GPL. Τα στοιχεία των περιοχών συλλέγονται επί τόπου με φορητά GPS και φαίνονται στο blog σε Google Maps και τοπικά στο Google Earth.
Κάτω από τον χάρτη του ιστολόγιου θα δείτε την ένδειξη ολοσέλιδος χάρτης όπου μας δίνεται η δυνατότητα να δούμε το μέγεθος της δουλειάς που έχουν αναλάβει.
Στο τέλος σωπαίνουμε παρακολουθώντας την πολύ ουσιώδη διαμάχη των ΘΕμου και ΜΑκη για το dvd (ντράπηκε ο κύριος κρυφή κάμερα) με τις σεξουαλικές επιδώσεις του κυρίου Ζαχόπουλου.
Φυσικά αδιαφορούμε για τις λαμογιές (χρώμα δεν έχουν μην το ξεχνάμε ) που γινόντουσαν στο υπουργείο.
Γιατί στην χώρα όπου την έχουμε βαριά (πολύ βαριά κάτι τόνους παρά κάτι)
ασχολούμαστε με ουσιώδη (μήκος - πλάτος - ύψος)
και όχι με τα περιττά...
:-)
Παρασκευή, Ιανουαρίου 04, 2008
καλή χρονιά
καλή χρονιά σε όλους
το κομμάτι αυτό το αφιερώσω στην diVA ;-)
Η χρονιά ξεκίνησε πολύ όμορφα και δυναμικά!!! και με πολλές αλλαγές ταυτόχρονα (ίσως για αυτό και δυναμικά).
Το ίδιο εύχομαι και για εσάς!!!
υγ ήταν πιο σύντομα να δημοσιευτεί αυτό το post αλλά λόγω ημερών και ξενυχτιών...
γιατρέ κι από δω να σου ζήσει η κοράκλα σου :-)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)