Χιόνια στον Πειραιάααα (κι όχι μόνο)

Όμολογώ ότι όλον το πανικό που προηγήθηκε της χιονόπτωσης δεν μπόρεσα να τον ακολουθήσω, απλά προτίμησα να την περιμένω αγωνιωδώς. Χιόνι και μάλιστα στο λιμάνι δεν βλέπουμε και συχνά. Είναι κι αυτές οι νιφάδες που μοιάζουν κάτι μεταξύ άχνης και μπαμπακιού.
Άσπρο το Λιμάνι. Άσπρο παντού και κόσμο να παίζει. Όχι μόνο οι μικροί αλλά και οι μεγάλοι. Χιονάνθρωποι πάνω στις οροφές των αυτοκινήτων, έξω από καφετέριες στα τραπεζάκια.

Έκανα μια προσπάθεια να αποθανατήσω όλη αυτή την κατάσταση με την ηρωική και ταλαιπωρημένη φωτογραφική μου (μέχρι και δακρυγόνο έχει φάει η ταλαίπωρη, για να μην αναφέρω την πολύωρη έκθεση στον ήλιο σε παραλία το καλοκαίρι).

Οπότε ξεκινάμε αρχικά με την γειτονιά μου , στην Τερψιθέα ή μάλλον πιο πριν.
Είμαι γύρω στο απόγευμα και ο αέρας ρίχνει με απίστευτο κέφι αυτόν τον λευκό χαρτοπόλεμο. Κάνει πολύ κρύο και με το ζόρι ρυθμίζω την κάμερα μια και δάκτυλα παγώνουν (δεν μπόρεσα να την ρυθμίζω με τα γάντια).

Μετά πηγαίνω προς το κεντρικό λιμάνι όπου από το φανάρι της οδού Δευτέρας Μεραρχίας φαινόταν έτσι
Η θολούρα πίσω είναι το χιόνι που πέφτει αλλά δεν μπόρεσε να αποθανατίσει η μηχανή.
Πριν κατεβώ όμως στο λιμάνι εντελώς, περνώ λίγο από τις πάπιες (μπορεί και χήνες δεν βάζω και όρκο ) της Τερψιθέας όπου όλα ήταν ντυμένα στα λευκά. Μια ηρωική χήνα κάθεται έξω από το σπιτάκι της.

Κατεβαίνω το λοιπόν στο λιμάνι όπου όμως η olympus μου αρχίζει να με ψιλοπροδίδει. Λίγο ακραίες οι συνθήκες για τις δυνατότητές της και η πολυεστίαση δεν είναι το ατού της, για να μην αναφερθώ στο φλας που ανάβει σε ακατάλληλες στιγμές και δεν ξέρω πώς να το ξεγελάσω. Τελικά καταφέρνω να βγάλω μία σχετικά καλή φωτογραφία πίσω από το άγαλμα του Θεμιστοκλή (που είναι στην πλατεία μπροστά από τον Πύργο του Πειραιά).

Ο αέρας έντονος και όποιος ξέρει από το Λιμάνι ξέρει ότι εδώ ο αέρας βάζει τα δυνατά του πάντοτε, ενώ το κρύο πάντα τσουχτερό.

Προσπαθώ να βγάλω όσες φωτογραφίες άλλες μπορώ και κατευθύνομαι προς το Πασαλιμάνι. Σουρουπώνει οπότε το φλας αναγκαίο από κάποια άποψη. Το αποτέλεσμα ολίγον τι σουρεαλιστικό με τις νιφάδες να μοιάζουν με αστεράκια. Το μόνο που με χαλά είναι το πανό στο μέσο της φωτογραφίας.



Συναντώ τον φίλο μου τον Άρη οπότε λέμε να πάμε προς Αθήνα- Κέντρο. Η μπαταρία της μηχανής είναι προς τα τελευταία της οπότε λιγοστές οι προσπάθειες.
Από αυτές που ξεχώρισα είναι αυτή από την πλατεία Κοραή (Στάση Πανεπιστήμιο) με την καρδιά-γλυπτό που μοιάζει με παγωτό-γλυφιτζούρι.

Καθώς και αυτή που "τραβήχτηκε" στον Άρειο Πάγο (τον αρχαίο βράχο) με φόντο την Ακρόπολη.


Τέλος μένει μια τελευταία από στενό του Πειραιά κοντά στον σταθμό του Ηλεκτρικού.

Ελπίζω να σας άρεσαν κάποιες φωτογραφιες. Ελπίζω να ικανοποίησα και κάποιες ψυχές που ήθελαν πολύ να δουν χιόνι (αλλά δεν βρισκόντουσαν στην Ελλάδα).