Θυμάμαι όταν δίναμε πανελλήνιες (δέσμες τότε, τελευταία χρονιά) αρχίζαμε την έκθεση κάπως έτσι:
"Στην σύγχρονη κοινωνία όπου ο καταναλωτισμός και η εντατικοποίηση της εργασίας έχουν οδηγήσει το άτομο σε μια απομόνωση από τις πραγματικές του ανάγκες.... "
και συνεχίζαμε να γράφουμε για τα δεινά της κοινωνίας μας όπου φυσικά ήταν όλα χάλια όμως εμείς δεν θα έπρεπε να λειτουργήσουμε σαν Κασάνδρες (ασχέτως αν όλα ήταν μέσα στην μαυρίλα :-p ) αλλά να προτείνουμε λύσεις ως πολυμήχανοι Οδυσσείς.
Σε μια εποχή που επιμένει να παίζει την Κασάνδρα με μάσκα Οδυσσέα μήπως θα ήταν προτιμότερο από τις οδύνες να αναζητήσουμε και να ενισχύσουμε θετικές "κινήσεις" που ανακαλύπτουμε ;
Οι αναδρομές στην μαθησιακή ηλικία (η οποία δεν μου λείπει καθόλου. τον μαζοχισμό αυτόν ποτέ δεν τον κατάλαβα) ήλθαν με αφορμή δύο site που έχουν σχέση με εκείνη την περίοδο της ζωής μας.
Η μία είναι διαδικτυακή κίνηση με το όνομα ischool. Σύμφωνα με τα λόγια των ιδρυτών του:
Το iSchool.gr είναι ένας ιστοχώρος που απευθύνεται κυρίως σε μαθητές γυμνασίου & λυκείου. Σκοπός του είναι να αποτελέσει χώρος-καταφύγιο για μαθητές και απόφοιτους, προσφέροντας τους ένα σύνολο υπηρεσιών και παράλληλα επιτρέποντας τους την άμεση επικοινωνία μεταξύ τους.
Ακόμα και αν δεν είστε μαθητής(τρια), μην διστάσετε να κάνετε εγγραφή! Είτε απόφοιτος, είτε εκπαιδευτικός μπορείτε και εσείς με τον τρόπο σας να συμβάλλετε στην ανάπτυξη της κοινότητας του iSchool.gr , συζητώντας και βοηθώντας.
Πρόκειται για μια ιστοσελίδα καλοφτιαγμένη όπου φυσικά υποστηρίζεται forum αλλά και πρόσθετες υπηρεσίες όπως online λεξικό, αριθμομηχανή και σημειωματάριο.
Η άλλη ενδιαφέρουσα κίνηση είναι παλιά γνωστή. Είναι η παρέα των schooligans. Νόμιζα ότι είχαν χαθεί. Όμως με χαρά ανακάλυψα ότι έχουν δική τους ιστοσελίδα κι ότι συνεχίζουν να εκδίδονται στα "Νέα".
Πρόκειται για ένα μαθητικό περιοδικό (όπου όμως πια θα πρέπει κάποιοι συντάχτες του να μην είναι πια μαθητές) το οποίο με φρεσκο τρόπο ασχολείται τόσο με θέματα επικαιρότητας όσο (φυσικά) και με θέματα που αφορούν την μαθησιακή κοινότητα.
Ένα ενδιαφερόν χαρακτηριστικό της ομάδας είναι και οι συνεντεύξεις που παίρνουν από γνωστά πρόσωπα κυρίως τους πολιτικούς. Ενώ γνωστό θα πρέπει να είναι στους περισσότερους το ομώνυμο φεστιβάλ.
Νομίζω τελικά ότι όλος αυτός ο φόβος για το παρόν και το μέλλον οφείλεται στην άγνοιά μας για τις δυνατότητές μας καθώς και για τις δυνατότητες που μας παρέχει η εποχή μας. Άνθρωποι με μεράκι πάντα θα υπάρχουν κι ίσως είναι καλύτερα ως κοινωνία να ασχοληθούμε με αυτούς. Με το μεράκι τους.
σημείωση: πιθανόν το site των schooligans να μην λειτουργήσει λόγω συντήρησης του συστήματός τους.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
Μην μου θυμίζεις τα σχολικά χρόνια!!!!! Αρκετές προσπάθειες έκανα να τα ξεχάσω...
Ναι αποτελεί μια τραγική και τραυματική εμπειρία.
σε καταλαβαίνω :-)
Σίγουρα η προσπάθεια εναλλακτικής μάθησης, πληροφόρησης, εκπαίδευσης, δημιουργίας είναι αξιέπαινη. Το καλύτερο θα ήταν τα παιδιά να μπορούσαν στα σχολικά πλαίσια να αναπτύξουν τις δεξιότητές τους.Με μουσικά όργανα, πινέλα, πένες, θεατρικές ομάδες κι όχι εξαναγκαστικές δραστηριότητες.
Δυστυχώς στην χώρα μας οι θύλακες για ανάπτυξη πρωτοβουλίας είναι ελάχιστοι...
Όντως προσπάθειες σαν αυτές που ανέφερες είναι αξιέπαινες, αν και δυστυχώς μεμονωμένες.
Συμφωνώ με τον samael. Τα πράγματα θα ήταν καλύτερα αν υπήρχε ένα οργανωμένο πλαίσιο και σχέδιο από πλευράς Πολιτείας. Τα παιδιά θα μάθαιναν μέσω ορισμένων αμφίδρομων δραστηριότατων να σκέφτονται πιο σύνθετα και να δρουν λιγότερο μηχανικά...
@Samael, δ.τζ.
Αυτό είναι από τα βασικά σημεία του post. Ότι πράγματι υπάρχουν ελάχιστοι θύλακες ανάπτυξης πρωτοβουλίας στην χώρα μας. Όμως αναδεικνύοντάς τους, βοηθάμε ώστε να μπουν οι βάσεις για να αυξηθούν και πιθανόν να γίνουν και συστηματικές.
Στην τελική η πολιτεία είμαστε εμείς...
Για τις αλλαγές που προτείνετε θα συμφωνήσω κι εγώ, αλλά θεωρείται ότι στην θεωρεία γίνονται. Αλλά κι αυτές τις δραστηριότητες απλά τις έχουν κάνει έξτρα βάρος.
Γενικά το σχολείο θα έπρεπε να είναι απόλαυση. Εδώ όμως ακόμη και τα ίδια τα κτίρια μοιάζουν με φυλακές. Τσιμέντο και κάγκελο. Ελάχιστα έχουν χρώμα.
Δημοσίευση σχολίου