Καταρχήν να διευκρινήσω ότι το θέμα γενικά του γάμου μου είναι απεχθές. Όταν ακούω για γάμους"κόβω λάσπη". Για μένα ένα συμβόλαιο συμβίωσης μου φαίνεται αρκετό. Δεν μπορώ όμως να αγνοήσω την κοινωνική του σημασία καθώς και την αξία που έχει για πολλούς ανθρώπους αυτός ο θεσμός.
Οπότε θα επικροτήσω την κίνηση του δημάρχου της Τήλου να παντρέψει ομόφυλα ζευγάρια. Η κοινωνίας μας δείχνει ολίγον σοκαρισμένη και αμήχανη με αυτή την πραγματικότητα ενώ ανεύθυνοι "ειδήμονες" όπως ιερείς καλούνται να δηλώσουν επί του θέματος στα ΜΜΕ. Φυσικά μιλάμε για πολιτικό γάμο που η ίδια η εκκλησία θεωρεί εξαρχής ως είδος πορνείας ακόμη και σε ετερόφυλα ζευγάρια. Όμως για σταθείτε σε αστικό κοσμικό κράτος δεν ζούμε; Και για έναν αστικό θεσμό δεν πρέπει να κλειθούμε να μιλήσουμε; Τι ρόλο μπορεί να έχουν οι εκκλησιαστικοί παράγοντες;
Πολλοί κριτικάρουν το γεγονός λέγοντας ότι το θέμα είναι ελάχιστης σημασίας σε σχέση με τα τρέχοντα προβλήματα της ολοένα κι αυξανόμενης φτώχειας. Θα διαφωνήσω. Ο θεσμός του γάμου έχει άμεση σχέση με την λειτουργεία και την οργάνωση μιας κοινωνίας, με τις δομές της. Φυσικά πηγαίνοντας παραπέρα το θέμα σχετίζεται και με τη μορφή της "νέας οικογένειας" , χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η ύπαρξει παιδιού συσχετίζεται απαραίτητα με το γάμο. Η νέα αυτή οικογένεια μοιάζει να έχει μια πιο συγκεχυμένη εικόνα, γεγονός που ίσως να οφείλεται στο ότι τώρα διαμορφώνεται. Έχει αρκετές παραλλαγές και περιλαμβάνει φυσικά και το μοντέλο της παραδοσιακής οικογένειας , που από κυρίαρχο μοντέλο αποτελεί μία έκφραση του καινούριου πια.
Είναι έτοιμη η κοινωνία μας για κάτι τέτοιο; Να πω την αλήθεια δεν ξέρω. Θεωρώ ότι έχουμε μια τάση προς την υπερβολή. Και οι έννοιες και οι δομές της οικογένειας , του γάμου και της σεξουαλικής έκφρασης δεν μπορεί να αποτελέσουν είδος μόδας. Έτσι εκφυλίζονται. Ο σεξισμός είναι ένα φάντασμα που ύπταται συνεχόμενα πάνω από την κοινωνία μας. Και σε περιόδους ισχών αγελάδων η κοινωνία αναζητά αποδιοπομπαίους τράγους, οπότε αυτός θα εκφραστεί πολύ πιο έντονα. Η ενσωμάτωση και δημιουργική αποδοχή της σεξουλικότητας σχετίζεται άμεσα , για μένα, από την πορεία της ελληνικής οικονομίας και της οικονομικής κατάστασης της κοινωνίας , αλλιώς δεν θα υπάρξει ωρίμανση.
Ο σεξισμός είναι μία από τις απεχθέστερες μορφές ρατσισμού (αν και δεν ξέρω καμία που να είναι όμορφη να πω την αλήθεια). Το άτομο κρίνεται, απομονώνεται και απορρίπτεται με βάση το φύλο του και την σεξουαλική του ταυτότητα , έκφραση. Δεν έχει χρώμα ή φύλο ο σεξισμός. Μπορεί να εκφραστεί εξίσου δυναμικά από άνδρες , γυναίκες, ετερόφυλους, ομοφυλόφιλους, αμφιφυλόφιλους. Η κοινωνία μας άρα θα πρέπει να εστιάσει στην ολική καταπολέμηση του φαινομένου, αλλιώς θα δημιουργηθούν αρνητικά ένστικτα.
Μπορεί ένα ομοφυλόφιλο ζευγάρι να υιοθετήσει ένα παιδί; Νομίζω ότι η παραπάνω ανάλυση περί του σεξισμού απαντά στο ερώτημα. Το θέμα της υιοθέτησης και ανατροφής δεν πρέπει να σχετίζεται με την σεξουαλική έκφραση, αλλά με την ψυχική υγεία και ικανότητα των ατόμων που εκφράζουν την επιθυμία για υιοθεσία. Άλλωστε αυτό δεν είναι το ζητούμενο; Η φυσιολογική ανατροφή ενός παιδιού. Ο γονιός (αρσενικός ή θηλυκός) που είναι έτοιμος να περάσει τα ετεροφυλοφιλικά ή ομοφυλοφιλικά του κολλήματα σε ένα παιδί, θα πρέπει είναι εξαρχής κατακριτέος και απορριπτέος.
Μπράβο οπότε στον κύριο Αλιφέρη που φέρνει την κοινωνίας ένα βήμα πιο μπροστά και αντιμέτωπη με ένα θέμα ταμπού καθώς και με μια καινούρια πραγματικότητα που αρνείται πεισματικά να δει και να αντιμετωπίσει.
Οπότε θα επικροτήσω την κίνηση του δημάρχου της Τήλου να παντρέψει ομόφυλα ζευγάρια. Η κοινωνίας μας δείχνει ολίγον σοκαρισμένη και αμήχανη με αυτή την πραγματικότητα ενώ ανεύθυνοι "ειδήμονες" όπως ιερείς καλούνται να δηλώσουν επί του θέματος στα ΜΜΕ. Φυσικά μιλάμε για πολιτικό γάμο που η ίδια η εκκλησία θεωρεί εξαρχής ως είδος πορνείας ακόμη και σε ετερόφυλα ζευγάρια. Όμως για σταθείτε σε αστικό κοσμικό κράτος δεν ζούμε; Και για έναν αστικό θεσμό δεν πρέπει να κλειθούμε να μιλήσουμε; Τι ρόλο μπορεί να έχουν οι εκκλησιαστικοί παράγοντες;
Πολλοί κριτικάρουν το γεγονός λέγοντας ότι το θέμα είναι ελάχιστης σημασίας σε σχέση με τα τρέχοντα προβλήματα της ολοένα κι αυξανόμενης φτώχειας. Θα διαφωνήσω. Ο θεσμός του γάμου έχει άμεση σχέση με την λειτουργεία και την οργάνωση μιας κοινωνίας, με τις δομές της. Φυσικά πηγαίνοντας παραπέρα το θέμα σχετίζεται και με τη μορφή της "νέας οικογένειας" , χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η ύπαρξει παιδιού συσχετίζεται απαραίτητα με το γάμο. Η νέα αυτή οικογένεια μοιάζει να έχει μια πιο συγκεχυμένη εικόνα, γεγονός που ίσως να οφείλεται στο ότι τώρα διαμορφώνεται. Έχει αρκετές παραλλαγές και περιλαμβάνει φυσικά και το μοντέλο της παραδοσιακής οικογένειας , που από κυρίαρχο μοντέλο αποτελεί μία έκφραση του καινούριου πια.
Είναι έτοιμη η κοινωνία μας για κάτι τέτοιο; Να πω την αλήθεια δεν ξέρω. Θεωρώ ότι έχουμε μια τάση προς την υπερβολή. Και οι έννοιες και οι δομές της οικογένειας , του γάμου και της σεξουαλικής έκφρασης δεν μπορεί να αποτελέσουν είδος μόδας. Έτσι εκφυλίζονται. Ο σεξισμός είναι ένα φάντασμα που ύπταται συνεχόμενα πάνω από την κοινωνία μας. Και σε περιόδους ισχών αγελάδων η κοινωνία αναζητά αποδιοπομπαίους τράγους, οπότε αυτός θα εκφραστεί πολύ πιο έντονα. Η ενσωμάτωση και δημιουργική αποδοχή της σεξουλικότητας σχετίζεται άμεσα , για μένα, από την πορεία της ελληνικής οικονομίας και της οικονομικής κατάστασης της κοινωνίας , αλλιώς δεν θα υπάρξει ωρίμανση.
Ο σεξισμός είναι μία από τις απεχθέστερες μορφές ρατσισμού (αν και δεν ξέρω καμία που να είναι όμορφη να πω την αλήθεια). Το άτομο κρίνεται, απομονώνεται και απορρίπτεται με βάση το φύλο του και την σεξουαλική του ταυτότητα , έκφραση. Δεν έχει χρώμα ή φύλο ο σεξισμός. Μπορεί να εκφραστεί εξίσου δυναμικά από άνδρες , γυναίκες, ετερόφυλους, ομοφυλόφιλους, αμφιφυλόφιλους. Η κοινωνία μας άρα θα πρέπει να εστιάσει στην ολική καταπολέμηση του φαινομένου, αλλιώς θα δημιουργηθούν αρνητικά ένστικτα.
Μπορεί ένα ομοφυλόφιλο ζευγάρι να υιοθετήσει ένα παιδί; Νομίζω ότι η παραπάνω ανάλυση περί του σεξισμού απαντά στο ερώτημα. Το θέμα της υιοθέτησης και ανατροφής δεν πρέπει να σχετίζεται με την σεξουαλική έκφραση, αλλά με την ψυχική υγεία και ικανότητα των ατόμων που εκφράζουν την επιθυμία για υιοθεσία. Άλλωστε αυτό δεν είναι το ζητούμενο; Η φυσιολογική ανατροφή ενός παιδιού. Ο γονιός (αρσενικός ή θηλυκός) που είναι έτοιμος να περάσει τα ετεροφυλοφιλικά ή ομοφυλοφιλικά του κολλήματα σε ένα παιδί, θα πρέπει είναι εξαρχής κατακριτέος και απορριπτέος.
Μπράβο οπότε στον κύριο Αλιφέρη που φέρνει την κοινωνίας ένα βήμα πιο μπροστά και αντιμέτωπη με ένα θέμα ταμπού καθώς και με μια καινούρια πραγματικότητα που αρνείται πεισματικά να δει και να αντιμετωπίσει.
7 σχόλια:
Χρήσιμο "πείραμα", από κάθε άποψη.
1)Από τον έξυπνο Δήμαρχο, που αγαπάει τον τόπο του, και προσπαθεί, σωστά, να τον αναδείξει.
2)Από την κυβέρνηση & κόμματα που μετρούν αντιδράσεις, για να δουν τι γίνετε!
Δεν άκουσα καμία δήλωση του Αρχιεπισκόπου;;!
(Α ρε Χριστόδουλε.... τι χάσαμε!!!)
Πάλι καλά που δεν έχουμε αντίστοιχο αρχιεπίσκοπο.
Να δούμε που θα καταλήξει το όλο θέμα.
Βλέποντας το πώς χρησιμοποιούν και αναλύουν τον θάνατα του Συριανόπουλου , παρατηρώ ότι τα αρνητικά αντανακλαστικά της κοινωνίας μας έχουν ακόμη γερές βάσεις.
Πολύ συζήτηση σηκώνει η κίνηση του δημάρχου. Κυρίως αναφορικά με τη νομιμότητα της, αλλά και σε επίπεδο ουσίας: αν δηλ. θέλουμε ως κοινωνία και ως Πολιτεία να μπορούν να επικυρώνουν συμβολαιογραφικά τη σχέση τους ομοφυλόφιλα ζευγάρια. Κατά τη γνώμη μου δε θα έπρεπε να μας ενοχλεί το δικαίωμα κάποιων –ομοφυλόφιλων εν προκειμένω– να επικυρώνουν νομικά τη σχέση τους. Αρκεί να σκεφτούμε ότι μιλάμε για νομική διαδικασία και όχι για γάμο.
Αυτό είναι ένα ζήτημα. Υπάρχει και το θέμα του τι λέει ο νόμος και αν και κατά πόσον η ενέργειες του δημάρχου ήταν σύννομες ή όχι. Αυτό πρέπει να το διερευνήσει η Δικαιοσύνη και να αποδοθούν ευθύνες αν κάποιος αυθαιρέτησε.
Στο θέμα της υιοθεσίας τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα. Σαφώς και πρέπει να δεχόμαστε τους ομοφυλόφιλους ως ισότιμα και αποδεκτά μέλη της κοινωνίας μας. Ωστόσο, ενώ είναι σωστό αυτό που λες, ότι δηλ. μείζον είναι η φυσιολογική ανατροφή του παιδιού, νομίζω ότι ένα παιδί θα αναπτυχθεί καλύτερα από ετεροφυλόφιλους γονείς. Όχι βέβαια ότι οι ομοφυλόφιλοι γονείς θα είναι "κακοί" γονείς, αλλά παιδαγωγικά και κοινωνικά μου φαίνεται πιο λογικό να μεγαλώσει ένα παιδί από ετεροφυλόφιλους γονείς.
Πάντως νομίζω ότι ο κ. Αλειφέρης κατέφερε αυτό που -μάλλον- επιδίωκε περισσότερο: να ακουστεί το νησί του και να μαζέψει μερικές χιλιάδες τουρίστες παραπάνω. Μιας και είναι της μόδας η "επικοινωνία", θα έλεγα ότι πρόκειται για μια πολύ έξυπνη επικοινωνιακή κίνηση...
Αυτό είναι ένα ζήτημα. Υπάρχει και το θέμα του τι λέει ο νόμος και αν και κατά πόσον η ενέργειες του δημάρχου ήταν σύννομες ή όχι. Αυτό πρέπει να το διερευνήσει η δικαιοσύνη.
Πάντως νομίζω ότι ο κ. Αλειφέρης κατέφερε αυτό που -μάλλον- επιδίωκε περισσότερο: να ακουστεί το νησί του και να μαζέψει μερικές χιλιάδες τουρίστες παρπάνω. Μιας και είναι της μόδας η "επικοινωνία", θα έλεγα ότι πρόκειται για μια πολύ έξυπνη επικοινωνιακή κίνηση...
Είναι μια νίκη της Δημοκρατίας και ο Δήμαρχος της Τήλου θα γραφτεί στην ιστορία. Μπράβο του.
Αν ζούσε ο Χριστόδουλος τι παπαριές θα ακούγαμε glam...
Όμως ο καινούργιος μια χαρά τα πάει ως τώρα.
doc
Να σου πω, δεν είμαι σίγουρος ότι υπέρ των γάμων μεταξύ ομοφύλων, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι κάθε φορά που βγαίνουν όλοι αυτοί οι οπισθοδρομικοί και οι κομπλεξικοί να λένε τα περί ανωμαλίας και πορνείας και δεν ξέρω εγώ τι, εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να παντρευτεί ο γιος τους με άντρα.
Αγαπητε δ.τζ.
Σχετικά με το αν η κίνηση του δημάρχου είναι επικοινωνιακή απλά η ντροπή δεν πέφτει σε αυτόν αλλά σε αυτούς που για να φέρει ζωή και αξιοπρέπεια στον τόπο του ένας δήμαρχος αναγκάζεται να πέφτει σε τέτοια μέσα. Όμως επειδή τυγχάνει να έχω να γνωρίζω κι άλλες πρωτοβουλίες του δημάρχου (πχ πλοίο Seastar) μπορώ να σου πω ότι δεν είναι μόνο επικοινωνιακό το θέμα.
Ο γαμός ουσιαστικά ένα είδος οικονομικοκοινωνικού συμβολαίου αποτελεί, οπότε γιατί να μην μπορεί κι ένα ομοφυλόφιλο ζευγάρι να το χρησιμοποιήσει;
Τώρα για τα περί υιοθεσίας νομίζω ότι τα κριτήρια δεν θα πρέπει να αποτελεί η ομοφυλοφιλία ή ετεροφυλοφιλία ενός ατόμου αλλά η ψυχική και οικονομική ικανότητα ενός ατόμου. Εφόσον δεν επιβάλει κάποιος την σεξουαλικότητά του στο παιδί (δηλάδη δεν του επιβάλει να είναι ετεροφυλόφιλο ή ομοφυλόφιλο) δεν μπορώ να δω το όποιο πρόβλημα. Τη μόνη ένσταση που μπορώ να δεκτώ είναι ότι η κοινωνία μας δεν είναι έτοιμη για κάτι τέτοιο.
δόκτωρα συμφωνούμε απόλυτα :-)
jason το θέμα δεν είναι τυπικό κι έχει καθαρά όπως προείπα οικονομικοκοινωνικές προεκτάσεις. Δηλαδή σε ένα ομόφυλο ζευγάρι στην περίπτωση θανάτου (ακραίο αλλά υπαρκτό παράδειγμα) του ενός (ή της μίας) δεν μπορεί να έχει απαιτήσεις επί της κληρονομιάς και τυχούσα διαθήκη προσβάλεται εύκολα από τους συγγενείς που μπορεί μέχρι τότε το "μίασμα" να το είχαν αποβάλει από την ζωή τους.
Συμφωνώ με όλα όσα λες και επαυξάνω!
Δημοσίευση σχολίου