"Pas moi qu'ai fait les voyages,C'est les voyages qui m'ont fait"
Bernard Lavilliers

Τρίτη, Μαρτίου 18, 2008

Τα πρώτα σκιρτήσματα

Ξεκινά στην εφηβεία συνήθως. Είναι τότε που δεν υπάρχει κανένα τόσο υπέροχο πλάσμα στον κόσμο κι αν ναι όχι τόσο θεϊκό, τόσο όμορφα πλασμένο που να κάνει τα πόδια σου να χάνουν το έδαφος από κάτω τους. Τα βράδια ξενυχτάς με την χαρακτηριστική ανάσα της ατμομηχανής (αχχχχχχχχ και βαχχχχχ). Μόνο μια ματιά σε κάνει να βρίσκεσαι σε χοροχρονικό κενό, ένα φιλί σε ονειρικό κόσμο, παραδεισένιο. Τότε που όλα σου φαντάζουν όμορφα (εφόσον υπάρχει ανταπόκριση) ή κόλαση (για το αντίθετο). Τότε που ανακαλύπτεις χάδι το χάδι, φιλί το φιλί ένα άλλο σώμα και ψυχή.

Σε αυτού του είδους τον έρωτα ή και σε αυτό το στάδιο του έρωτα αναφέρονται το παρακάτω ποιητικό απόσπασμα καθώς και οι τίτλοι τραγουδιών ή μουσικών κομματιών.

ιιι

[...]

Ακουστά σ’έχουν τα κύματα
Πώς χαϊδεύεις, πως φιλάς
Πώς λες ψιθυριστά το «τι» και το «ε»
Τριγύρω στο λαιμό στον όρμο
Πάντα εμείς το φως κι η σκιά

[...]

Που πια δεν έχω τίποτε άλλο
Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα
Να φωνάξω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου
Να μυρίζω από σένα και ν’αγριεύουν οι άνθρωποι
Επειδή το αδοκίμαστο και το απ’ αλλού φερμένο
Δεν τ’ αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ’ ακούς
Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν αγάπη μου

Να μιλώ για σένα και για μένα

[...](*)


moonlight sonata – ludwig van beethoven

τα λιανοτράγουδα – μάνος χατζιδάκις

καίγομαι και σιγολιώνω (δημοτικό) – δημήτρης υφαντής

ερωτικό – ελευθερία αρβανιτάκη

πόσο σε θέλω - τερμίτες

πάρε με – βασίλης παπακωνσταντίνου

φλασάκι – σάκης μπουλάς

λουλούδι του δάσους - apurimac

να μ´αγαπάς – παύλος σιδηρόπουλος

σ’ ακολουθώ – μάνος λοΐζος

ερωτευμένοι σχιζοφρενείς – τρύπες

η αγάπη ορμάει μπροστά – γιάννης αγγελάκας και οι επισκέπτες

everybody needs somebody – blues brothers

send me an angel - scorpions

wicked game – chris isaak

give it to me – michael jackson

loosing my religion - r.e.m.

hard sun - eddie vedder

και without blame – ismael lo / marianne faithful


είμαστε στην αρχή ακόμη μέχρι να αρχίζει να ζεσταίνει η φλόγα... μετά θα δούμε αν θα γίνει πυρκαγιά ;-)


Θα ακολουθήσουν κι άλλα αφιερώματα σε άλλα στάδια ή άλλου είδους έρωτα. Η επιλογή δεν έγινε και δεν θα γίνει με μοναδικό παράγοντα το αν συγκαταλέγονται στα ερωτικά τραγούδια ή μουσικές αλλά και στο αν μπορούν να εκφράσουν ή να «ντύσουν» αυτόν ή τις όποιες καταστάσεις δημιουργούνται εξαιτίας του. Αφορμή για αυτό το αφιέρωμα αποτέλεσε η πρόσκληση του αγαπητού samael.


Ανάλογα με το στάδιο του έρωτα θα κάνω και αντίστοιχη πάσα σε άλλον blogger.


Κάνω πάσα το λοιπόν στις just living και φανούλα :-)



(*)απόσπασμα από την ποιητική συλλογή "το μονόγραμμα" του οδυσσέα ελύτη

4 σχόλια:

Unknown είπε...

Έτσι φίλε cortlinux! Ο Έρωτας παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στην ζωή μας και είναι απ' τους λόγους που καταλαβαίνεις ότι ζεις!

Τελικά πάντα χωράει ένα τραγούδι των Scorpions :)

ΥΓ.Ευχαριστώ για την ανταπόκριση!

Δ. Τζ. είπε...

Τα πρώτα σκιρτήματα, το πλατωνικό και συχνά ανεκπλήρωτο. Η πρώτη αγάπη ποτέ δεν πεθαίνει δε λένε.

Όταν μιλάμε για τόσο έντονα συναισθήματα, όπως ο έρωτας, τότε καλό είναι να δίνουμε... πάσα στη μουσική.

cortlinux είπε...

samael
οι Scorpions επιβάλονται. άλλωστε θα ξαναμπούν :-)

ευχαρίστησή μου

δ.τζ.
κι ίσως όχι μόνο. οι ήχοι των ερωτευμένων σωμάτων συνθέτουν μια ιδιαίτερη μελωδία που όποιος την ζήσει δεν μπορεί να την ξεχασει.

George Holiastos είπε...

Γιώργη Χολιαστού
ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΤΕΡΜΑ


Ο προπάππος μας Αδάμ
και η προγιαγιά μας Εύα
τζάμπα νάνι τζάμπα μαμ
και καθόλου δε δουλεύαν.

Ξάπλα βράδυ και πρωί
ζούσαν όμορφη ζωή.
Δίχως κόπους και ιδρώτα
πέρναγαν ζωή και κόττα.

Και δεν πλήρωναν ΟTΕ
δεν πληρώναν εφορία
κι ούτε είχανε ποτέ
με δοσάδες φασαρία-

με αγγέλους συντροφιά
και με το θεό παρέα
όλαα ήτανε καλά
κι όλα ήτανε ωραία.

Ώσπου η Εύα βιαστική
στον Αδάμ πάει μια μέρα
που τον φρέσκο του εκεί
κάπου έπαιρνε αέρα

και κραδαίνοντας σφιχτά
μες στο χέρι ένα ξύλο
στο κεφάλι τον χτυπά
και του λέει: «θέλω μήλο!»

«Βρε καλή μου-βρε χρυσή
τι κουβέντα ειν' αυτή
κι έτσι άξαφνα πώς σου 'ρθε;
κι από ποιόνε; κι από πούθε;

ξέρεις τι ο κραταιός
μας εδιάταξε ο θεός:
τ' άλλα δέντρα να τρυγάμε
αλλά μήλο να μη φάμε».

«Ξέρω τι μας έχει πει
μα εγώ έμαθ' ακόμα
το γιατί τέτια εντολή
του 'χει βγει από το στόμα-

είναι γιατί αν γευτούμε
από κείνο τον καρπό
σαν και κείνον θα γινούμε-
δηλαδή θεοί: γι αυτό!’».

«Τι ιδέα μα το ναι..
ποιος σου το 'πε αυτό μωρέ;
ζώο θα 'λεγα πως θα 'ναι'
μα τα ζώα δε μιλάνε...»

«Να που έγινε κι αυτό
και μου μίλησ' ένα ήδη-
το μεγάλο μυστικό
μου το σφύριξε το φίδι».

«Τι απρόσμενο κακό
είναι τούτο που ακώ!
ένα φίδι να τολμάει
στους ανθρώπους να μιλάει...

και γιατί παρακαλώ;
για να βάλει στο μυαλό
μιας κουτής 'όπως εσένα
λόγια ψεύτικα ένα ένα...

τι θα γίνω εγώ με σε;
ρε Ευάκι άκου και ’μέ-
ο θεός όταν το μάθει
θα μας δώσει χίλια πάθη..»

«Συ θα πεις εμέ κουτή;
άρπα' τη λοιπόν κι αυτή!»
και το ξύλο που κρατάει
στο κεφάλι του το σπάει.

«Και να ξέρεις-μήλο εγώ
θες δε θέλεις θα γευτώ:
στο μυαλό μου ό,τι βάνω
δε 'συχάζω αν δεν το κάνω'

όμως συ ’σαι ο κουτός'
γιατί ακόμα κι αν ο θεός
θέλει να μας τιμωρήσει
γι αυτό που 'χουμε τολμήσει

δε θα το μπορεί αφού
θα 'μαστε θεοί βρε ζώο!..»
«Τι ξερό κεφάλι! φτου!
Φάει συ-εγώ δεν τρώω!»

Έτσι είπε ο φτωχός.
Όμως έφαγε κι αυτός.
Κι ο θεός απ' το πανώριο
τους κυνήγησε φυτώριο.

Η συνέχεια είναι γνωστή:
μια ζωή μόχθου μεστή
και ταλαιπωριών περνουνε
έκτοτε όσοι ανθρώποι ζούνε.

Κι από τότε όλες κρατάνε
οι γυναίκες ένα ξύλο
και τους άντρες τους χτυπάνε'
κι αντίς φίδι, έχουν φίλο.


George Holiastos