όταν λέει κανείς μεγάλα λόγια

τελικά όταν μιλάω για συναισθηματικά ζητήματα θα πρέπει να το βουλώνω και να μην αρχίζω τις μεγάλες εξαγγελίες. άρχισα κι εγώ τις δηλώσεις ότι πάω για αλλού, ότι θα είμαι σκληρός κτλ και πάλι θάλασσα τα έκανα. όχι ότι δεν προχωράω για αλλού αλλά με το πρώτο χαμόγελο της δεν κρατήθηκα βρε αδελφέ. κατευθείαν "βούτυρο έτοιμο να απλωθεί" έγινα... ποιος σκληρός και μαλακίες. φλώρος του κερατά. μετά σκεφτόμουν το πώς μιλούσα και ντρεπόμουν. δηλαδή αν έβλεπα έναν τύπο να μιλά όπως μιλούσα θα τον μούτζωνα...
τίποτα! με απογοήτευσα...
ποιο ισχυρό φύλο; φύλλο και φτερό έγινα. αλλά έτσι είναι, μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην πεις...αλλά και τι να κάνω που μόλις βλέπω αυτό το χαμόγελο πεθαίνω ο πούστης. δεν μπορώ να της θυμώσω και καταντάω μαλακομπούκωμα. καταπιέζομαι για να γίνω αυστηρός (λέμε τώρα). το γυναικείο χαμόγελο είναι ένα από τα ύπουλα κόλπα. νιώθεις καθίκι όταν του αντιστέκεσαι, ενώ όταν του αφεθείς νιώθεις ηλίθιος (όταν το πάρεις χαμπάρι βασικά). διαλέγεις και παίρνεις.
αρχικά επιλέγεις συνειδητά να γίνεις καθίκι γιατί είσαι ο άνδρας ο σκληρός (και καλά)... έπειτα επιλέγεις ασυνείδητα το ρόλο του μαλάκα και παίρνεις τον πούλο.
ναι δεν φταίνε μόνο οι γυναίκες αγαπητέ... γίνε πιο σκληρός βρε αδελφέ... ναι εαυτέ μου σε εσένα μιλάω που ντρέπομαι να πω γνωριζόμαστε...αρνούμαι την όποια συγγένεια. μάταια όμως, μια και τελευταία στιγμή θα τα γνωστοποιήσεις όλα και δεν ξέρω που να κρυφτώ...
κι όμως έχω τόσο προσπαθήσει να σε αλλάξω. τίποτα. ανεπίδεκτος μαθήσεως. μετεξεταστέος μια ζωή... πότε θα σε στρώσω να δω... πτυχίο πότε θα πάρεις;


και γιατί τα γράφω όλα αυτά; μήπως με κάνα δημόσιο κράξιμο ψιλοστρώσω... το ελπίζω γιατί αλλιώς δεν με βλέπω καλά...