Κάτι τέτοιες ημέρες είναι που μου έρχεται στο νου ο Άγγελος Σικελιανός και συγκεκριμένα ένα ποίημά του, το "Στ' Όσιου Λουκά το Mοναστήρι".
Δεν έχω να πω πολλά. Νομίζω ότι ο Άγγελος Σικελιανός αποτέλεσε καθοριστική μορφή για την πολιτιστική εξέλιξη της Ελλάδας. Χαρακτηριστικά αναφέρω την αναβίωση των Δελφικών αγώνων όπου από όσο γνωρίζω ήταν η πρώτη προσπάθεια αναβίωσης των αρχαίων τραγωδιών.
Το παραπάνω ποίημα το θυμάμαι από το ανθολόγιο του σχολείου... Μου είχε κάνει εντύπωση... Οι εικόνες που υπήρχαν και οι ιδέες που συνδέονταν μεταξύ τους μου δημιούργησαν , και μου δημιουργούν, ιδιαίτερα συναισθήματα και σκέψεις.
Βιογραφία του Άγγελου Σικελιανού
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
8 σχόλια:
Όντως! Από τα λίγα "αναγνώσματα" που μού έμειναν από τότε.
Μια και σου έκανα ...σεφτέ, να ευχηθώ και εγώ:
Καλή Ανάσταση!
(του Χριστού, του Άδωνη ή ...όποιου άλλου)
Καλή Ανάσταση και σε εσένα!!!
Με μπόλικες λιχουδιές !!!
:-)
η αλήθεια είναι ότι κάνεις και καλό σεφτέ εσύ... :-D
Υπέροχο!
Μα δεν είναι περίεργο που το θυμόμαστε όλοι αυτό το ποίημα?
Χρόνια πολλά κ από δω!
Χαίρομαι που σου άρεσε!
Να πω την αλήθεια δεν περίμενα να το θυμούνται πολλοί αυτό το ποίημα...
Χρόνια πολλά κι από εδώ! :-)
Χρόνια πολλά!! Ό,τι επιθυμείς :D
Χρόνια πολλά και σε εσένα Γεωργία. :-)
Ολοζώντανο το ποιήμα. Εγώ πάλι, στο σχολείο που με στείλανε, τέτοια ποιήματα δεν τα μαθέναμε. Μόνο πατριωτικές (άντε να μην πώ τώρα)...
Σου γράφω εδώ και για το ποστ 'χαμογέλα μάτια μου'. Υπέροχο και απλό. Δεν περνώ και τις καλύτερες μέρες της ζωής μου, αλλά με βοηθάνε κάτι τέτοια γιατί μου υπενθυμίζουν βασικά πράματα. Να 'σαι καλά πραγματικά.
Χαίρομαι που σου άρεσαν...
Χαίρομαι επίσης που σε έκανε να νοιώσεις λίγο καλύτερα... :-)
σε ευχαριστώ :-)
κι εσύ να είσαι πάντα καλά...
Δημοσίευση σχολίου