Σήμερα ότι και να γίνει δεν πρόκειται να με εκνευρίσεις.Όχι! Δεν θα σου το επιτρέψω...
Σήμερα έχω να δω θάλασσα... Έχω να αφουγκραστώ το χάδι της...
Πάντα την ζήλευες την θάλασσα... Τόση ιστορία μέσα της, κι ούτε μία τόση δα απαίτηση...
Ή μάλλον μόνο μία... Να την αγαπάς...
Ακόμη και στις "μαύρες" της έχει τόσο πάθος που την κάνει ακαταμάχητη...
Όμως σήμερα θα δω ηλιόλουστα κύματα, δάκρυα χαράς να κυλιούνται στην άμμο...
Σήμερα αλάτι, πέτρα και ρετσίνι θα γεμίσουν τα πνευμόνια μου, τα μάτια μου, το μυαλό μου...
Τι λες;... Θες να τα ζήσουμε μαζί;... :-)
9 σχόλια:
Αχ, πολύ ωραίο!Γράφεις σούπερ
θα μας πεις σε ποιον τα λες?:))
Καταρχήν σε ευχαριστώ...
Τα γράφω σε μία ψυχή που με βασανίζει πολύ τον τελευταίο καιρό...
Γιατί να είμαστε κ οι δυο αισθηματίιιιιες, γιατί να μπλέκουμε σε παλιοιστορίεεεες(τραγουδιστά)
εγώ χώρισα πάντως κ βρήκα την ηρεμία μου:)
Σου εύχομαι να πάνε όλα καλά κ μη στεναχωριέσαι
Και τι δεν θα έδινα να ήμουν κοντά στη θάλασσα τώρα. Ξέρω ότι από απουδήποτε αλλού, εκεί πραγματικά ηρεμώ και ξαναβρίσκω κομμάτια μου που άφησα πίσω.
Δεν ξέρω αν η ψυχή που αναφέρεσαι είναι η δική σου ή κάποια άλλη. Ό,τι και να είναι όμως, σου εύχομαι να τα βρείς. Η ταλαιπωρία δεν είναι κάτι κακό. Οδηγεί στην ανησυχία και αυτή με την σειρά της στην εξερεύνηση. Μπορεί ο δρόμος να είναι άσχημος και, μερικές φορές, αρκετά δύσκολος. Αλλά το αποτέλεσμα αξίζει πολλά.
ΥΓ, δεν διαβάζω πολύ ποίηση. Πάντα είχα την ψευδαίσθηση ότι μου αρκούσαν οι στίχοι από την μουσική, με αποτέλεσμα την ποίηση να την αφήσω πίσω. Στο λέω αυτό γιατί, παρ'ολη την άγνοιά μου, διακρίνω μια αισθητική στα κείμενα σου που μ'αρέσει πολύ. Δούλεψέτο όσο μπορείς.
zoi20
:-)
Siddhartha
η θάλασσα για μένα είναι σαν μια παλιά και σταθερή ερωμένη... θυμάμαι τους ήχους , την υφή και την μυρωδιά της...
βασικά είναι και τα δύο... και η δική μου ψυχή και μία άλλη... νομίζω ότι είναι αλληλένδετα...
νοιώθω να το ελέγχω οπότε δεν φοβάμαι... σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον:-)
σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια... προσπαθώ και το θέλω... :-)
Και τελικά; Πώς ήταν η θάλασσα;
:)
καλή ήταν η θάλασσα
όπως πάντα ήταν έρωτας...
:-)
Είσαι ανήσυχη ψυχή τελικά. Γιατί το έβγαλες το σημερινό ποστάκι ρε συ; Δεν πρόλαβα να το εμπεδώσω. Χαίρομαι από την άλλη. Το κυνήγι της τελειότητας, όπως και αν ο καθένας μας την ορίζει, την εκφράζει και την αποτυπώνει, είναι από τις ωραιότερες αναζητήσεις.
βασικά σκέφτηκα ότι κάτι τέτοιο θα ήταν πιο σωστό να εκδοθεί νύχτα κι όχι σχεδόν μεσημέρι...
από την άλλη διαπίστωσα ότι θέλει περισσότερη επεξεργασία
το σημερινό ποστ (παρότι δεν είναι ένα και πολύ καλό κείμενο) βρήκα ότι θα ταίριαζε περισσότερο για μια μέρα όπως η κυριακή κι ότι λίγο χιούμορ, εκτός από την καθημερινή μας ενδοσκόπιση, μας δίνει περισσότερη δύναμη...
συγνώμη που δεν απάντησα άμεσα...
Δημοσίευση σχολίου