απολογία ενός cortlinux

Πριν λίγες ημέρες ένοιωθα μια περίεργη ενέργεια... Ότι μπορούσα να γράψω σελίδες επί σελίδες κειμένων... Διαπίστωσα όμως ότι όταν κάθησα να γράψω, κάτι δεν μου "έβγαινε" σωστά. Στην βιασύνη μου να μην χαθεί η σκέψη και το συναίσθημα κατάφερα τα κείμενα να βγαίνουν ανώριμα... Κάτι έλειπε.
Οι ιδέες υπήρχαν και υπάρχουν αλλά δεν μπορώ να τις βάλω σε μία σειρά... Γιατί καλώς . Γράφεις ότι γράφεις , όμως αυτό θα πρέπει να βγάζει κι ένα νόημα και να έχει και μια καλαισθησία. Ξαναδιαβάζοντάς τα, έλειπε αυτή η καλαισθησία καθώς και το νόημα , γιατί ήταν βεβιασμένες πράξεις . Εκβίασα να βγάλω το όποιο συναίσθημά μου. Όμως τα όμορφα γραπτά συνήθως είναι αποτέλεσμα επεξεργασίας και απόσταξης κι όχι εκβίασης... Λεπτές διαφορές όμως ουσιαστικές. Και για να είμαι ειλικρινής δεν είναι είναι κάτι που νομίζω ότι το έχω καταφέρει ακόμη. Θέλω πολύ δουλειά πάνω σε αυτό τον τομέα. Ψάχνω να βρω τον τρόπο και προσπαθώ με το να γράφω καθημερινά κι από ένα κείμενο για να εξασκούμαι (Κοινώς την κάτσατε αν δεν το καταλάβατε. Βλέπω να με διαγράφουν από τις παραπομπές τους πολλά φιλικά μπλογκ).
Λένε ότι ένας τρόπος για γράψεις σωστά ,εκτός από την εξάσκηση είναι και να αφήσεις τον εαυτό σου ελεύθερο. Αυτό πήγα να κάνω κι ο τζαναμπέτης μου την έκανε... Ζει στο χάος του, το αγαπά... (ως γνωστόν το να αποδίδεις ευθύνες αλλού είναι η εύκολη λύση).
Η αλήθεια είναι ότι με έχει πιάσει και μία τεμπελίτιδα (βασικά αυτή είναι η αλήθεια). Αν με ρωτούσες τι θα ήθελα να κάνω, το τελευταίο που θα σου απαντούσα είναι να κάθομαι μπροστά στον υπολογιστή να γράφω κείμενα (θα προτιμούσα κάνα μπανάκι σε μία παραλία και με μία σκηνή... όταν αγοράσω).
Άσε που τα καλύτερα μου τα έχω γράψει μέσα στο μετρό ... Στο λεωφορείο... Τότε που πράγματι η σκέψη μου είναι ελεύθερη... Αφορμή μπορεί να είναι το οτιδήποτε... Μια ματιά, ένα απόκομμα εισιτηρίου, ένα καυγαδάκι, μια αντανάκλαση στον τζάμι... Πάνω από όλα οι ματιές όμως... Μου αρέσει να παρατηρώ τις ματιές των ανθρώπων μέσα στα ΜΜΜ... Και να σκέφτομαι τι κρύβουν από πίσω...(είμαι αδιάκριτος το παραδέχομαι ίσως όμως και συμπονετικός... διαλέξτε)

Γιατί όλα αυτά; Γιατί ήθελα να δικαιολογήσω την αποχώρηση δύο προηγούμενων ποστ αυτού του μήνα που θεώρησα ότι χρειαζόντουσαν περισσότερη επεξεργασία κι ότι κακώς είχαν δημοσιευτεί τόσο νωρίς.... Σαν μικρή απολογία το λοιπόν το παραπάνω...