31-7-2007

σήμερα έχει πανσέληνο. ήταν αρκετά περίεργο να περπατώ την βασιλέως γεωργίου στο πειραιά και στο τέλος του δρόμου, πάνω από τον λόφο του προφήτη ηλία να στέκει εκεί το φεγγάρι. σαν να έγινε για σήμερα ο αυτοκινητόδρομος , μονοπάτι που σε πήγαινε ίσια εκεί, στον ουρανό.

είναι ωραία η πανσέληνος κι είναι όμορφο να την βλέπεις , τριγυρνώντας σε μία ημιέρημη πόλη όπως είναι το λιμάνι αυτή την περίοδο. χιλιάδες φώτα και φωτάκια που αδυνατούν να συναγωνιστούν το φως αυτό της μαγείας...

-=-

Προχτές ήταν όμορφα. Τελικά πήγα Ναύπλιο. Είχα όμορφη παρέα. Παρότι ήταν ολίγον κουρασμένοι, πιστεύω ότι περάσαμε καλά. Ωραία πόλη το Ναύπλιο. Πόλη που πας ερωτευμένος ή ερωτεύεσαι. Τώρα να πω την αλήθεια εγώ τα είχα και τα δύο. Πήρα κάτι αντιβιώσεις μήπως και μου περάσουν αλλά τίποτα . Και το καλοκαίρι είναι πανεύκολο να ερωτευτείς.

Και αρκετό ποδήλατο στο Ναύπλιο.
Και ωραίες ποδηλάτισσες.
Γενικά για ένα λόγο που δεν ξέρω οι ποδηλάτισσες μου κάνουν αρκετό κλικ. ή μάλλον αρκετά κλικ. Δεν το έχω εντοπίσει. Πρέπει.

σκέψεις περί πυρκαγιών...

μου κάνει φοβερή εντύπωση που οι πυρκαγιές πια μου θυμίζουν μετεωρολογικό δελτίο.

σήμερα εδώ .

αύριο εκεί.

και με προβληματίζει ότι όλη αυτή η κατάσταση μου φαίνεται τόσο "φυσική"...

*

οι ίδιοι που παθαίνανε κρίση για τον καμμένο άγνωστο,
θα πάθουν την ίδια κρίση με τα καμμένα δάση;

δεν μιλώ για τους πολίτες,
αλλά για τους γνωστούς-αγνώστους πολιτικούς
και τηλεομαντανίσκους-δημοσιογράφους

*

....κοιμήσου Περσεφόνη στην αγκαλιά της Γης
στου κόσμου το μπαλκόνι ποτέ μην ξαναβγείς...

στίχοι: Γκάτσος

μουσική: Χατζιδάκις

γκαγκάν

αυτά τα βράδια τα βαριέμαι αφόρητα.
κάθομαι με το ζόρι μήπως και γράψω κάτι για την πτυχιακή. προσωπικά βαριέμαι εντελώς. θα θελα να κάνω ένα κλικ και να τελειώνω. όλη αυτή η φάση με την πίεση που περιείχε (και περιέχει) με οδήγησε να κάνω αυτές τις μαλακιούλες τελευταία , τις αλλοπρόσαλλες. πρέπει να τελειώνω να πιάσω και το φανταριλίκι (ναι έχω κι αυτό). σε αυτή την περίπτωση δεν μου φαίνονται δύσκολα τα πράγματα. απλά νιώθω να μετεωρίζομαι , να βαλτώνω. κι όταν βαλτώνω είναι εύκολο να πέσω πάλι στην μιζέρια. ήδη άρχισα να καπνίζω σαν το φουγάρο. το χα ελαττώσει κατά πολύ. για την ακρίβεια δύο τσιγάρα την βδομάδα ή το μήνα. τώρα το λιγότερο να κάνω δύο την ημέρα. το περισσότερο εξαρτάται από το άγχος μου.

είναι και που θα περάσω όλο τον κωλοαύγουστο στην αθήνα. κι όχι δεν χαίρομαι που θα είναι άδεια. αλλά απλά μου την βαράει. το άδεια είναι ωραίο αρκεί να έχεις την κατάλληλη παρέα. άμα είσαι εσύ και η χούφτα σου, όχι δεν είναι (άνδρας - γυναίκα). το χω περάσει ξανά το έργο κι είναι δράμα. ούτε σουβλάκι δεν βρίσκεις (και πώς θα πετύχει η μαλακία χωρίς την εσάνς τζατζίκι; ). αν πάρεις και στήσεις μια σκηνή στην μέση της πλατείας τερψιθέας δεν θα σε πάρει κανείς χαμπάρι.
εσύ, το μπετόν και ο ουρανός. κόλαστη δικιέ μου.

βέβαια μπορείς να πάρεις την κούρσα και να αρχίσεις τα τρελά μέσα στην πόλη. αλλά εντάξει αυτό εμπεριέχει αρκετό κίνδυνο όσο άδεια και να είναι η πόλη.

βέβαια θα έχω ησυχία... βέβαια ποιος είπε ότι θέλω ησυχία;

ίσως να είναι και μια ευκαιρία να βάψω το δωμάτιό μου περτικαλί που ήθελα. αν και δεν με ενθουσιάζει η ιδέα , ίσως να μου φτιάξει την διάθεση.

ένα παράξενο. φέτος δεν έχω ακούσει ούτε ένα κουνούπι. τι έγιναν; ψόφησαν ομαδικώς ή μεταναστεύσαν λόγω ζέστης;

έμαθα ότι τα θηλυκά κουνούπια είναι αυτά που μας πίνουν το αίμα (ενώ τα αρσενικά λέει είναι χορτοφάγα). θα πρεπε να το περιμένω. σάμπως τα κουνούπια περίμενα για να το μάθω; πάλι μπουνταλάδικα βγήκαμε τα αρσενικά.

λέω να πάω μία εκδρομούλα την κυριακή ότι και να γίνει. ακόμη και μονάχος. έχω πει σε κάποια άτομα αλλά έρθουν, δεν έρθουν εγώ θα πάω. το πολύ - πολύ να ναυλώσω το αυτοκίνητο για Αγκίστρι κι αντί σκηνής να κοιμηθώ εκεί (στο αμάξι). (αλήθεια ξέρει κανείς αν απαγορεύεται; γιατί μας τα χουν πρήξει τελευταία με τις απαγορεύσεις. καρπούζια μας τα κάνανε. ήταν που ταν μεγάλα, τώρα δεν μπορώ να φορέσω σώβρακο). σκηνή δεν έχω. οπότε... και που να αγοράζω κιόλας τώρα;


μπλουμ! (έτσι μου ρθε)


και φυσικά βρούύύύύύμμμ (γκαγκάν)

Simpsonize Me

Όλοι φαντάζομαι ξέρετε τους Simpsons. Σειρά κινουμένων σχεδίων και κόμιξ με χαρακτηριστικό σχέδιο και χιούμορ...

Τι θα λέγατε να βρισκόσασταν σε αυτό το σύμπαν; Να αποτελούσατε μέρος αυτού ; Κι αν ναι , πώς θα μοιάζατε;

Αυτή τη δυνατότητα την αποκτάτε στο παρακάτω site όπου ανεβάζοντας μια φωτογραφία σας και ακολουθώντας τις οδηγίες αποκτάτε μία προσωπογραφία - σκίτσο σας αλλά simpsons

Εγώ ήδη το δοκίμασα και το αποτέλεσμα μου φάνηκε αρκετά διασκεδαστικό...

παγωτό καϊμάκι

μου είπες , Εγώ θα είμαι εδώ!

ευτυχώς κατάλαβα νωρίς την μπλόφα του πόθου που έπεσα και γύρισα...
κι ήσουν εκεί σαν σου είπα, Γύρισα.
ήσουν εκεί γλυκιά και χαμογελαστή όπως πάντα. με ζεστό χαμόγελο και δροσερή ματιά.

δεν ξέρω αν θα πρεπε να σου ζητήσω συγνώμη για όλο αυτό. δεν μου αρέσει να ζητώ συγνώμη. όχι γιατί είμαι τόσο υπερήφανος. μου αρέσει να το δείχνω με πράξεις, ότι... ξέρεις;... πράγματι κατάλαβα τι έγινε και άλλαξα και...

δεν ξέρω αν έχουν σημασία όλα αυτά... όλες αυτές οι λέξεις, αραδιασμένες έτσι, σαν τυχαίες πινελιές σε έναν λευκό καμβά... σαν ένα τραγούδι γεμάτο με νότες χωρίς σκέψη δοσμένες , αλλά γεμάτες αίμα και σφυγμό... αληθινές κι αυτές.

έλα να μοιραστούμε μια αγκαλιά, ένα χαμόγελο... έλα να δούμε τα αστέρια μας και να τα ταξιδέψουμε, να τους διηγηθούμε ιστορίες...

έλα... σου χω φυλάξει παγωτό καϊμάκι με βύσσινο γλυκό που ξέρω ότι σου αρέσει.
κι όπως δένουν αυτά τα δυο να δέσει κι η φιλία...

:-)

Get this widget | Share | Track details

Αποχαιρετισμός

Το τέλος ήρθε τελικά.
Μια γλυκιά χαρά με κυρίευσε... κι ας πονώ...

Δεν ξέρω αν θα σε ξαναδώ.
Μάλλον όχι.

Όμως η ζωή έτσι είναι
κι ας το λησμονάμε , κι ας μην το θέλουμε...

Τελευταία φορά ,λοιπόν, που αντίκρισα τα μάτια σου, την ματιά σου
κι αυτό το χαμόγελό σου...

Πραγματικά πονώ... Μα και χαίρομαι...

Στο πιθανόν και στο ίσως,
μια μολυβιά , μια μουτζούρα
καμιά φορά μας σώνει ξέρεις.

Ίσως έτσι να είναι καλύτερα καρδιά μου
(και το ξέρεις πόσο την νιώθω αυτή τη λέξη)

Για να σταματήσω να σε ποθώ, να σε σκέφτομαι...
Και τα δίχτυα της ζήλιας να προσπαθώ να κόψω...

Και κυρίως αυτή την ηλίθια ελπίδα μου, τον πόθο μου...
να σταματήσω...

Αυτό είναι το τέλος λοιπόν καλή μου φίλη.

Καλή μου φίλη
που ποτέ δεν σε χόρτασα όσο ήθελα
και που θα θελα περισσότερα χαμόγελα να σου χαρίσω.

Αυτό είναι το τέλος.

ερωτικό

σε μία παραλία ερημική
πάνω στα φεγγαρολούσματα της άμμου

κάτω από πεύκο που σμίλεψε ο ανεμος

με τα στήθια γεμάτα αλάτι και γλυκό ρετσίνι

να ψιλαφούμε τις ανασές μας

κι η φωτιά
φιλί και δάκρυ
κύμα που χάνεται στα ακροδάχτυλα
στη ματιά
στα χείλη


τραγούδι που χάθηκε και χάνεται σε μια αγκαλιά



εκεί σε θυμήθηκα...
σε θυμήθηκα να το τραγουδάς...

Get this widget | Share | Track details

Ανδρομάχη του Ρακίνα

Τον Δημήτρη Μαυρίκο τον "γνώρισα" με την εκπληκτική παράσταση (άρτια από πολλές απόψεις) του Ερρίκου IV του Luigi Pirandello, που σκηνοθέτησε φέτος στο Εθνικό Θέατρο.
Η παράστασή αυτή ήταν σαν συνεχόμενα χτυπήματα πάνω στην ψυχή του θεατή. Με μια δυνατή ομάδα ηθοποιών αλλά και χρησιμοποιώντας πολλά στοιχεία της σύγχρονης τέχνης (videoart κτλ) , ενσωματωμένα όμως μέσα στην παράσταση (δεν έδιναν δηλαδή εκείνα την παράσταση) απλωνόταν μπροστά στα μάτια σου ένα έργο τέχνης που στόχευε στα βαθύτερα στοιχεία του μυαλού και της καρδιά σου, σαν ένα είδος ψυχοθεραπείας. Ένιωσα πολύ τυχερός που είδα μια τέτοια παράσταση. Όταν είχα βγει, είχε νοιώσει ένα είδος κάθαρσης... Σαν να είδα εμένα με διαφορετικά μάτια.

Έμαθα ,δυστυχώς όχι εγκαίρως, ότι σκηνοθετεί την Ανδρομάχη του Jean Racine στο θέατρο της Επιδαύρου η οποία θα παιχτεί αυτό το σαββατοκύριακο στις 20-21/7 . Θα προσπαθήσω να βρω εισιτήρια και το προτείνω και για εσάς. Έτυχε να διαβάσω και κάποιες συνεντεύξεις του και πιστεύω ότι είναι πολύ ενδιαφέρον ο τρόπος με τον οποίο "διαβάζει" το κόσμο και τα "έργα".

ανασφάλεια έρωτος

δικαιολογείται τόση ανασφάλεια όταν μιλάμε για τον έρωτα; ο έρωτας είναι σαν την φωτιά... συνήθως καίει , καταστρέφει. άλλοτε πάλι πλάθει το κάθε σώμα, την κάθε ψυχή. μα πάντα ζεσταίνει και τροφοδοτεί την ζωή μας...
οπότε όταν έχεις στα χέρια σου αυτή τη φωτιά δικαιολογείται να είσαι ανασφαλής; ίσως ναι, ίσως κι όχι... με την φωτιά είναι δύσκολο το παιχνίδι...*

* με αφορμή ένα σχόλιο της φανής που έγινε στο blog της

~-~
κι επειδή πιάσαμε την περί έρωτος ανασφάλεια

Get this widget | Share | Track details

αφιερωμένο στην πιο γλυκιά ανασφάλεια...

που κάνει την καρδιά μου να χτυπά σαν τρελή
και τον νου να αποσυντονίζεται αλλά και... να ταξιδεύει...

:-)

το τραγούδι είναι του ηλία καζούλη

Ε.ΔΑΣ.Α.

Την Παρασκευή που γινόταν η συναυλία στο Σύνταγμα, περάσαν από τα χέρια μου αρκετές προκηρύξεις. Από όλες ξεχώρισα αυτή της Ε.ΔΑΣ.Α.. Όχι δεν πρόκειται για πολιτική οργάνωση , για τους Εθελοντές Δασοπυροπροστασίας Αττικής πρόκειται. Σας προτείνω το λοιπόν να περάσετε μια βόλτα από τον ιστότοπό τους και εκτός από την προκήρυξή τους (που θα την βρείτε ως Δελτίο Τύπου 28 Ιουνίου 2007 ) να δείτε και την αξιέπαινη (το λιγότερο) δράση κάποιων συμπολιτών μας που δεν αρκούνται στο να λένε ότι αγαπούν το δάσος , αλλά το δείχνουν και στην πράξη.

συναυλία

Σήμερα έμαθα ότι θα έχει συναυλία - διαμαρτυρία σχετικά με το έγκλημα της Πάρνηθας. Δεν ξέρω ποιος την διοργανώνει ή ποιοι θα είναι... Πιθανόν θα κατέβω.

3 σε 1

Αρχικά θα αναφερθώ στην κινητοποίηση της Κυριακής. Μπράβο σε όσους την οργάνωσαν και σε όσους συμμετείχαν. Όχι δεν ήμουν εκεί. Όχι από το φόβο μην γίνουν φασαρίες, ούτε γιατί είχα κάποια ουσιαστική διαφωνία με την κινητοποίηση. Κυρίως να πω την αλήθεια με φόβισε που είδα να την προωθεί ο SKAI (με διαφημιστικά σποτ). Όχι δεν λέω ότι αυτοί που την διοργάνωσαν ή που κατέβηκαν ότι είχαν από πίσω τους τον SKAI. Απλά μου είχε φανεί ύποπτο. Τελικά ήμουν λάθος. Εντελώς λάθος και χαίρομαι που ήμουν λάθος από την μια, αλλά στεναχωριέμαι που δεν συμμετείχα σε κάτι τέτοιο.

Όπως και να έχει μπράβο σας. Το αξίζετε και πραγματικά είναι ελπιδοφόρο αυτό έγινε.

Δεύτερο θέμα στο οποίο θα αναφερθώ είναι ο ξυλοδαρμός του 24χρονου αστυνομικού. Δεν χάρηκα φυσικά. Για μένα ήταν (και είναι) εξίσου φασιστικό περιστατικό με εκείνου του αστυνομικού τμήματος Ομονοίας. Μακάρι το παλικάρι να γίνει γρήγορα καλά. Κι αυτοί που διέπραξαν αυτό το έγκλημα να συλληφθούν και να τιμωρηθούν.
Χάρηκα όμως που μεγάλη μερίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου καταδίκασε αυτή την πρακτική η οποία δεν αποτελεί πολιτική πράξη αλλά απλό χουλιγκανισμό (ο οποίος δεν διαφέρει και πολύ από τις φασιστικές πρακτικές). Χαίρομαι, γιατί δεν θα ήθελα να ζήσουμε μέρες του 80 που κάποιοι προσπαθούν να αναβιώσουν (οι πιο παλιοί ξέρουν - μιλάω για τις συνεχιζόμενες ταραχές στην περιοχή των Εξαρχείων).

Τρίτο και τελευταίο, θα αναφερθώ σε μία ραδιοαρβύλα που έφτασε στα διαδικτυακά ώτα μου ( βάζω και μερικά καθαρευουσιάνικα για να ανεβάσω το επίπεδο του blog) για την δημιουργία μιας νέας σατυρικής εφημερίδας που θα συμμετέχουν μόνο bloggers. Όχι δεν είμαι μέσα αλλά υποπτεύομαι κάτι γνωστά κουμάσια της ελληνικής σατυρικής μπλογκόσφαιρας (πείτε αν μπορείτε αυτό το μακρινάρι με την μία). Η εφημερίδα αυτή θα λέγεται Γελλάς. Κάτι για της 15 Ιουλίου άκουσα πάλι. Εγώ δεν ξέρω τίποτα. Πληρώστε με για να σας πω περισσότερα. Κατά προτίμηση θέλω δωρεάν διαμονή σε ξενοδοχείο της Μυκόνου με μπόλικες 18χρονες κορασίδες (μόνο). Οι τριαντάρες απορρίπτονται γιατί κουράζονται γρήγορα.