λίγο πριν το LSD συναντήσει το REM

η μεγάλη σιωπηλή φάλαινα με το όνομα Ερμίνα είχε καθίσει αναπαυτικά στην πολυθρόνα. όπως πάντα είχε χαθεί στους διαδικτυακούς ωκεανούς της. καιρό είχα να την ακούσω να μιλά.

-καλημέρα , της είπα .
-kalimera :-) , μου απαντά με μήνυμα στο skype χωρίς να κουνήσει βλέφαρο.

κοίταξα με απορία μία την οθόνη τους πισιού και μια την Ε. περίμενα κάποια αντίδραση. τιποτα.

δεν έχει νόημα να περιμένω, σκέφτηκα και κατευθύνθηκα προς την κουζίνα. εκεί έφτιαξα ένα νες. βασικά ο νες μου γαμά το στομάχι αλλά βαριόμουν να φτιάξω τον γαλλικό. ποιος ξαναπλένει την καφετέρια. που να μ ακούσει η θεια ζώ. θα με έκραζε ότι όλα τα αρσενικά έχουν γεννηθεί με την τεμπελίτιδα μέσα τους. α ρε θεία ζώ.
η θεία ζώ ήταν και γαμώ τις γκόμενες. μέχρι που αγάπησε τρελά έναν δεκαεξάρη. καθηγήτρια γαρ είχε εύκολη πρόσβαση σε αυτές τις ... γκουχου γκουχου... ευαίσθητες ηλικίες. τον ερωτεύτηκε τρελά που λέτε τον δεκαεξάρι (φίφη τον έλεγαν - το γιατί το έμαθε μετά) και για χάρη του έγινε ρεζίλι στο πανελλήνιο αφού κλέφτηκε μαζί του παρατώντας την θέση της και μαθαίνοντας εκ των υστέρων ότι ο φ είναι μπάι . σκληρό χτύπημα αυτό για την θεία ζώ που από τότε έγινε μισανδρίστρια. τέσπα.

έφτιαξα τον νες με το λίγο γάλα και την sugar και κατευθύνθηκα προς το δωμάτιο , μήπως και ετοιμάσω την εργασία μου. το τει είχε γκρεμιστεί, χτιστεί , η σχολή είχε αποκτήσει 6 καινούριες ειδικότητες εγώ εκεί την πτυχιακή μου. το γεφύρι της άρτας πιο λίγο καιρό χρειάστηκε και κόπο. πριν όμως προλάβω να καθήσω χτυπάει το κουδούνι.

-Ερμίνα ανοίγεις;
"σιγά μην ανοίξει το μαλακισμένο", σκέφτηκα και κατευθύνθηκα προς το μαινόμενο κουδούνι.

ανοίγω και βλέπω την Oda.

-έχω πρόβλημα. πρέπει να με βοηθήσεις ,και μπήκε μέσα σπρώχνωντάς με.

η Oda έχει πάντα ένα πρόβλημα για να ασχολείται. δεν έχει σημασία τι είδους είναι αυτό. πάντα έχει ένα. προβληματισμένο άτομο. αυτή την φορά ήταν το πώς θα συνδυάσει τον μινιμαλιστικό σχεδιασμό του κρεβατιού της και της βιβλιοθήκης με την αίσθηση βιομηχανικού σαφάρι που της μπήκε ξαφνικά στο μυαλό. για έναν νορμάλ αυτά είναι φευγαλέες σκέψεις για την Oda αυτά είναι σοβαρότατα θέματα. άρχιζε το λοιπόν να μου αναλύει ότι δεν ξέρει πως να συνδυάσει τις γραμμές της μιας τεχνοτροπίας με τους χρωματισμούς που προκύπτουν από την συνδυασμό των δύο τάσεων... μου τα ανέλυε όλα αυτά και εγώ την άκουγα ευλαβικά από την μια σκεπτόμενος ότι έχω να τελειώσω την ριμάδα (την πτυχιακή) και από την άλλη ότι αντί να μιλάμε για τους συνδυασμούς γιατί δεν το ρίχνουμε στην συνουσία; πάντα την γούσταρα και όταν αρχίζει τα τρελά της τόσο με τρελαίνει και σκέφτομαι τους συνδυασμούς και τις στάσεις που θα μπορούσαμε να δοκιμάσουμε στο ταπεινό στρωματάκι μου.

χμμ ας είναι. η Oda είναι περίεργη φάση και ενώ από την μια με εξιτάρει από την άλλη με μπλοκάρει. περιμένω ότι θα ακούσω κάνα κουλό όταν θα πάω να την πλησιάσω που θα ξενερώσω. κάτι του τύπου γιατί δεν επιλεγεις bauhaus με jazz τόνους και τελικά ζεις μέσα σε αυτή την κατάθλιψη; φυσικά άμα το άκουγα αυτό μάλλον θα την βίαζα. τώρα που το σκέφτομαι δεν είναι κακό.

περάσαν δύο ώρες με το να παρακολουθώ συγκλονισμένος του προβληματισμούς της όταν με έπιασε λιγούρα. σκέφτηκα ότι μια φασολάδα θα ήταν υπέροχη αρκεί κάποιος να της είχε σκεφτεί. φυσικά παρέμεινε ιδέα οπότε αρκέστηκα σε ένα τοστ. άφησα την Oda να συνεχίζει την ανάλυσή της στο παχύδερμο όταν ο ρικο ο παπαγάλος άρχισε να ροκάρει. έβγαλε την κιθάρα του κι άρχισε τις τρελιές σολιές πρώτα με kyuss στην συνέχεια με tool. σκέφτηκα ότι χαλάλι τα ευρά του και συγκινημένοι τραγουδήσαμε μαζί πολλά κομμάτια όταν εξαγριωμένη πετάχτηκε η Oda γιατί δεν την αφήναμε να αναλύσει τους προβληματισμούς της.

τότε σκέφτηκα ότι...

πρέπει να σηκωθώ γιατί πήγε 8 η ώρα κι έχω αργήσει στην δουλειά