"Pas moi qu'ai fait les voyages,C'est les voyages qui m'ont fait"
Bernard Lavilliers

Σάββατο, Μαρτίου 24, 2007

Επίσκεψη στο Μουσείο

Χτες μου βρισκόμουν στο κέντρο , κοντά στην πλατεία Εξαρχείων. Είχα καταφέρει να τελειώσω τις δουλειές σχετικά γρήγορα και μου περίσσευε αρκετός χρόνος. Αρχικά σκέφτηκα να τον ξοδέψω σε καμιά καφετέρια. Όμως τόσες ώρες σε μια καφετέρια και μόνος είναι λίγο πίκρα.
Είχα ακούσει για μια έκθεση που γινόταν στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών όπου είχαν φτιάξει αντίγραφα αυθεντικών αρχαίων αγαλμάτων και τα είχαν βάψει. Κάτι που δεν είναι γνωστό στους πολλούς είναι ότι τα αρχαία αγάλματα ήταν βαμμένα κι όχι λευκά ή μελί. Μάλιστα θεωρούσαν οι αρχαίοι μισοτελειωμένη δουλειά ένα άβαφτο άγαλμα. Έτσι με την βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας οι σύγχρονοι ,κι όχι αρχαίοι, έφτιαξαν την έκθεση στην οποία αναφέρομαι πάνω.



Αρχικά μπαίνοντας στις αίθουσες αντικρίζω ένα διαδούμενο αθλητή. Σε αυτό το άγαλμα συνήθως κολλάνε οι γυναίκες με τις ώρες μπροστά του. Θα ήμουν άδικος όμως μαζί τους μια και πράγματι είναι ένας ωραίος νέος.









Στην συνέχεια βλέπουμε μια Αφροδίτη. Δεν ξέρω ποιος από τους δύο είναι ο ποιος τυχερός. Πάντως πρόκειται για εξίσου όμορφο άγαλμα με εκπληκτική λεπτομέρεια και προσοχή.










Έπειτα "έρχεται" το αγαπημένο μου άγαλμα του μουσείου. Το είχα πρωτοαντικρίσει θυμάμαι σε ένα σχολικό βιβλίο. Πρόκειται για την σύνθεση ενός παιδιού αναβάτη ενώ ιππεύει το άλογό του. Όταν το βλέπεις από κοντά νομίζεις ότι θα ακούσεις τον χλιμίντρισμα του αλόγου. Τον ήχο από τις όπλες του καθώς τρέχει. Ενώ το παιδί έχει έντονα τα χαρακτηριστικά της έντασης της όλης σκηνής πάνω του. Εστίασα στο πρόσωπό του γιατί βρίσκω καταπληκτική την απόδοσή αυτών των χαρακτηριστικών.



Όμως ήρθα για μία έκθεση. Ρωτάω ένα από τους φρουρούς και κατευθύνομαι στην αίθουσα. Εκεί με καλωσορίζει μια θεά, όχι σαν αυτές που έχουμε συνηθίσει. Έχει χρώματα. Όχι απλά χρώματα. Ζεστά χρώματα. Έντονα. Και το τονίζω γιατί ως Έλληνες έχουμε συνηθίσει στην γοητεία του μαύρου. Σαν να είμαστε όλοι μέλη αντιεξουσιαστικής οργάνωσης ή σε μία κατάσταση διαρκούς πένθους. Οι πρόγονοί μας που τόσο πορωνόμαστε να λέμε ότι είμαστε απόγονοι αγαπούσαν το χρώμα και δεν το φοβόντουσαν.




Αυτό μου το επιβεβαιώνει και ο πολεμιστής που είδα στην συνέχεια. Πολύχρωμος. Σε αυτόν είχα καταφέρει οι επιστήμονες να βρουν και το χρώμα του δέρματος. Νομίζω , δεν είμαι απόλυτος σίγουρος ότι το αυθεντικό άγαλμα αποτελεί μέρος μίας από τις μετόπες του Παρθενώνα.


Παρακολουθώντας όμως την έκθεση μαθαίνω και για δύο άλλες εκθέσεις στον επάνω όροφο του Μουσείου.
Η μία αφορούσε την ιστορία της αγγειοπλαστικής στην Αρχαία Ελλάδα. Μια τεράστια πραγματικά έκθεση όπου ξεκινά από την πρώτη επαφή των Αρχαίων Ελλήνων με την αγγειοπλαστική και συνεχίζει με την μετεξέλιξή της στην συνέχεια. Κατατοπιστική έκθεση που δίνει αρκετές πληροφορίες στον επισκέπτη και που δεν μπορείς να την δεις μόνο μία φορά.


Ένα δείγμα από αυτήν παραθέτω δίπλα.

Αλήθεια αν σας έλεγα ότι αυτό αποτελεί έκθεμα από μουσείο θαλάσσιου περιβάλλοντος θα το παίρνατε χαμπάρι; Όχι δεν είναι από πηλό. Είναι από μάρμαρο και νομίζω ότι η τεχνική του αρτιότητα είναι εμφανής με την πρώτη ματιά.


Η άλλη έκθεση , πολύ πιο μικρή , περιλαμβάνει εκθέματα από την αρχαία Θήρα. Εκεί βρίσκεις τις γνωστές τοιχογραφίες καθώς και έπιπλα και εργαλεία που χρησιμοποιούσασταν από τους κατοίκους εκείνη την εποχή. Μάλιστα υπάρχει ένα καλάθι όπου βρήκανε μέσα αγκάθια από αχινούς.

Επειδή είναι άνοιξη προτίμησα να δείξω αυτή την εικόνα με τα χελιδόνια.


Δεν ξέρω πόσο καιρό θα είναι αυτή η έκθεση αλλά αξίζει να πάτε όσο καιρό θα είναι στην Αθήνα.




Με τόσα εκθέματα ένοιωσα πια να κουράζομαι, οπότε ξεκίνησα να φύγω από το Μουσείο
. Φεύγοντας, λίγο πριν αίθουσα της Ρωμαϊκής εποχής , βλέπω ομάδες παιδιών να κάθονται μπροστά από τα αγάλματα και να σχεδιάζουν ή να σημειώνουν. Ήταν από ένα σχολείο του Εξωτερικού. Μου φάνηκαν πολύ μικρά για να φοιτούν σε Πανεπιστήμιο. Από την άλλη βέβαια σκιτσάρανε αρκετά καλά και γρήγορα, οπότε μπορεί να ήταν και σπουδαστές. Ποτέ δεν ξέρεις.

Τελικά ίσως είναι προτιμότερο τον χρόνο ενός καφέ να το αφιερώσουμε σε κάτι πιο δημιουργικό και το οποίο πιθανόν θα μπορέσει να μας βοηθήσει στην διεύρυνση της σκέψη μας.

σημείωση: η έκθεση με τα επιχρωματισμένα γλυπτά έληξε μόλις σήμερα

5 σχόλια:

ggk είπε...

Καταπληκτική έκθεση. Θα την επισκεφτώ σύντομα.

ggk είπε...

Γιατί τα παίρνω όλα είδηση τελευταία στιγμή; Και γιατί δεν διαβάζω ποτέ τις υποσημειώσεις;

cortlinux είπε...

Απάντησες μόνης σου. :-)

Όμως θα ήθελα να διευκρινίσω ότι οι άλλες δύο εκθέσεις συνεχίζουν. Αυτοί με τα επιχρωματισμένα αγάλματα έληξε χθες. Οπότε αν θέλετε να δείτε τις τοιχογραφίες της Θήρας μπορείτε να το κάνετε ακόμη. :-)

Φανή είπε...

εχω πολυυ καιρο να παω σε μουσειο.. απο την τελευταια φορα που πηγα με το σχολειο, δεν μ'αρεσει που το λεω, αλλα..
γενικα με ενδιαφερει πολυ ομως,
εχω απειρες φωτογραφιες απο τις φορες που πηγα! ελπιζω οσο μεγαλωνω να μου δινονται πιο συχνα τετοιες ευκαιριες!!

cortlinux είπε...

Βασικά υπάρχουν πολλές ενδιαφέροντες εκθέσεις. Απλά τα μουσεία συνήθως τα συσχετίζουμε μόνο με κάτι βαρετό. Ίσως φταίει και το σχολείο για αυτό που η επίσκεψη στο μουσείο είναι κάτι μεταξύ χαβαλέ και τιμωρίας. Ενώ μπορεί να είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα κι εποικοδομητική εμπειρία.