Χωμένη στην καρέκλα σου, σκιασμένη η ματιά σου
και τα χείλια σου σφιγμένα.
Πονάς.
και τα χείλια σου σφιγμένα.
Πονάς.
Χαμογέλα μάτια μου
*
Όχι γιατί αυτό σε κάνει πιο όμορφη.
-είσαι όμορφη-
*
Αλλά γιατί αυτό χρωστάς στην καρδιά σου.
Δύναμη να της δώσεις.
Ελπίδα.
5 σχόλια:
καλά ντε....
κι εμείς ερωτευτήκαμε αλλά δεν καναμε έτσι!!!!
Με παρεξήγησες Νανά...
Δεν είναι ερωτικό...
:-)
Αν και βλέποντάς το ξανά ως κείμενο είναι αδύναμο και θέλει πολλές διορθώσεις...
Δηλαδή που να ερωτευτείς τί έχεις να γράψεις!!!!!!
Τώρα που το καλοσκέφτομαι...μη σου πω και καλύτερα από το Γρηγόριο Ξενόπουλο!!!!!!!
(Φαντάζομαι να αντιλαμβάνεσαι πως σε πειράζω!!!!!)
Το κατάλαβα ότι με πειράζεις! :-)
Απλά είναι από τα ελαττώματά μου αυτή η τρυφερότητα η οποία βγαίνει κάποιες στιγμές. Πολλοί το παίρνουν ως ρομαντισμό...
Δημοσίευση σχολίου