Το τέλος ήρθε τελικά.
Μια γλυκιά χαρά με κυρίευσε... κι ας πονώ...
Δεν ξέρω αν θα σε ξαναδώ.
Μάλλον όχι.
Όμως η ζωή έτσι είναι
κι ας το λησμονάμε , κι ας μην το θέλουμε...
Τελευταία φορά ,λοιπόν, που αντίκρισα τα μάτια σου, την ματιά σου
κι αυτό το χαμόγελό σου...
Πραγματικά πονώ... Μα και χαίρομαι...
Στο πιθανόν και στο ίσως,
μια μολυβιά , μια μουτζούρα
καμιά φορά μας σώνει ξέρεις.
Ίσως έτσι να είναι καλύτερα καρδιά μου
(και το ξέρεις πόσο την νιώθω αυτή τη λέξη)
Για να σταματήσω να σε ποθώ, να σε σκέφτομαι...
Και τα δίχτυα της ζήλιας να προσπαθώ να κόψω...
Και κυρίως αυτή την ηλίθια ελπίδα μου, τον πόθο μου...
να σταματήσω...
Αυτό είναι το τέλος λοιπόν καλή μου φίλη.
Καλή μου φίλη
που ποτέ δεν σε χόρτασα όσο ήθελα
και που θα θελα περισσότερα χαμόγελα να σου χαρίσω.
Αυτό είναι το τέλος.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
8 σχόλια:
Krata ta xamogela sou gia mia nea arxi, opou to pithanon tha einai sigoura
μου φάνηκε σαν μια γλυκιά ιδιωτική συνομιλία παρά ποίηση, με αυτό δεν μειώνω το κείμενο, αντιθέτως· αυτά είναι πολύτιμα πράγματα.
δεν ξέρω trying ειλικρινά το τι θέλω...
θα θελα μέσα σε αυτά τα χαμόγελα να είναι κι εκείνη... αυτό το θέλω σίγουρα...
δεν φταίει εκείνη πάντως , σίγουρα, το μυαλό μου και η καρδιά μου είναι αυτά που με έχουν φέρει σε αυτή την δύσκολη θέση... και χρειάζεται να φύγω για λίγο για να μην την χάσω εντελώς...
roidis
δεν έχεις άδικο. για αυτό άλλωστε και την θεωρώ ενδοσκόπιο κι όχι ποίημα.
σε ευχαριστώ πάντως για τα καλά σου λόγια
:-)
Εσυ ξέρεις καλύτερα τη λύση γιατί είναι μέσα σου, αλλά σίγουρα αυτή τη φορά (θα συμφωνήσω με τον προλαλήσαντα) έγραψες!
Δεν μου αρέσει να υποστηρίζω έμμεσα ή άμεσα το αλκόολ, ναρκωτικές ουσίες, ή άλλες μεθόδους έμπνευσης και πνευματικής διέγερσης, αλλά όπως έλεγε και o κολομβιανος προσωπικος μου ποτοαναμεικτης “ ….αρκετά από αυτά δουλεύουν πραγματικά...»
trying θα με κάνεις να κοκκινίσω
suspect
βασικά μία διευκρίνιση, όταν βάζω ετικέτα ενδοσκόπιο είναι ,όπως διέγνωσε πολύ σωστά ο ροίδης, σαν εσωτερικός διάλογος
άμα θεωρώ ότι έχω γράψει ποίημα , του βάζω ετικέτα ποίηση
επίσης προσπαθώ να γράφω χωρίς αυτές τις χημικές επιρροές... αν και μέχρι νικοτίνη φτάνω...
βέβαια ίσως κάτι θέλει να πει ο ποιητής για την ποιότητα του κειμένου μου... :-p
Θα επανέρθεις σύντομα. Είμαι σίγουρη.
Απαξίωσε ό,τι δεν σε τίμησε. Ακούγεται σκληρό αλλά λειτουργεί σε τέτοιες περιπτώσεις.
diva
δεν έχεις άδικο. ήδη γύρισα όπως δηλώνω με το καινούριο μου post.
αυτό με την απαξίωση γενικά το καταλαβαίνω και προσπαθώ να το εφαρμόζω... όμως εδώ δεν βλέπω την αξία του... είναι απαξίωση να μην σε βλέπουν ερωτικά; ο έρωτας δεν είναι κάτι αναγκαστικά αμοιβαίο... κι όταν είναι στην μέση φιλία καλύτερα να μπει από κάτω αυτός κι όχι η φιλία...
εσύ τι γνώμη έχεις περί τούτου;
υγ καλώς ήρθες :-)
Δημοσίευση σχολίου