ευτυχώς κατάλαβα νωρίς την μπλόφα του πόθου που έπεσα και γύρισα...
κι ήσουν εκεί σαν σου είπα, Γύρισα.
ήσουν εκεί γλυκιά και χαμογελαστή όπως πάντα. με ζεστό χαμόγελο και δροσερή ματιά.
δεν ξέρω αν θα πρεπε να σου ζητήσω συγνώμη για όλο αυτό. δεν μου αρέσει να ζητώ συγνώμη. όχι γιατί είμαι τόσο υπερήφανος. μου αρέσει να το δείχνω με πράξεις, ότι... ξέρεις;... πράγματι κατάλαβα τι έγινε και άλλαξα και...
δεν ξέρω αν έχουν σημασία όλα αυτά... όλες αυτές οι λέξεις, αραδιασμένες έτσι, σαν τυχαίες πινελιές σε έναν λευκό καμβά... σαν ένα τραγούδι γεμάτο με νότες χωρίς σκέψη δοσμένες , αλλά γεμάτες αίμα και σφυγμό... αληθινές κι αυτές.
έλα να μοιραστούμε μια αγκαλιά, ένα χαμόγελο... έλα να δούμε τα αστέρια μας και να τα ταξιδέψουμε, να τους διηγηθούμε ιστορίες...
έλα... σου χω φυλάξει παγωτό καϊμάκι με βύσσινο γλυκό που ξέρω ότι σου αρέσει.
κι όπως δένουν αυτά τα δυο να δέσει κι η φιλία...
:-)
|
1 σχόλιο:
Παγωτό καιμάκι με σιρόπι βύσσινο..αυτό μου θυμίζει παιδικά χρόνια καθώς επίσης και τη γιαγιά μου..όπου ήταν κ το αγαπημένο της..
Πλάεον το τρώω και γω που και που..και μου φέρνει πραγματικά αυτή η γεύση αναμνήσεις..
Δημοσίευση σχολίου