ήταν η σκουριά και η σκόνη
τροφή μου
ήταν ένα σκοτάδι μετάξι
η φορεσιά μου
ήταν που είδα το φως
κι ερωτεύτηκα
ήταν που ένας αέρας ζέφυρος,
μου χάρισε πνοή,
γλυκιά κάθαρση στην ψυχή μου
ήταν που χάθηκα στις λέξεις
στις δικιές σου λέξεις
είναι που χάνομαι σε δαιδάλους
και σε ξεχασμένα κάστρα
είναι που το φως γίνεται μελωδία
και γεννιέσαι εσύ
και θέλω να λουστώ στο φως
και να χαθώ στη μελωδία
κι ύστερα από το γλυκό ταξίδι
να πορευτώ
και να ρθω
ταπεινός προσκυνητής
μπροστά σου
ευχαριστώ την αλίνα και την ερμίνα για την πολύτιμη βοήθειά τους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου