πρωινή κάθαρση

Οι σκέψεις καιγόντουσαν στην καύτρα του τσιγάρου και σε πείσμα της βαρύτητας κυλούσαν προς τα πάνω μουσκεύοντας το ταβάνι. Πολλές σκέψεις και πολλές εστίες φωτιάς ξεχασμένες πια. Ένα δωμάτιο γεμάτο σκέψεις και χαμένες ματιές. Μουσική υπόκρουση αυτου όλου , το βούισμα μιας παλιάς τηλεόρασης .
Είναι κοντά χαράματα κι ένα αυτοκίνητο διασχίζει τον άδειο δρόμο. Το μούγκρισμά του χαράζει το μοναχικό σολάρισμα της αυπνίας.
Ο ήλιος ετοιμάζεται να βγει. Ήδη από τα μισάνοιχτα πατζούρια φαίνεται η σταδιακή μετουσίωση του μαύρου του ουρανού σε βαθύ μπλε κι έπειτα σε βιολετί και απαλό ροζ.

...τα τσιγάρα γεμίζουν ήδη το πηγάδι των αναμνήσεων κι ετοιμάζεται να κάψει κι άλλες εκεί. Ήδη έχει ετοιμάσει τον κλίβανο για την επόμενη όπου και μία ηλιαχτίδα τον σταματά. Μια ηλιαχτίδα που εγκαθίσταται και απολυμαίνει μία κουκίδα του τραπεζιού. Μια κουκίδα που όλο και μεγαλώνει.

... σηκώνεται
...ανοίγει τα παράθυρα και τα πατζούρια διάπλατα

Ο πρωινός ήλιος σαρώνει το κορμί του. Εισπέει τον πρωινό αέρα και λούζεται με τις πρωινές ηλιαχτίδες. Κλείνει τα μάτια και απολαμβάνει...

...θρέφει το νεογέννητο λουλούδι της καρδιάς του...

μια κατακόκκινη παπαρούνα