χόβολη

το χω ανάψει για συντροφιά. πήρα το χαρτάκι και ευλαβικά έβαλα το καπνό μέσα του. τον τακτοποίησα προσεχτικά με τα δάκτυλα και άρχισα να το στρίβω. του 'δωσα πνοή και ανάσα και μια μικρή φλόγα. το μόνο που μπορώ να ανεχτώ αυτή τη στιγμή. έχω κλείσει τα φώτα και τη μουσική και κάθομαι στο μπαλκόνι. κάνει κρύο. ο αέρας μου χαράζει τα χέρια και το πρόσωπο. όμως εκείνος εκεί να μου κρατά συντροφιά. να μου ζεσταίνει τα ακροδάκτυλα. ακριβέ μου φίλε. πόσα βράδια δεν καθήσαμε μαζί και άκουσες τις σκέψεις μου.

αυτή η γλυκιά φωτιά. πανάρχαια χόβολη των λογισμών και των ονείρων. πόσους πόνους έκαψα εκεί και τους είδα να γίνονται στάχτη. σωτήρια ιερή φλόγα. μου ζεσταίνει γλυκά τα δάκτυλα. γεμίζει το κορμί μου με την νοσοποιό νικοτίνη. μου ηρεμεί το νου. μου γαληνεύει τη σκέψη. μα πάνω από όλα μου κρατά συντροφιά.

και κοιτάω , μα δε κοιτάω. τα μάτια μου μοιάζουν να βλέπουν στο κενό μα βλέπουν μέσα μου. και αντικρίζουν σκοτάδι και ερευνούν για φως. εκλιπαρούν γι' αυτό. ξάφνου εμφανίζεται ένα μονοπάτι, όλο ευθεία, χωρίς σταυροδρόμια και στροφές. το ακολουθώ...

ένα τσιγάρο δρόμος
πολλά τσιγάρα, πολύς ο δρόμος