Θα ήθελα για λίγο να ήσουν εδώ. Να σε δω μετά από τόσα χρόνια που περάσαν. Να χαϊδέψω τα μακρυά μαύρα μαλλιά σου. Τον λευκό σου λαιμό να μπορώ να φιλήσω. Κι αυτά τα χείλη σου , σαν δυο ματωμένα βύσσινα.
Δεν ήσουν όμως μόνο αυτά. Όχι. Καθόλου μόνο αυτά. Γιατί ο έρωτας μαζί σου δεν ήταν μόνο το κορμί, η σάρκα.
Θέλω να μιλήσουμε όπως παλιά. Τότε που δεν φοβόμασταν τις λέξεις, κι όμως είχαν ταυτόχρονα τόση δύναμη για μας.
Κοιτάω τα γράμματά σου. Απολαμβάνω τα παιχνίδια με τις παραγράφους και τις γραμματοσειρές. Θυμάμαι, τον ιδιαίτερο τρόπο που εφεύραμε για να επικοινωνούμε κρυφά από τους δικούς μας.
Πόσες νύχτες δεν κοιμήθηκα με την μουσική της φωνής σου και πόσες φορές δεν ένοιωσα να ηρεμείς όταν με άκουγες.
Και αυτός ο ήχος της καρδιάς σου... Σαν καλοκουρδισμένο ρολογάκι...
Κι αν κλαίω τώρα; Όχι δεν κλαίω. Ευλογημένος νοιώθω που έζησα κάτι τόσο όμορφο. Ευλογημένος νοιώθω που μπόρεσα να είμαι μαζί σου έστω και για λίγο. Να μπορούν οι καρδιές μας να έχουν η μία προσκεφάλι την άλλη, ζεστή αγκάλη. Γιατί εσύ δεν ήσουν μόνο έρωτας...Δεν ήσουν μόνο πάθος...
Αν μου λείπεις; Μου λείπεις. Όμως η ζωή προχωρά και γω οφείλω να προχωρήσω.
Όμως βαθιά μέσα μου πάντοτε θα αγαπώ και θα χω ως γλυκιά ανάμνηση εκείνο το κορίτσι των 17 ετών που χα πριν 8 χρόνια γνωρίσει.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
Κύκλοι γύρω από το χθες κι ευθείες προς το μέλλον...
Καλημέρα :)
Μωρέ cortlinux, είσαι πολύ γλυκός κ με συγκίνησες. Κ τώρα δεν μιλάτε? Πάντως είχα κάτι ανάλογο κ το ξαναβρήκα φέτος. Εντάξει βέβαια δεν ήμασταν στα 17 μαζί, αλλά μέχρι τα 23 κ ίσως αυτό να κάνει διαφορά. Όμως στη θέση σου θα την έψαχνα. Κ μόνο να τα ξαναπείτε κέρδος θα είναι.
Βασικά Ζωή έχω μια άποψη ότι δεν πρέπει να επιστρέφουμε στο παρελθόν εκτός αν το επιβάλλουν οι εκάστοτε ανάγκες. Για μένα αυτό θα ήταν μία επιστροφή στο παρελθόν, παρότι βαθιά μέσα μου θα ήθελα να την ξαναδώ. Όμως είχα κάνει πολλές χαζομάρες κι ανωριμότητες τότε και είναι κάτι που εγώ πρώτος δεν μου το συγχωρώ. Δεν το άξιζα αλλά και δεν το άξιζε.
Άλλωστε υπάρχει κάτι που νομίζω ότι αποτελεί αντικειμενικό παράγοντα. Εγώ μιλάω στο κείμενο για μια κοπέλα που ήταν τότε 17 ετών και τώρα είναι 25 ετών γυναίκα. Δεν είναι πια αυτή που θυμάμαι αντικειμενικά (και δεν μιλάω φυσικά για την εμφάνισή της). Όπως κι εγώ έχω αλλάξει δεν είμαι πια ο ίδιος.
Νομίζω ότι συνήθως όταν επιστρέφουμε στο παρελθόν εκβιάζουμε καταστάσεις αντί να τις διορθώσουμε.
Γιατί εσύ δεν ήσουν μόνο έρωτας...
mesa se mia sou protasi periegrapses ola mou ta sunaisthimata..
Δημοσίευση σχολίου