Τις τελευταίες ημέρες έχω χαθεί στο www.sff.gr το οποίο αποτελεί ιστότοπο αφιερωμένο στην λογοτεχνία science fiction και στα παιχνίδια fantasy. Τα παιδιά που συμμετάσχουν σε αυτό έχουν φοβερό μεράκι , αγάπη και ιδέες. Έτσι το sff δεν μένει μόνο στα βασικά του στοιχεία μια κι εκεί θα βρει κάποιος από ποιήματα, τα οποία συνοδεύουν στην συνέχεια και ωραίες κριτικές. Λέγοντας ωραίες δεν εννοώ εγκωμιαστικές αλλά μελετημένες ,κατά μεγάλο ποσοστό. 'Ετσι πολλές φορές οι κριτικές αποτελούν από μόνες τους έργα τέχνης και δωρεάν μαθήματα για κάποιον που θέλει να μάθει. Προσωπικά βλέποντας τα κείμενα κάποιων παιδιών ψιλοκωλώνω να γράψω κάποια ιστοριούλα ή ποίημα. Είναι πραγματικά πολύ καλό το επίπεδο. Αλλά είπαμε ας μην λυπηθούμε να κάνουμε λάθη. Αρκεί βέβαια να μαθαίνουμε από αυτά.
Την ιστοσελίδα αυτή μου την είχε προτείνει η Αταλάντη. Τότε δεν της είχα δώσει την απαραίτητη σημασία. Δεν διαβάζω τόσο λογοτεχνία του φανταστικού. Για κάποιο λογο με κουράζει. Ενώ αντίθετα πιο "βαριά" βιβλία συγγραφέων όπως ο Ζοζέ Σαραμάνγκου δεν με κουράζουν εύκολα. Αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι δεν υπάρχουν βιβλία sf τα οποία έχω βρει πολύ ενδιαφέροντα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα παράδειγμα αποτελεί το βιβλίο "ο Φρανκεστάιν ή ο σύγχρονος Προμηθέας" (ναι έτσι είναι ο πλήρης τίτλος του) το οποίο αποτελεί για μένα ένα μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας και όχι τρόμου όπως πιστεύουν οι περισσότεροι. Το γιατί, μόνο αν το διαβάσει κανείς θα το καταλάβει. Άλλωστε η όποια ανάλυση θα ξέφευγε κατά πολύ του κυρίου θέματος του σημερινού post, το οποίο είναι το sff κι όχι η λογοτεχνική αξία και το νόημα του Φρανκεστάιν.
Το βασικό το λοιπόν είναι ότι τελικά , έστω κι αργά, έπιασα φλέβα. Μου την είχαν υποδείξει αλλά λόγω χαζοεγωισμού δεν την πρόσεξα.
Σε ευχαριστώ Αταλάντη.
Αταλάντη (=σπάνιος συνδυασμός εξωτερικής και εσωτερικής ομορφιάς)
Ταυτόχρονα αποτελεί και αμείλικτος κυνηγός ορθρογραφικών και συντακτικών λαθών. Τρελά ερωτευμένη με τη στίξη και γενικά ερωτευμένη με τη ζωή. Διαβάζοντας κανείς τα ποιήματά της αν δεν ερωτευτεί την ίδια, θέλει σίγουρα να γευτεί τον έρωτα ξανά. Αν θα μπορούσα να την συμβολίσω με ένα χρώμα θα σκεφτόμουν το βαθύ κόκκινο. Αν ήταν λουλούδι σίγουρα θα ήταν ένα κόκκινο τριαντάφυλλο με πέταλα σαν από βελούδο, που ξεχειλίζει από δροσιά κι αρώματα.
Την ιστοσελίδα αυτή μου την είχε προτείνει η Αταλάντη. Τότε δεν της είχα δώσει την απαραίτητη σημασία. Δεν διαβάζω τόσο λογοτεχνία του φανταστικού. Για κάποιο λογο με κουράζει. Ενώ αντίθετα πιο "βαριά" βιβλία συγγραφέων όπως ο Ζοζέ Σαραμάνγκου δεν με κουράζουν εύκολα. Αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι δεν υπάρχουν βιβλία sf τα οποία έχω βρει πολύ ενδιαφέροντα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα παράδειγμα αποτελεί το βιβλίο "ο Φρανκεστάιν ή ο σύγχρονος Προμηθέας" (ναι έτσι είναι ο πλήρης τίτλος του) το οποίο αποτελεί για μένα ένα μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας και όχι τρόμου όπως πιστεύουν οι περισσότεροι. Το γιατί, μόνο αν το διαβάσει κανείς θα το καταλάβει. Άλλωστε η όποια ανάλυση θα ξέφευγε κατά πολύ του κυρίου θέματος του σημερινού post, το οποίο είναι το sff κι όχι η λογοτεχνική αξία και το νόημα του Φρανκεστάιν.
Το βασικό το λοιπόν είναι ότι τελικά , έστω κι αργά, έπιασα φλέβα. Μου την είχαν υποδείξει αλλά λόγω χαζοεγωισμού δεν την πρόσεξα.
Σε ευχαριστώ Αταλάντη.
Αταλάντη (=σπάνιος συνδυασμός εξωτερικής και εσωτερικής ομορφιάς)
Ταυτόχρονα αποτελεί και αμείλικτος κυνηγός ορθρογραφικών και συντακτικών λαθών. Τρελά ερωτευμένη με τη στίξη και γενικά ερωτευμένη με τη ζωή. Διαβάζοντας κανείς τα ποιήματά της αν δεν ερωτευτεί την ίδια, θέλει σίγουρα να γευτεί τον έρωτα ξανά. Αν θα μπορούσα να την συμβολίσω με ένα χρώμα θα σκεφτόμουν το βαθύ κόκκινο. Αν ήταν λουλούδι σίγουρα θα ήταν ένα κόκκινο τριαντάφυλλο με πέταλα σαν από βελούδο, που ξεχειλίζει από δροσιά κι αρώματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου