Με φόντο την αρχαία Ιαπωνία και τους μύθους της ο Neil Gaiman δημιουργεί ένα υπέροχο παραμύθι. Ένα παραμύθι που ντύνει υπέροχα με τις εικόνες του ο Amano.
Η δουλειά που έκαναν οι εκδόσεις Οξύ σε αυτή την έκδοση είναι εξαιρετική.
Δεν είναι ένα καινούριο βιβλίο. Είναι όμως ένα βιβλίο που ξαναδιάβασα και το οποίο , το λιγότερο, οφείλω να το προτείνω.
Αφορμή αποτέλεσε ένα άτομο που ασχολείται με τα όνειρα , όπου το στοιχείο του ονείρου παίζει σημαντικό ρόλο στα ποιήματά του. Είναι λίγο, έως αρκετά, σκοτεινά όμως με πολύ ιδιαίτερες εικόνες και αισθήσεις.
Από τη μια , το λοιπόν, η μικρή ραψωδία με τα ποιήματά της, από την άλλη βιβλία όπως "Οι κυνηγοί των ονείρων" τροφοδοτούν την σκέψη μου. Και με έχουν κάνει να προσέχω τα όνειρά μου, να προσπαθώ να τα "διαβάσω". Να δω τι μου λένε. Όχι σχετικά με το μέλλον μου, αλλά σχετικά με εμένα. Γιατί στα όνειρα δύσκολα υπάρχει η λογοκρισία της ημέρας.
Αλήθεια, τι είναι για σας τα όνειρα;
6 σχόλια:
Τα όνειρα...είναι οι κρυφοί-φανεροί μου στόχοι,όλες μου οι επιθυμίες...
Όλα εκείνα που με κάνουν να ελπίζω..και καμιά φορά άς ξέρω οτι δεν πρόκειται να βγούν αληθινά..η προσπάθεια όμως που θα κάνω για αυτά,αξίζει..με κάνει και νιώθω πιο δυνατή,με νόημα,οτι προσπάθησα για όλα όσα θέλω για μένα..
Έτσι λοιπόν,έιναι ωραίο να ονειρεύεσαι..διότι πιστεύω πως:"στον ύπνο σου πρέπει να ονειρεύεσαι και στο ξύπνιο σου να πραγματοποιείς.."
χχχ
αν και μερικές φορές η διαδρομή από το όνειρο στην πράξη απέχει πολύ, νομίζω ότι έχεις δίκιο.
σημείωση: διαβάζω το μπλογκ σου όμως όσες φορές προσπάθησα να σου κάνω σχόλιο παρουσιάζεται πρόβλημα και μου τα στέλνει πίσω. ξέρεις τι μπορεί να φταίει για αυτό;
Το κοίταξα,τώρα είδα ένα σχόλιο σου.
Τώρα γιατί σου το βγάζει αυτό,δεν ξέρω,μα θα το κοιτάξω!
Thanks πάντως!!!
xxx
Τα όνειρα τα αγαπώ πολύ. Ξέρω πως όταν πέσω να κοιμηθώ δε θα περάσω απλώς κάποια ώρα στο κενό, χωρίς να σκέφτομαι τίποτα. Θα μπω να ανακαλύψω άλλους κόσμους. Το ότι τους πλάθω μάλλον εγώ δεν έχει καμία σημασία νομίζω. Μου αρέσει να τους περιδιαβαίνω, ότι κι αν είναι αυτοί. Ακόμα και τους εφιάλτες.
Μάλλον γιατί βλέπω τον εαυτό μου και τα συναισθήματά μου καθαρότερα από ποτέ μέσα στα όνειρα. Γι αυτό μου δίνουν έμπνευση να γράφω πράγματα, συχνά παίρνοντας και εικόνες αυτούσιες και παραθέτοντας τες. Νομίζω ότι μαθαίνω και πράγματα για τον εαυτό μου από τα όνειρα. Αντιλήφθηκα τον έρωτα πρώτη φορά μέσα στα όνειρα, σε όλο του το μέγεθος, παρόλο που δε μπορούσα να τον νιώσω έτσι στην πραγματική ζω Μπόρεσα να δω ανθρώπους και να δω πως τους βλέπω πραγματικά, συχνά τους είδα ομορφότερους, ή και πιο άσχημους (όχι εξωτερικά :P).
Άλλοτε πάλι, σε μια περίοδο που έγραφα και πολύ, τα όνειρα ήταν απλώς διέξοδος από την καθημερινή μου ζωή. Δε το συνιστώ βεβαίως αυτό σε κανέναν.
Τελευταία περνάω ζόρια με τα όνειρα. Πάρα πολλά κάθε βράδυ. Σκοτεινά. Περίεργα.Με πολύ θάνατο και απελπισία που φαίνεται να μην πηγάζει από κάπου συγκεκριμένα. Άλλα σύμπαντα που μοιάζουν να είναι έξω από μένα. Το εξερευνώ ακόμα αυτό, τόσο στον ύπνο, όσο και στο ξύπνιο.
Όπως μου είπε και η Αταλάντη άλλωστε, γι αυτό είτε αναζητείς βοήθεια, είτε προσπαθείς να ανακαλύψεις μόνος σου τι είναι και δε το πετάς αλλά το εκλαμβάνεις ως χάρισμα.
Χμ, αυτά προς το παρόν νομίζω :)
Neil Gaiman... Το παιδί των ονείρων (επίσης ο άντρας της ζωής μου, αν και δεν το ξέρει:P)
ραψωδία περιττό να πω ότι το σχόλιό σου είναι από μόνο του ξεχωριστό ποστ. δεν έχω κάτι να σχολιάσω παραπάνω.
pookaκαλώς ήρθες. (ε καιρός να το μάθει) ;-p
Δημοσίευση σχολίου