ω τι καιροί, ω τι blogging

Το παρόν post προσπάθησε να αποφύγει τους βαριούς χαρακτηρισμούς για τους "υπερασπιστές" της "δημοκρατίας" μας.

Καταρχήν πρέπει να ευχαριστήσουμε για την ποιότητα της δημοκαφρίας μας που απολαμβάνουμε τόσο καιρό στην ελληνική τηλεόραση τον κύριο "πριν και μετά το χάος με λένε μάκη,σε καταγράφω και σου χαμογελάω". Αυτό το υπέροχο δείγμα υπέρτατης δημοσιογραφίας όπου παραδόξως όλες σχεδόν οι καταγγελίες του έχουν δικαιώσει τους... αντιπάλους του. Όπου ο κιτρινισμός είναι μόνο πηγαίο χιούμορ του τίτλου εκπομπής του , ενώ το όραμά του για μια διαφορετική ζουγκλοειδή ελλάδα όπου αμφότεροι θα κανιβαλιζόμαστε είναι διάχυτο στην καριέρα του.

Στην συνέχεια την αγαπητή μας κυβέρνηση. Ωωω αγαπητή σεμνή και ταπεινή κορασίς. Μα όχι μην ντρέπεστε ω, παρθένα δεσποσύνη. Άσπυλη και αμόλυντη, εσείς που πότε μα ποτέ δεν αδιαφθορίσατε. Ναι το ξέρω η Vodafone ήταν μια ατυχία της στιγμής. Ενώ ο υπερζήλος των αστυνομικών μας, των ακούνητων αυτών νεαρών, υπέρβαση πάθους για το καθήκον. Καμιά φορά χρυσαυγατίζουν αλλά αυτό είναι νεανικές εξάρσεις. Ω μα ναι και τα δάση. Ήταν απλά η μοίρα που το φερε. Ε και οι παλιοί άλλωστε το κάναν για να δυναμώσει το χωράφι. Ε κι εσύ ω αμόλυντη ποτέ δεν χαλάς την παράδοση. Πάντα πιστή και οσφιοκαμπτούσα γέρνεις στα σημεία των καιρών. Ω εσύ.

Στο τέλος πρέπει να ευχαριστήσουμε τον κύριο Καψαμπέλη. Τούτον δεν τον ήξερα. Έμαθα ότι χειρίζεται διαβόητο μπλογίδιον-ιστολόγιον. Είναι τόσο μεγάλος γνώστης του αντικειμένου που δεν ξέρει πώς διαχείζονται τα σχόλια σε ένα βλογ. Μεγάλος γνώστης πράγματι.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Μα καλά για πόσο ηλίθιους μας έχετε;

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Τα blogs είναι μέσο έκφρασης κι όχι ενημέρωσης. Οποιοσδήποτε θέλει να ενημερωθεί δεν διαβάζει blogs διαβάζει τα αντίστοιχα sites. Δυστυχώς όσοι ξέρουν αποφεύγουν τα ελληνικά (δεν ξέρω αν αυτό το θεωρείται προς τιμήν σας). Προτιμώ να διαβάσω bbc , reuter κτλ παρά skai , ΕΡΤ κτλ. Περισσότερες πραγματικές ειδήσεις θα πάρω από εκεί για τον τόπο μου.
Κι αν ένα μέρος των χρηστών στρέφεται για ενημέρωση στα blogs κι όχι στα μέσα ενημέρωσης τότε θα πρέπει να προβληματιστείτε το γιατί θεωρούνται πιο αξιόπιστα.

Ως χώρος έκφρασης το λοιπόν , αποτελεί και χώρος συζήτησης ένα blog. Σαν ένα σπίτι που μαζευόμαστε και συζητάμε. Πολλές φορές συζητάμε και θέματα που σκεπάζουν οι πραγματικοί δημοσιογράφοι. Αρκετές φορές λέμε και αρκετές μαλακίες. Παίζουμε. Προτίνουμε. Ερωτευόμαστε. Όχι το blog δεν είναι μέσο ενημέρωσης. Είναι μέσο έκφρασης και επικοινωνίας.

Μπορεί εσείς να προτιμάτε την προβατοποίηση και ανεγκεφαλιοτοποίηση της tv. Γιατί αυτό βολεύει. Να καθόμαστε και να ακούμε και να μην συζητάμε. Όμως όχι ρε, οι παρέες μαζευτήκανε στο net.

ΌΧΙ δεν υπερασπίζομαι κάποιους εκβιαστές. Που δεν ξέρω αν είναι. Οι υπερασπιστές της δημοκρατίας έχουν βγάλει απόφαση πριν από την όποια δίκη. Έτσι το συνηθίζουν, όπως πάντα να εισαγγελεύουν. Η δικαιοσύνη όμως είναι υπεύθυνη γι αυτό, κι αν είναι πράγματι να τιμωρηθούν.


Οι bloggers δεν έκλεψαν το επάγγελμα κανενός. Δεν υποκατέστισαν κανέναν δημοσιογράφο όπως όλοι φοβηθήκαν. Απλοί άνθρωποι βρήκαν τρόπο να πουν την γνώμη τους ελεύθερα. Ούτε το έπεξαν εισαγγελείς. Απλά ενώσαν τις φωνές τους σε συγκεκριμένες στιγμές.

Δεν ξέρω αν το παιχνίδι ήταν προσχεδιασμένο για να δαιμονοποιηθεί το blogging και το διαδίκτυο γενικά (που τόσο το φοβούνται πια), όμως έτσι καταλήγει. Και οφείλουμε να το υπερασπιστούμε κατά την γνώμη μου.

Η ενημέρωση λογοκρίνεται και το βλέπουμε. Όμως το δικαίωμα έκφρασής μου, σας, μας δεν μπορεί να λογοκρίνεται. Είναι δικαίωμά μου να μην σας πάω και να το λέω. Είτε σε λένε Μάκη, είτε Χίο , είτε Αλογοσκούφη, είτε Cortlinux, είτε οτιδήποτε. Μπορώ να σε κρίνω και να λέω την γνώμη μου. Έστω και ανώνυμα.

Φυσικά επαναλαμβάνω ότι δεν είμαι υπέρ κανενός εκβιασμού ή συκοφάντησης που όμως ακόμη και τώρα μπορεί να εκδιωθεί με τα σύγχρονα νομικά μέσα εφόσον αυτή προκαλεί βλάβη στο πρόσωπο στόχος.

για πιο συγκρατημένη ανάγνωση των γεγονότων παραπέμπω στα εξής κείμενα του Gravity and the wind καθώς και του περαστικού.

είμαι 16άρης (λέμε τώρα) σας γαμώ τα λύ-κει-α

Θυμάμαι όταν δίναμε πανελλήνιες (δέσμες τότε, τελευταία χρονιά) αρχίζαμε την έκθεση κάπως έτσι:

"Στην σύγχρονη κοινωνία όπου ο καταναλωτισμός και η εντατικοποίηση της εργασίας έχουν οδηγήσει το άτομο σε μια απομόνωση από τις πραγματικές του ανάγκες.... "

και συνεχίζαμε να γράφουμε για τα δεινά της κοινωνίας μας όπου φυσικά ήταν όλα χάλια όμως εμείς δεν θα έπρεπε να λειτουργήσουμε σαν Κασάνδρες (ασχέτως αν όλα ήταν μέσα στην μαυρίλα :-p ) αλλά να προτείνουμε λύσεις ως πολυμήχανοι Οδυσσείς.

Σε μια εποχή που επιμένει να παίζει την Κασάνδρα με μάσκα Οδυσσέα μήπως θα ήταν προτιμότερο από τις οδύνες να αναζητήσουμε και να ενισχύσουμε θετικές "κινήσεις" που ανακαλύπτουμε ;

Οι αναδρομές στην μαθησιακή ηλικία (η οποία δεν μου λείπει καθόλου. τον μαζοχισμό αυτόν ποτέ δεν τον κατάλαβα) ήλθαν με αφορμή δύο site που έχουν σχέση με εκείνη την περίοδο της ζωής μας.

Η μία είναι διαδικτυακή κίνηση με το όνομα ischool. Σύμφωνα με τα λόγια των ιδρυτών του:
Το iSchool.gr είναι ένας ιστοχώρος που απευθύνεται κυρίως σε μαθητές γυμνασίου & λυκείου. Σκοπός του είναι να αποτελέσει χώρος-καταφύγιο για μαθητές και απόφοιτους, προσφέροντας τους ένα σύνολο υπηρεσιών και παράλληλα επιτρέποντας τους την άμεση επικοινωνία μεταξύ τους.
Ακόμα και αν δεν είστε μαθητής(τρια), μην διστάσετε να κάνετε εγγραφή! Είτε απόφοιτος, είτε εκπαιδευτικός μπορείτε και εσείς με τον τρόπο σας να συμβάλλετε στην ανάπτυξη της κοινότητας του iSchool.gr , συζητώντας και βοηθώντας.

Πρόκειται για μια ιστοσελίδα καλοφτιαγμένη όπου φυσικά υποστηρίζεται forum αλλά και πρόσθετες υπηρεσίες όπως online λεξικό, αριθμομηχανή και σημειωματάριο.


Η άλλη ενδιαφέρουσα κίνηση είναι παλιά γνωστή. Είναι η παρέα των schooligans. Νόμιζα ότι είχαν χαθεί. Όμως με χαρά ανακάλυψα ότι έχουν δική τους ιστοσελίδα κι ότι συνεχίζουν να εκδίδονται στα "Νέα".

Πρόκειται για ένα μαθητικό περιοδικό (όπου όμως πια θα πρέπει κάποιοι συντάχτες του να μην είναι πια μαθητές) το οποίο με φρεσκο τρόπο ασχολείται τόσο με θέματα επικαιρότητας όσο (φυσικά) και με θέματα που αφορούν την μαθησιακή κοινότητα.
Ένα ενδιαφερόν χαρακτηριστικό της ομάδας είναι και οι συνεντεύξεις που παίρνουν από γνωστά πρόσωπα κυρίως τους πολιτικούς. Ενώ γνωστό θα πρέπει να είναι στους περισσότερους το ομώνυμο φεστιβάλ.

Νομίζω τελικά ότι όλος αυτός ο φόβος για το παρόν και το μέλλον οφείλεται στην άγνοιά μας για τις δυνατότητές μας καθώς και για τις δυνατότητες που μας παρέχει η εποχή μας. Άνθρωποι με μεράκι πάντα θα υπάρχουν κι ίσως είναι καλύτερα ως κοινωνία να ασχοληθούμε με αυτούς. Με το μεράκι τους.

σημείωση: πιθανόν το site των schooligans να μην λειτουργήσει λόγω συντήρησης του συστήματός τους.

macεδονία

Επειδή πήρε χτες το μάτι μου τον Άδωνη να ξεσπαθώνει στην tv
και επειδή αναμένουμε πάλι πανmacεδονικά συλλαλητήρια.
μήπως να βλέπαμε και τι αποφάσεις έχουν πάρει ήδη τα φιλαράκια μας
αλλά καθώς και το πόσο μας έχουν βοηθήσει τα συλλαλητήρια (αλήθεια γιατι οι συγκεντρώσεις των ακροδεξιών λέγονται έτσι;);

το παραπάνω screenshot είναι από την επίσημη istoσελίδα της Σία (CIA).

Το περτικαλί κρατίδιο από πάνω τι όνομα λέει; (είδατε ; βοηθάω. το βαψα για να μην κουράζεστε αλλά πατήστε το κι εσείς για να μεγαλώσει)

Από την άλλη όπως είπε και ο Λοβέρδος χτες (παραδόξως) δεν γίνεται να γίνονται συζητήσεις με διαρροές (ναι ALTER έβλεπα).
Δεν δείχνει σοβαρή κοινωνία... Πώς είπατεεεε;;; (Τι είμαστε;;;;;)


----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
mac: το πιο χάλια burger της Ελλάδας.
μια αντιαμερικάνικη προσφορά by cortlinux

όταν το χιόνι φεύγει

Η πόλη σήμερα ήταν σαν να ξυπνούσε σιγά σιγά. Σαν σε ταινία καταστροφής οι κάτοικοί έβγαιναν δειλά δειλά έξω μετά την μεγάλη μάχη. Περπατώντας προσεκτικά πάνω στο χιόνι και στον πάγο προσπαθούσαν να επιστρέψουν στην πρότερη (sic) τους πραγματικότητα.

Πολλές οι εικόνες, όμως δεν θα σας γεμίσω τούτη τη φορά. Μόνο μία θα σας αφήσω από ένα στενό της αγοράς, χαρακτηριστική της κατάστασης που ζούσαν πολλοί κάτοικοι του λιμανιού σήμερα (καθώς και άλλων περιοχών).



Όχι δεν θα γκρινιάξω. Ναι υπήρχαν λύσεις για πολλά από τα προβλήματα αλλά επιμένω κάπως να μην μένω σε αυτά. Άλλωστε όλοι έχουμε τις ευθύνες μας. Κι επίσης κάθε πότε θα βλέπω τον Πειραιά έτσι;

Χιόνια στον Πειραιάααα (κι όχι μόνο)

Όμολογώ ότι όλον το πανικό που προηγήθηκε της χιονόπτωσης δεν μπόρεσα να τον ακολουθήσω, απλά προτίμησα να την περιμένω αγωνιωδώς. Χιόνι και μάλιστα στο λιμάνι δεν βλέπουμε και συχνά. Είναι κι αυτές οι νιφάδες που μοιάζουν κάτι μεταξύ άχνης και μπαμπακιού.
Άσπρο το Λιμάνι. Άσπρο παντού και κόσμο να παίζει. Όχι μόνο οι μικροί αλλά και οι μεγάλοι. Χιονάνθρωποι πάνω στις οροφές των αυτοκινήτων, έξω από καφετέριες στα τραπεζάκια.

Έκανα μια προσπάθεια να αποθανατήσω όλη αυτή την κατάσταση με την ηρωική και ταλαιπωρημένη φωτογραφική μου (μέχρι και δακρυγόνο έχει φάει η ταλαίπωρη, για να μην αναφέρω την πολύωρη έκθεση στον ήλιο σε παραλία το καλοκαίρι).

Οπότε ξεκινάμε αρχικά με την γειτονιά μου , στην Τερψιθέα ή μάλλον πιο πριν.
Είμαι γύρω στο απόγευμα και ο αέρας ρίχνει με απίστευτο κέφι αυτόν τον λευκό χαρτοπόλεμο. Κάνει πολύ κρύο και με το ζόρι ρυθμίζω την κάμερα μια και δάκτυλα παγώνουν (δεν μπόρεσα να την ρυθμίζω με τα γάντια).

Μετά πηγαίνω προς το κεντρικό λιμάνι όπου από το φανάρι της οδού Δευτέρας Μεραρχίας φαινόταν έτσι
Η θολούρα πίσω είναι το χιόνι που πέφτει αλλά δεν μπόρεσε να αποθανατίσει η μηχανή.
Πριν κατεβώ όμως στο λιμάνι εντελώς, περνώ λίγο από τις πάπιες (μπορεί και χήνες δεν βάζω και όρκο ) της Τερψιθέας όπου όλα ήταν ντυμένα στα λευκά. Μια ηρωική χήνα κάθεται έξω από το σπιτάκι της.

Κατεβαίνω το λοιπόν στο λιμάνι όπου όμως η olympus μου αρχίζει να με ψιλοπροδίδει. Λίγο ακραίες οι συνθήκες για τις δυνατότητές της και η πολυεστίαση δεν είναι το ατού της, για να μην αναφερθώ στο φλας που ανάβει σε ακατάλληλες στιγμές και δεν ξέρω πώς να το ξεγελάσω. Τελικά καταφέρνω να βγάλω μία σχετικά καλή φωτογραφία πίσω από το άγαλμα του Θεμιστοκλή (που είναι στην πλατεία μπροστά από τον Πύργο του Πειραιά).

Ο αέρας έντονος και όποιος ξέρει από το Λιμάνι ξέρει ότι εδώ ο αέρας βάζει τα δυνατά του πάντοτε, ενώ το κρύο πάντα τσουχτερό.

Προσπαθώ να βγάλω όσες φωτογραφίες άλλες μπορώ και κατευθύνομαι προς το Πασαλιμάνι. Σουρουπώνει οπότε το φλας αναγκαίο από κάποια άποψη. Το αποτέλεσμα ολίγον τι σουρεαλιστικό με τις νιφάδες να μοιάζουν με αστεράκια. Το μόνο που με χαλά είναι το πανό στο μέσο της φωτογραφίας.



Συναντώ τον φίλο μου τον Άρη οπότε λέμε να πάμε προς Αθήνα- Κέντρο. Η μπαταρία της μηχανής είναι προς τα τελευταία της οπότε λιγοστές οι προσπάθειες.
Από αυτές που ξεχώρισα είναι αυτή από την πλατεία Κοραή (Στάση Πανεπιστήμιο) με την καρδιά-γλυπτό που μοιάζει με παγωτό-γλυφιτζούρι.

Καθώς και αυτή που "τραβήχτηκε" στον Άρειο Πάγο (τον αρχαίο βράχο) με φόντο την Ακρόπολη.


Τέλος μένει μια τελευταία από στενό του Πειραιά κοντά στον σταθμό του Ηλεκτρικού.

Ελπίζω να σας άρεσαν κάποιες φωτογραφιες. Ελπίζω να ικανοποίησα και κάποιες ψυχές που ήθελαν πολύ να δουν χιόνι (αλλά δεν βρισκόντουσαν στην Ελλάδα).

ένας χιονάνθρωπος από όνειρο

Σήμερα και αύριο λέει θα κάνει πολύ κρύο. Παγωνιά, κακό, αγωνία για το κακό που καταφτάνει.

Κάνει κρύο μάλλον αυτή τη στιγμή που θα το διαβάζετε. Πιθανόν θα χιονίζει κιόλας.

Όμως εμένα μου ήρθε να πιάσω τις ξυλομπογιές μου. Να τις αφήσω να κυλίσουν πάλι στο χαρτί, να θυμηθώ. Πόσο όμορφα και αβίαστα έβγαιναν οι ιστορίες στο χαρτί όταν ήμουν πιο μικρός. Αστέρια, ελάφια, δέντρα, πουλιά...

Ναι ξαφνικά με έπιασε ένας παλιμπαιδισμός όμως με ωραία αφορμή. Υπεύθυνη ήταν η Σοφία με ένα post της που ανακάλυψα στο blog της, με το κινούμενο σχέδιο "The Snowman" (έχει κι άλλα όμορφα αλλά αυτό μου ξύπνησε και ιδιαίτερες μνήμες).



Σκέφτηκα το λοιπόν ότι ένας τέτοιος χιονάθρωπος (και ειδικά με το υπέροχο τραγούδι που ξεκινάει το βίντεο που το άκουσα τουλάχιστον 20 φορές χωρίς υπερβολή). Σκέφτηκα το λοιπόν ότι ένας τέτοιος χιονάθρωπος θα ήταν μια υπέροχη συντροφιά τώρα που έξω κάνει κρύο. Ένας χιονάθρωπος γεμάτος χρώμα, χαμογελαστός. Με ένα τραγούδι που μας ταξιδεύει και μας καλεί να πετάξουμε, να ονειρευτούμε. Ένα παραμύθι σαν παιδικό όνειρο.

Καλημέρα σας

Αναλυτικές πληροφορίες σχετικά με το απόσπασμα αυτό δίνει η ίδια η Σοφία στο ποστ της.

Σε ευχαριστώ Σοφία για το ταξίδι :-)

περαστικά

είναι κάποιοι άνθρωποι που τους αγαπάς όχι γιατί τους έχεις γνωρίσει προσωπικά αλλά γιατί σε ιδιαίτερες στιγμές σου σου "μιλήσαν".

ένας από αυτούς τους ανθρώπους είναι η αρλέτα που μέσα από τα τραγούδια της μου κρατούσε (και μου κρατάει πολλές φορές ) συντροφιά, είτε σαν χώριζα, είτε σαν χαμογελούσα, είτε σε περιόδους μοναξιάς , είτε σε παρέα...

δεν το χουν πολλοί ερμηνευτές - συνθέτες αυτό. στην αρλέτα δεν ακούς απλά τα τραγούδια της αλλά τα αγαπάς.

η αρλέτα αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο νοσοκομείο όπως διάβασα και από τα βάθη της ψυχής μου της εύχομαι περαστικά, όπως σε μία φίλη μου.

και με αφορμή αυτό ας θυμηθούμε ένα τραγούδι της.
το προτείνω σε ξενύχτες ;-)

σκόρπιο ημερολόγιο

ναι τώρα τελευταία το έχουμε γυρίσει στο βίντεο ή μάλλον στις μουσικές.

Μια rockιά από τα παλιά. Από τα πιο ωραία (κι όχι τόσο γνωστά) τραγούδια του συνονόματου.

Υπήρξαν πολλά θέματα που θα θελα να μιλήσω ή να γράψω. Όμως οι υποχρεώσεις μου δεν μου επιτρέπουν να τα αναλύσω όπως θέλω (ένα από αυτά είναι ο φασισμός ή η επανεμφάνισή του (sic)). Κυρίως κάνω περατζάδες από αλλονών blogs. Πολλές φορές παίρνω και ιδέες... Να πω την αλήθεια τελευταία γοητεύομαι από κάποια κείμενα ή προσπάθειες. Είναι αρκετές αυτά όμως και θα ήταν κρίμα να μπουν ως σκέτη παραπομπή σε τέτοιο post. Αυτό που μου μένει πάντως συναντώντας τα είναι μια γλυκειά γεύση δημιουργίας στο μυαλό, στα μάτια στην καρδιά.
Σκέφτομαι πόσο όμορφο (και μην το πάρετε ρομαντικά ή κουλτουριάρικα) είναι να μπορώ να επικοινωνώ (με ή χωρίς εισαγωγικά η λέξη) με τόσα άτομα. Τόσο μέσα από τα comments (στα blogs τους . δεν έχω και παραισθήσεις :-p ) όσο και μέσα και από τα κείμενά τους.

Είναι μέρες και νύχτες που παρότι πιέζομαι αρκετά μου φτάνει και να σκέφτομαι πόσα μπορώ να κάνω (κι ίσως και κάνω) και χαμογελώ.

Γενικά θέλω να αναλύσω και να ασχοληθώ με κάποια θέματα αλλά όπως συνήθως κάτι γίνεται και τα αφήνω ανολοκλήρωτα. Αυτό είναι κάτι που θα ήθελα αν όχι σύντομα τουλάχιστον σε εύλογο χρονικό διάστημα να διορθώσω.

Παρόλα αυτά κάτι καινούριο έχω σκεφτεί να φτιάξω (πέρα από το blog για το linux που έχω φτιάξει και στο οποίο πάλι έχω να γράψω αρκετό καιρό) το οποίο θα σχετίζεται με τις παρούσες δραστηριότητές μου. Και το οποίο εκτός απο την επικοινωνία θα με βοηθά να αναλύω και πιο σωστά το αντικείμενο της εργασίας μου. Επίσης θα έχει σκοπό να βοηθήσει και άλλα παιδιά. Είναι κάτι που έστω στα τελιώματα που είμαι εγώ μάλλον θα βοηθήσει.

Ας αφήσω να μιλήσει ο γιαννάκης όμως μέχρι τότε.
Είναι ωραίο τραγούδι τόσο από πλευράς μουσικής όσο κι από πλευράς στίχων. Το βίντεοκλιπ θα έλεγα επιεικώς μέτριο αλλά μην γκρινιάξω ;-)

καλημέρα :-)

αφιερωμένο στην trying που είναι όλο ανήσυχη :-)

καλημέρα :-)

διάλογοι

Κάθομαι στο γραφείο μου και επεξεργάζομαι κάποιες πληροφορίες. Βασικά μεταφράσεις για την πτυχιακή. Είναι απογευματάκι και μετά από τους τρεις εσπρέσσο ακολουθεί η κούπα με το τσάι.
-Δεν κάνει Γιάννη να πίνεις τόσους καφέδες, μου χες πει.

Πληροφορίες, πληροφορίες, πληροφορίες. Σκόρπιες πληροφορίες από το scholar που θα πρέπει να τις βάλω σε τάξη

-/-

-Πρέπει να αρχίσεις κάποια στιγμή το γυμναστήριο. Εγώ μπορεί να ήμουν "χοντρός" αλλά τώρα κοίτα σωματάκι.

Πράγματι έχεις ωραίο σώμα αν κι αυτό που με τρελαίνει και με τρέλαινε ήταν τα μάτια σου, με τον πρωτόγωνο αυτό ερώτισμο να ρέει από μέσα τους. Τα λέω κι όλες αυτές οι ποιητικούρες μου φαίνονται τόσο ψώφιες. Είναι σαν να προσπαθείς να περιγράψεις την γεύση ενός φαγητού, τα χρώματα ενός πίνακα. Όταν μιλάς για έρωτα, για ένα άλλο κορμί, οι λέξεις δεν φτάνουν... Ειδικά για ένα πλάσμα όπως εσύ. Για μια γυναίκα όπως εσύ.

Έχω καταφέρει ,πιστεύω, να εκφράσω (για τις δυνατότητές μου) αρκετά καθαρά την μοναξιά μου ή κάποιες ανησυχίες μου. Όταν πρόκειται για τον έρωτα κολλάω.

Όταν περιγράφεις την μοναξιά μιλάς για σένα. Όταν μιλάς για έρωτα, μιλάς για σένα αλλά γυμνός/η. Και αυτή η γύμνια φοβίζει. Πολλές φορές φοβάσαι αυτό που βλέπεις. Είμαι εγώ αυτός/η;

-/-

-Πολύ σκέφτεσαι. Εγώ το μόνο που ξέρω είναι ότι θέλω να περνάω καλά, το λες αυτό και χαμογελάς. Πάντα με την ικανότητα του να με υποτάσει αυτό το χαμόγελο σου.

Κλείνεις τα βλέφαρα και μοιάζεις σαν εκείνες τις αμαρτωλές μαντόνες των αναγεννησιακών ζωγράφων. Σαν μια σύγχρονη μαγδαληνή.
Τόσο αμαρτωλή, μα και τόσο αγία...

Και πώς να αρνηθείς τον ασπασμό...
Πώς να αρνηθείς να λατρέψεις τέτοια χείλη;

-/-

Μην μασάς. Το ακούς; Μην μασάς, κι άσε τους άλλους να σκάνε.

Δεν μασάω, πια. Το μαθα το μάθημά μου.

Τελείωσε το μάθημα.
φεύγω


***Ερωτευμένος;
Όχι ακριβώς. Μάλλον αθεράπευτα γοητευμένος :-)

-> ζητώ συγνώμη στους αναγνώστες που μπορεί να έχουν συναντήσει διαφορετικές εκδοχές του κειμένου αλλά οι διορθώσεις έγινα in vivo (sic)