1) Ζωή: Βασικά τι είναι ζωή; Ποια είναι τα στοιχεία που απαρτίζουν για να θεωρείται ευτυχισμένη; Σε τι διαφέρει από την επιβίωση; Μια ζωή ευτυχισμένη θεωρείται μια ζωή χωρίς αξιοπρέπεια; Είναι το χρήμα , η υγεία, ο έρωτας , βασικά της στοιχεία;
Ότι και να ισχύει για τα παραπάνω σε αυτά που έχω καταλήξει είναι ότι μια "πραγματική" ζωή προϋποθέτει πολύ κόπο και τρέλα. Και ειλικρίνεια. Ειλικρίνεια στον καθρέπτη πρωί και βράδυ.
Η ιδανική ζωή για μένα περιλαμβάνει συνεχείς μεταβολές και ταξίδια. Περιλαμβάνει να γνωρίζω συνεχώς ανθρώπους. Να έχω εμπειρίες. Να μαθαίνω και να εξελίσσομαι.
2) Θάνατος: Χωρίς αυτόν η ζωή δεν θα είχε σημασία κι αξία. Όπως και αυτός, αν δεν υπήρχε η ζωή.
Δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάτι μετά Θάνατον. Αλλά θα γούσταρα να συνέβαινε το εξής: να φεύγαμε για άλλους γαλαξίες. Να γεννιόμασταν με άλλη μορφή ζωής. Οπότε θα ζούσαμε και διαφορετικές καταστάσεις. Η “ζωή” μας θα ήταν ένα ταξίδι διαρκείας. Και με το δεδομένο ότι νέοι κόσμοι δημιουργούνται συνεχώς, αλλά κι ότι οι υπάρχοντες συνεχώς εξελίσσονται, το ταξίδι αυτό δεν θα τελείωνε ποτέ. Αυτό το βρίσκω πιο συναρπαστικό από κολάσεις και παραδείσους.
3) Έρωτας: Βασικό συστατικό της ζωής. Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή χωρίς έρωτα. Όσες φορές αρνήθηκα την ύπαρξή του με εκδικήθηκε, και πόνεσα πολύ. Είναι από τα πιο αυθεντικά συναισθήματά του ανθρώπου. Είπα συναίσθημα. Αλήθεια είναι ένα συναίσθημα; Πολλές φορές μου μοιάζει σαν ένα συνονθύλευμα συναισθημάτων. Σαν ένα μπουκέτο από διαφορετικά λουλούδια. Διαφορετικά μεν αλλά τόσο “δεμένα” μεταξύ τους. Είναι επίσης το συναίσθημα που ξεφεύγει μιας λογικής ερμηνείας. Κι ενώ ξεφεύγει της λογικής είναι τόσο φυσιολογικό. Ίσως το πιο φυσιολογικό αν θέλετε. Γίνεσαι παιδί , αγρίμι. Αναζητάς το κορμί. Αναζητάς το φιλί. Πεθαίνεις για ένα χάδι. Μια ματιά, ένα χαμόγελο σε ανασταίνει. Κι ενώ μπορεί να μας πονά, μέσα μας συνεχώς τον αναζητάμε.
Τα τρία παραπάνω είναι έννοιες που με απασχολούν, αρνητικά και θετικά.
Το τέταρτο είναι ένα αρνητικό μου
4) Η ανασφάλεια. Είμαι ένα ανασφαλές άτομο. Ανασφαλές με το σώμα μου , τις γνώσεις μου, τις δυνάμεις μου. Θα μου πείτε παραπάνω μίλησα για συνεχείς μεταβολές. Κανονικά δεν θα πρεπε να αναζητώ την ασφάλεια; Δεν ξέρω. Μερικές φορές νοιώθω ότι η ασφάλεια με “ευνουχίζει” ενώ η ανασφάλεια με έχει σε επαγρύπνηση. Αυτό βέβαια σε λογικά όρια. Γιατί , ιδίως παλαιότερα η ανασφάλειά μου με είχε οδηγήσει σε καταστάσεις παράνοιας. Είναι κάτι που προσπαθώ να αντιμετωπίζω και να μετριάσω. Όλοι πιστεύω ότι έχουμε κάποιες ανασφάλειες. Σίγουρα δεν είμαι ο μόνος. Όταν όμως σε αποτρέπει να προχωρήσεις και να δημιουργήσεις τότε είναι δύσκολη η φάση κι επικίνδυνη.
Η πέμπτη είναι μια επιθυμία
5) Επιθυμία να ταξιδεύω. Μου αρέσει να ταξιδεύω. Πολλές φορές με φαντάζομαι σε ένα τρένο που με ιλιγγιώδης ταχύτητα διασχίζει έρημες εκτάσεις. Πόλεις εμφανίζονται κι εξαφανίζονται στον ορίζοντα. Πόλεις που διασχίζω, μαθαίνω. Διαφορετικοί άνθρωποι , κουλτούρες. Τα παπούτσια μου να έχουν τριφτεί από τα πολλά ταξίδια. Η καρδιά μου να είναι γεμάτη ιστορίες. Δικές μου ιστορίες. Δικά μου μονάκριβα διαμάντια. Ένα ταξίδι γεμάτο έρωτες. Να ερωτεύομαι. Μια και ο έρωτας είναι ένα ταξίδι. Ένα ταξίδι σε αιωρούμενες γέφυρες και σε στεριές από μαιάνδρους*, κοχύλια πεταμένα σε έναν ουρανό όπου ο ήλιος δύει αιώνια. Ένα όνειρο και μια αλήθεια μαζί.
*σημείο από ένα όνειρο που μου είχαν αφηγηθεί και που ως εικόνα μου έκανε πολύ εντύπωση.
5 σχόλια:
Να είσαι λοιπόν πάντα ευτυχισμένος, να ζεις όπως θες εσύ, να μη σκέφτεσαι το θάνατο παρά μόνο αν είναι να σου δώσει ώθηση για να ζήσεις κ να κάνεις πολλά ταξίδια με ένα μεγάλο έρωτα που θα σε αγαπάει με τις ανασφάλειες σου!
Σε ευχαριστώ.
αν και ,κυρίως τα τρία πρώτα, τα θέτω σαν θέματα συζήτησης. πώς τα βλέπετε ,δηλαδή, εσείς;
Σε ευχαριστώ πάντως για την ευχή
Μωρέ δεν είμαι κ πολύ της θεωρίας κ του βάθους. Είμαι λίγο επιφανειακός άνθρωπος. Φιλοσοφικά ερωτήματα ειδικά για τη ζωή κ το θάνατο δεν έχω. Τη ζωή την παίρνω όπως έρχεται, κάνω ότι καλύτερο κ βελτιώνω ότι άσχημο μπορώ. Το θάνατο απλά δεν τον σκέφτομαι, γιατί αν είναι να ρθει θε να ρθει αλλιώς θα ρθει αργότερα...
Όσο για τον έρωτα, τον έχω βιώσει κ μάλιστα σε τέτοια ένταση που κάποια στιγμή τρόμαξα. Δεν περιγράφεται, απλά όταν το ζεις το ξέρεις.
Όχι, οι θεωρητικές αναζητήσεις δεν μου πάνε γιατί είμαι τύπος που διψάει για πράξεις για γεγονότα.
να εξομολογηθώ κατι;;
Αυτο που λες ως επιθυμία να ταξιδεύεις... μου συμβαίνει κι εμένα.
μονο που το παθαίνω όλη μερα.... ταξιδευει το μυαλό μου...δε μπορώ να το συγκρατήσω με τιποτα...οδηγώ, περπατώ και φαντάζομαι ότι κάπου αλλού ταξιδευω...παντα ότι πηγαίνω κάπου με γρήγορο μεσο...συνήθως ένα γρηγορο αμαξι ή μια μοτοσυκλέτα...σε άλλους κόσμους...σε άλλους χρόνους...
Ξέρεις πόσες φορές έχω χάσει το δρομο και έχω γυρίσει πάλι πίσω;;;;;
Καμια ώρα
καταλαβαίνω απόλυτα τι εννοείς zoi20
νανά εγώ κάνω και το άλλο. βάζω μουσική στο mp3player κι ενώ κινούμαι μέσα στην πόλη , δημιουργώ ιστορίες μέσα στο μυαλό μου. ανάλογα φυσικά με την περίσταση κι ανάλογη μουσική. λίγο τρελό αλλά έχει πλάκα.
σχετικά με τη μηχανή σε ζηλεύω λίγο...
καλώς ήρθες στο blog
Δημοσίευση σχολίου