πέρα από τις διαδηλώσεις

η φωτιά συνεχίζει να καίει. και θα ξανακάψει. οι εμπρησμοί δεν τελείωσαν εδώ. ο κόσμος αντιδρά. φαίνεται άλλωστε από τις διαμαρτυρίες-διαδηλώσεις που έγιναν και οι οποίες ήταν επιτυχημένες. όμως πέρα από τις πορείες υπάρχουν κι άλλες μορφές δράσεις που πάνε πέρα από την διαμαρτυρία.

μια μορφή τέτοιες δράσης είναι οι εθελοντές δασοπυροσβέστες για τους οποίους μίλησα σε προηγούμενο post

μια άλλη μορφή δράσης που πρόκειται να τελεστεί αύριο είναι αυτή του γιατρού όπου στόχος είναι να καθαριστεί το άλσος βεΐκου από τα σκουπίδια και τα αγριόχορτα... περισσότερες πληροφορίες εδώ


αν έχετε κι άλλες μορφές δράσης υπόψη για να τις αναρτίσουμε να γίνουν και σε άλλα άτομα γνωστές

ναύπλιο

ναύπλιο μια πόλη που αγαπώ. από τις λίγες επαρχιακές πόλεις που ευχαρίστως θα έμενα και θα άφηνα τις ευκολίες της αθήνας. είναι από τις λίγες επαρχιακές ελληνικές πόλεις που έχει προσωπικότητα. το παρελθόν της ζει στο σήμερα χωρίς όμως να του γίνεται βάρος. δένει ομαλά μαζί του. από την άλλη είναι μια πόλη που είναι συνδεδεμένη με τον έρωτα. αλήθεια πόσα ζευγαράκια δεν το επισκέπτονται; στις παρακάτω φωτογραφίες θα δείτε το δικό μου ναύπλιο. τα σημεία που ξεχώρισα . με μια μικρή έκπληξη προς το τέλος...


ξεκινάμε με την κεντρική πλατεία του ναυπλίου όπου βρίσκονται το αρχαιολογικό μουσείο το οποίο βλέπουμε στο βάθος με δεξιά του τις προσεγμένες καφετέριες δίπλα στον υπέροχο πλάτανο
(προσέξτε ότι δεν έχουν πιάσει όλη την πλατεία αλλά ένα μέρος της)

όμως το να είσαι στο ναύπλιο και να μην χάνεσαι στα στενά του είναι αδύνατον και απαράδεκτο...

στενά γεμάτα κόσμο, φυτά, και χρώμα, πολύ χρώμα. αν κάτι αγάπησα στο ναύπλιο είναι ότι τα σπίτια έχουν χρώμα.

και κάτι που θα δείτε συχνά στο ναύπλιο είναι τα ποδήλατα. πολλά ποδήλατα. ποδηλάτες στους δρόμους. ποδήλατα σταθμευμένα σχεδόν σε κάθε στενό.

άλλωστε προσφέρεται ως πόλη για κάτι τέτοιο.

και για το τέλος η έκπληξη.

στην τελευταία φωτογραφία βλέπεται ένα δισκάδικο το οποίο ανακάλυψα. ένα ανορθόδοξο δισκάδικο όπου ο ιδιοκτήτης δεν έχει δίσκους με βάση τα top 5 των ραδιοφωνικών σταθμών αλλά τις δικής του κρίσης. εκεί θα δείτε δίσκους (cd και βινυλίου) progressive rock δίπλα σε χατζιδάκι... δεν είναι άλλωστε τυχαίο το όνομα του καταστήματος... high fidelity. μην ντραπείτε. μπείτε μέσα και ρωτήστε τον. ο άνθρωπος αυτός αγαπά την μουσική και θα ψάξει να βρει κάτι που θα σας ταρακουνήσει. να βρει ένα κρυμμένο διαμάντι που είχατε ξεχάσει. που θέλατε να ακούσετε κι όμως με στην καθημερινότητα το ξεχάσατε.

στο δισκοπωλείο αυτό ανακάλυψα κι ένα δωρεάν έντυπο. κάτι σαν την athens voice μόνο που είναι για όλη την πελοπόννησο και το οποίο λέγεται στην πρίζα κι έχει και τον εξής διαδικτυακό τόπο.


δυστυχώς μετά από πολύ κόπο και πάλι δεν φαίνεται το post όπως θα ήθελα... :-(

παρόλα αυτά πιστεύω να σας άρεσε :-)

από τις φωτιές της χαλκιδικής (για να θυμόμαστε)

το βίντεο αυτό είναι από τις φωτιές , φέτος*, στην χαλκιδική.

προσέξτε το ύφος του υπουργού, καθώς και τις ελλείψεις που διαπιστώνονται (πάλι) και σε εκείνην την πυρκαγιά... καθώς φυσικά και τις υποδείξεις για το τι πρέπει να λένε τα κανάλια...

καιρός να ξεχάσουμε τις προσευχές και να σκεφτούμε τι πρέπει να κάνουμε...

για θεομηνίες μιλάνε οι ανόητοι και οι πονηροί

*διόρθωση που προστέθηκε μετά:
είναι από τις περσινές πυρκαγιές κι όχι τις φετινές

26 αυγούστου πυρκαγιές

η παραπάνω εικόνα έχει παρθεί πριν 5-6 ώρες από δορυφόρο


παραθέτω διαδικτυακές παραποντές από ξένα ειδησιογραφικά κέντρα όπου στις διεθνείς ιστοσελίδες τους αποτελούν κεντρικό θέμα οι πυρκαγιές στην Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα εκείνες της Αρχαίας Ολυμπίας και της Επιδαύρου

bbc

reuters

cnn

deutsche welle

tf1

τέλος παραθέτω και την ιστοσελίδα του ελληνικού πυροσβεστικού σώματος
προτείνω να διαβάσετε το Πρακτικές - Χρηστικές οδηγίες για εκκένωση περιοχών

ερώτηση: αυτά δεν θα είχαν αποφευχθεί αν ήταν οργανωμένο το σώμα κι αν δεν γραφόταν στα παλιά τους τα παπούτσια η ΕΜΥ , η οποία προειδοποιούσε για αυτό που ζούμε τώρα; Κι αν επίσης δεν είχε καταργηθεί το σώμα δασοπυρόσβεσης (το οποίο ψηφίστηκε επί ΠΑΣΟΚ);

όλοι έχουμε ευθύνη

πυρκαγιές αυγούστου 2007

Η παραπάνω φωτογραφία είναι από δορυφόρο της NASA. Μπορείτε να δείτε καθαρά τους καπνούς πάνω από την Πελοπόννησο και την Εύβοια. Είναι το πως φαινόταν η Ελλάδα χτες.

Πολλά ακούστηκαν και ακούγονται αυτές τις ημέρες, για την αιτία των πυρκαγιών:
1) ότι τις έβαλαν ξένοι παράγοντες, συγκεκριμένα οι Τούρκοι. η ερώτηση-απάντησή μου είναι , την καταπάτηση μετά Τούρκοι θα την κάνουν;

2) ότι τις έβαλαν οι πασόκοι για να κερδίσουν τις εκλογές (αντίστοιχα έχω ακούσει και το ανάποδο , νεοδημοκράτες δηλαδή). πιστεύετε ότι θα δεν θα το είχαν πάρει είδηση οι αντίπαλοί τους για να το εκμεταλευτούν; αλλά και πάλι, όσο και να μην τους χωνεύω... δεν μπορεί να είναι τόσο λαμόγια πια.

3) ότι τις έβαλαν αντιεξουσιαστές. αυτή την μαλακία τώρα πώς την σκέφτηκαν; ούτε ο άδωνης δεν την δέχτηκε , φανταστείτε δηλαδή για τι παπαριά πρόκειται για να μην την δέχεται ούτε αυτός. (συγκεκριμένα είπε : μπορεί να καίνε τα βιβλιοπωλεία μου αλλά τα δάση αποκλείεται)
.

Το πιο βασικό όμως για μένα είναι ότι δεν έχουμε σωστό σύστημα αντιμετώπισης τέτοιων καταστάσεων. Το πυροσβεστικό και δασοπυροσβεστικό σώμα θα έπρεπε να είναι πλήρως οργανωμένα, να μην υπάρχουν ελλείψεις. Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα με τα μισά δάση από πεύκο και υψηλές θερμοκρασίες επιβάλλεται ένα οργανωμένο σύστημα δασοπροστασίας και δασοπυρόσβεσης. Να υπάρχει σωστή πρόληψη των πυρκαγιών. Σε αυτό το τελευταίο ευθυνόμαστε άμεσα κι εμείς. Αναφέρω απλά το δρόμο για την Επίδαυρο όπου έβλεπα κατά μήκος της διαδρομής , δίπλα στα δέντρα, πάρα πολλά σκουπίδια. Αυτά αν δεν αποτελέσουν αιτία , σίγουρα θα βοηθήσουν μια πυρκαγιά (μια και τα περισσότερα αποτελούν πλαστικά).

Το πυροσβεστικό σώμα θα έπρεπε να είναι από τα πιο οργανωμένα (και από θέμα προσωπικού και από θέμα εξοπλισμού) κι όχι να μιλάμε τώρα για τους καημένους τους πυροσβέστες που πολεμάνε τις φλόγες με tshirt από το μοναστηράκι.


Παρότι θα ακουστεί άσχετο... Στον σεισμό του 99 είχαμε θρηνήσει, φωνάξει κτλ. Τι έχει γίνει από τότε για να μην θρηνήσουμε ανθρώπους; Τι μέτρα έχουν παρθεί; Έχουν γίνει ποτέ ασκήσεις ανά πόλη ή δήμο για το τι πρέπει να κάνουν οι πολίτες σε περίπτωση σεισμού; Ή πάλι θα τα μαθαίνουμε στην πράξη; Τα κτίρια καινούρια ή παλιά έχουν ελεγχθεί για την αντοχή τους σε παρόμοιες καταστάσεις; Η θα μιλάμε και πάλι για θεομηνίες;

Δεν ξέρω πόσα θύματα έχουμε μέχρι στιγμής (έχω μείνει στα 50). Όμως και ένας/μία να ήταν είναι απώλεια , είναι ζωή που δεν ξαναέρχεται. Ελπίζω να μην προστεθούν κι άλλοι.

Καλή δύναμη σε όσους πολεμούν με τις φλόγες , πυροσβέστες και κατοίκους.

...

να πω την αλήθεια περίμενα να έχει τελειώσει το θέμα με τις πυρκαγιές. τόσα κάηκαν... κι άλλα;
και επιμένω δεν ντρέπονται να λένε ότι λειτούργησε ο κρατικός μηχανισμός; 17 ή 19 (αλήθεια πόση σημασία έχουν οι αριθμοί , για ζωές μιλάμε) νεκροί μέχρι στιγμής. άνθρωποι εγκλωβισμένοι.

έχουμε πλημμύρες (που θα έχουμε σε λίγο καιρό - φθινόπωρο έρχεται) φταίνε τα ακραία καιρικά φαινόμενα. έχουμε πυρκαγιές πάλι φταίνε τα ακραία καιρικά φαινόμενα.

αλήθεια ο κρατικός μηχανισμός για αυτές τις περιπτώσεις δεν έχει φτιαχτεί; για τις ακραίες; σε αντιστοιχίες τα φρένα ενός αυτοκινήτου θα έπιαναν μόνο σε ταχύτητες 60χλμ. γίνεται;

χρειάζονται λεφτά όλα αυτά για να φτιαχτούν. το πυροσβεστικό σώμα από λένε δουλεύει κυρίως με συμβασιούχους, παρόλα αυτά χωρίς επαρκές προσωπικό, και με , από ότι αποδείχτηκε , ανεπαρκή εξοπλισμό.
και λύση δεν είναι ο στρατός (αλήθεια από πότε ο απλός φαντάρος έχει εκπαίδευση πυροσβέστη) ούτε οι εθελοντές. πρώτα να λειτουργεί ο κρατικός μηχανισμός κι ύστερα όλα τα άλλα.

και λεφτά υπάρχουν.

και ότι υπάρχουν φαίνεται από τις φιέστες που χρηματοδοτούνται (λέγε με eurovision) και από τις εκλογικές υποσχέσεις (αλήθεια πιο πριν αλογοσκούφη γιατί δεν έφταναν τα φράγκα για τις υποσχέσεις; ).

φταίμε όμως κι εμείς. γιατί εκτός ότι τους ενισχύουμε κάθε 4 χρόνια, άμα μας προτείνουν κάνα παραθαλάσσιο στην περιοχή του καϊάφα (για παράδειγμα) δεν θα πούμε όχι. φταίμε εμείς που όπου και να πάμε το μετατρέπουμε σε σκουπιδαριό. φταίμε εμείς που προτιμούμε να είμαστε η σιωπηλή πλειοψηφία. γιατί τι μπορώ να κάνω εγώ; άσε τους άλλους να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. κάτσε να βολευτώ. να μου βρουν δουλειά (τώρα πια δεν είναι μόνο το δημόσιο που βολεύει παρότι μόνο αυτό ακούγεται) σε εμένα ή στο παιδί μου.

φταίμε εμείς γιατί κοιτάμε την δουλίτσα μας... εγώ πάντα ο ανεύθυνος. εγώ.
εγώ. κι αν γίνει κάτι... οι άλλοι φταίνε πάντα...

και αυτή η λογική μας έχει οδηγήσει εκεί...

στροφή

και μην ξεχνάς...
η ζωή ποτέ δεν ήταν ευθεία.

αυτή είναι και η ομορφιά της...

Get this widget | Share | Track details

καλό σου ταξίδι θεία Μάρω...

όταν ήμουν παιδί με ταξίδεψες, μου μαθες να ονειρεύομαι
όταν έγινα εφηβάκι, ο έρωτάς σου , μου μαθε να ερωτεύομαι

καλό σου ταξίδι θεία Μάρω...

ένα αυτοβιογραφικό κείμενο της Μάρω Λοΐζου

από τον 6ο του Ελευθερουδάκη

Κάθομαι στου Ελευθερουδάκη τον 6ο όροφο και γράφω στον φορητό. Κάποιες σημειώσεις για την πτυχιακή. Κάτι μεταφράσεις. Η Εθνική Βιβλιοθήκη και η Ακαδημία φαίνονται λευκές κάτω από το φως του μεσημεριανού ήλιου. Λευκές; Ίσως ολίγον τι πορτοκαλί. Πορτοκαλί η Ακαδημία;
Σηκώνομαι πάνω και κοιτώ τον ουρανό. Και να τι είδα...

Όταν γύρισα σπίτι έμαθα ότι κάηκε η Πεντέλη.

Α και για να μην ξεχνιόμαστε... Ο κρατικός μηχανισμός λειτούργησε άψογα. Πώς λένε η εγχείρηση πέτυχε, ο ασθενής απεβίωσε.

Αλήθεια αυτά τα στρέμματα θα προστατευτούν όπως αυτά της Πάρνηθας;
Για όσους δεν ξέρουν τα στρέμματα γύρω από το καζίνο δεν θεωρούνται αναδασωτέα... Τι περίεργο... Πολίτες που πήγαν να διαμαρτυρηθούν τους υποδέχτηκαν τα ηρωικά ΕΚΑΜ τα οποία προστάτεψαν το "δημόσιο συμφέρον" του καζίνο. Όπως φυσικά προστάτεψαν και το μεγαλύτερο αυθαίρετο στην μέση της Αθήνας. Για τις αθλητικές εγκαταστάσεις του Πανελλήνιου μιλώ. Αν δεν το ξέρετε είναι παράνομα χτισμένες μέσα στο άλσος.

Καλημέρα μας :-)

θέλω; πρέπει;

από την "ιουλιέτα των πνευμάτων" του φελίνι θυμάμαι μία φράση:

μήπως ο μεγαλύτερός σου φόβος είναι να πραγματοποιηθούν τα όνειρά σου;

είναι μια φράση που με έχει προβληματίσει. βλέπεις πάρα πολλές φορές το πρέπει μπαίνει πάνω από το θέλω. ξέρω ότι πρέπει να υπάρχει ένα μέτρο. πολλά τα θέλω. πολλά και τα πρέπει.

τώρα πρέπει να διαβάσω ας πούμε. θέλω όμως να βγω έξω. να καθήσω σε ένα πάρκο, πάνω στο γρασίδι (ιδανικός χώρος για αυτό ο εθνικός κήπος) να έχω μία αγκαλιά.
όμως πρέπει να πειθαρχώ στο πρόγραμμά μου. ναι δυστυχώς πρέπει για να μπορώ πιθανόν πιο μετά να γελάω. όχι ότι τώρα δεν μπορώ. θα μουν απαράδεκτος. δεν μπορώ όπως θέλω.

από την άλλη τα συσσωρευμένα πρέπει σε οδηγούν σε μια ζωή που πιθανόν να ζεις μεν αλλά να μην είναι δική σου. όπως στο τραγούδι που ερμηνεύει ο κότσιρας το εφάπαξ

Όλη μου τη ζωή, μια δεύτερη κρυφή,
αγέννητη η ζωή μ' ακολουθούσε.
Δεν κοίταζε στα μάτια, δεν ήταν φορτική,
δε μίλαγε μα όλα τα ζητούσε,
μια θάλασσα μικρή μ' ακολουθούσε.

βέβαια να μην το παραχέσω. απλά είμαι σε μια φάση που πρέπει να τα δώσω όλα. από την άλλη φοβάμαι μην μείνω στα πρέπει. γιατί δεν θέλω να φοβάμαι τα θέλω μου.

ξέρω ολίγον τι λαβύρινθος αυτά που λέω αλλά είναι κάτι που πιστεύω ότι θα λήξει όταν δουλέψω πάνω στο αντικείμενό των σπουδών μου ή πιο συγκεκριμένα όταν θα στηρίζομαι σε εμένα.
ίσως να μου λείπει ότι δεν είμαι τόσο δημιουργικός όπως θα ήθελα. και η δουλειά βοηθά σε κάτι τέτοιο τρομερά.

ημερολόγιο καταστρώματος 15-8-2007

Θέλω να ταξιδεύω. Ακόμη κι όταν είμαι μέσα στο δωμάτιο και κοιμάμαι σκέφτομαι ότι ταξιδεύω.
Να τρέχω και να φεύγω μακρυά. Μου είναι τόσο έντονη αυτή η ανάγκη που έχω την εντύπωση ότι εμπεριέχει και μια τάση φυγής από την πραγματικότητά μου.

Όμως φεύγουμε για να γυρίσουμε.

Και φυσικά δεν ξεχνώ ότι κάποιοι συνταξιδιώτες μου θα φύγουν, έχουν άλλο δρόμο, άλλο ταξίδι.
Λέω δεν το ξεχνώ, γιατί το ξεχνώ.
Εφήμερες οι ανθρώπινες σχέσεις όσο και να θέλουμε το αντίθετο. Δηλαδή όχι όλες. Αλλά οι περισσότερες είναι.

Άδεια η Αθήνα, το μυαλό μου άδειο.

Ξέρω γκρινιάζω. Ίσως κι απλά να βαριέμαι. Ίσως να μου την σπάει που δεν βρίσκω την λύση για αυτά που μου συμβαίνουν. Ίσως να έχω βρει την λύση και να μου την σπάει η ίδια αυτή.

παραλίες αυγούστου αγαπημένες μου

Δύο παραλίες που αγάπησα φέτος το καλοκαίρι

πρώτη ο άγιος νικόλαος. δεν σας λέω που είναι συγκεκριμένα. κρατήστε το ανατολική πελοπόννησος... ήδη πολλοί μαζευτήκαμε εκεί.

μια γνωστή - άγνωστη (από ότι φάνηκε) παραλία που εσωκλείει και βιότοπο.
συνδυασμός άμμου και βότσαλου... αρκετά κρύα τα νερά και καθαρά.

προσοχή στο δρόμο πρόσβασης που αποτελείται από κλειστές στροφές και... γκρεμό.


η δεύτερη αγάπη μου , είναι η γνωστή πιστεύω χιλιαδού... βαθιά καθαρά νερά, άμμος καθαρή (όπου δεν έχουν πάει οι ομπρέλες)... αρκετός κόσμος και σε αυτήν, όμως σε ανταμοίβει η ίδια η παραλία που παραμένει μαγευτική (η φωτογραφία πιστέψτε με δεν είναι και τόσο αντιπροσωπευτική) όσο και η ίδια η διαδρομή που περνάει μέσα από το δάσος της δίρφης (προσοχή όμως στις πολλές και απότομες στροφές).

όποια και να επιλέξετε να την σεβαστείτε. όταν φύγετε να είναι σαν να μην πήγατε ποτέ...
κοινώς πάρτε ότι δείγματα του προηγμένου μας πολιτισμού (σκουπίδια) μαζί σας , συσκευασμένα σε μία σακούλα. για να χαρεί ο επόμενος αυτό που χαρήκατε κι εσείς... καθαρό.

σχετικά με τις δύο αυτές παραλίες. και στις δύο υπάρχει τμήμα γυμνιστών. αν δεν είστε μην περνάτε από εκεί για μπανιστήρι. στην καλύτερη καταντά γελοίο.

ημερολόγιο καταστρώματος 5-8-2007

Τώρα να αρχίσω τους προβληματισμούς σε ένα άδειο διαδίκτυο δεν έχει νόημα...
Οι περισσότεροι είσαστε ήδη διακοπές. Κάποιοι βαρεμένοι έχουμε μείνει πίσω στην Αθήνα.

Ψιλοκοροϊδευόμαστε με ψευτοεκδρομές της μια μέρας στα γύρω μέρη.
Θα μου πείτε από το τίποτα....
Όχι καλό είναι και δεν παραπονιέμαι. Μου αρέσουν αυτές οι εκδρομές. Είναι εντελώς διαφορετικές από την μία και μοναδική. Σε διαφορετικά μέρη κτλ

Μπορείς μάλιστα να γνωρίσεις μέρη της Αττικής που άλλες εποχές θα ήταν δύσκολο ,για να μην πω ακατόρθωτο. Σήμερα πχ πήγαινα για Σούνιο. Από λάθος μου βγήκα Λαύριο. Γενικά ωραία διαδρομή και μετάνιωσα που δεν πήρα τρίποδο. Ειδικά πριν το Σούνιο είχε πολλά σημεία στα οποία μπορούσες να σταματήσεις και να βγάλεις φωτογραφίες.

Έκανα και μπανάκι.
Μου αρέσει η θάλασσα και ειλικρινά χάρηκα που έκανα το δεύτερο μπάνιο μου σε καθαρή θάλασσα. Θα πρεπε να έχω και μάσκα μια και λατρεύω να βουτώ και να βλέπω τον βυθό, όμως λόγω μυωπίας πια τα βλέπω όλα θολά. (Βασικά μέσα έξω θολά τα βλέπω αλλά εντάξει).
Μου αρέσει επίσης να προσπαθώ να κινηθώ μέσα σαν σε περιβάλλον έλειψης βαρύτητας. Να στριφογυρίζω, να κινούμαι σαν να πετώ (μακάρι να το μπορούσα).

Μετά κλασσικά στην ψάθα και μπόλικο οφθαλμόλουτρο. Τελικά οι Ελληνίδες είναι όμορφες. Ειδικά κάτι μαμάδες είναι σκέτη κόλαση αλλά δεν το συνεχίζω γιατί θα γεμίσει σάλια το ποστ...

περί τριαντάφυλλων

Υπάρχει μια ιστορία όπου όσες φορές και να την διαβάσω δεν την βαριέμαι. Σαν ξεκινήσω ευθύς γίνομαι ξανθός, φορώ πράσινα φαρδιά ρούχα, ένα κόκκινο κασκόλ γύρω από το λαιμό μου (κι ας έχει καύσωνα) και μπορώ να πετάω από πλανήτη σε πλανήτη. Α, έχω και τον δικό μου πλανήτη φυσικά. Κι ένα τριαντάφυλλο. Καθώς και μερικά ηφαίστεια. Το τριαντάφυλλό μου είναι ολίγον τι γκρινιάρικο όμως το αγαπάω*.

Ξεκινώ το λοιπόν γεμάτος ερωτήσεις να ανακαλύψω τον κόσμο. Γνωρίζω λογής λογής ανθρώπους σε κάθε πλανήτη... Τόσο διαφορετικούς μεταξύ τους...
Κάποια στιγμή η τύχη με φέρνει σε ένα πλανήτη με το όνομα γη... Όπου μετά από αρκετές διαδρομές πάνω του, τελειώνω και το ταξίδι μου...

Φαντάζομαι καταλάβατε για πια ιστορία μιλώ...

Την ιστορία (μεταφρασμένη) θα την βρείτε ολόκληρη εδώ


Κάθε φορά χάνομαι στο 21ο κεφάλαιο με την αλεπού... Με μαγεύει αυτός ο ορισμός της φιλίας... Κι ίσως και της αγάπης... Μέσα από τόσο απλά λόγια και λογισμούς...

- Είναι ο χρόνος που έχεις χάσει για το τριαντάφυλλό σου και που το κάνει τόσο σημαντικό.

είναι η δεύτερη φράση που αφορά την φιλία και την αγάπη... και είναι κάτι που το ξεχνάμε... θέλουν χρόνο τα πράγματα που αγαπάμε...

*μια κοπέλα κάποτε μου έμαθε το εξής:
το αγαπώ έλεγε είναι το τυπικό
το αγαπάω είναι αυτό που το λέει η καρδιά

μου άρεσε και από τότε το ενστερνίστηκα.
άλλωστε με έπεισε και η ίδια για το αληθές του πράγματος
:-)

2-8-2007

Μόλις ξεκινά ο Αύγουστος. Πολλές μικρές ή και μεγάλες δοκιμασίες με περιμένουν σε αυτόν τον μήνα. Είναι ένας μήνας γεμάτος , παραδόξως, από υποχρεώσεις και από προσωπικά στοιχήματα.

Φυσικά πάνω από όλα η πτυχιακή. Μετά τα αγγλικά. Ακολουθούν η δουλειά και το γυμναστήριο.

-()-

Αυτή την περίοδο ταυτόχρονα θα έχετε προσέξει ότι διαβάζω κι αρκετά βιβλία, εκτός αυτών της πτυχιακής. Είναι πολλά που θα ήθελα να διαβάσω. Να επεξεργαστώ.

-()-

Θέλω να φτιάξω και το δωμάτιό μου. Θα ξεκινήσω αλλάζοντας την ντουλάπα μου και το φωτιστικό μου.

Σκεφτόμουν να προσθέσω κι ένα καλοκαιρινό χαλί (κι όμως υπάρχουν). Όμως με προβληματίζει η σκόνη που θα μαζεύει. Γενικά δεν μπορώ να βρω πως θα αποφεύγω την τόση σκόνη που μαζεύει το δωμάτιό μου. Δεν θυμάμαι πιο παλιά να σκονιζόταν τόσο. Δεν ξέρω τι φταίει.

-()-

Γέμισε και ο φορητός σκληρός και σκέφτομαι τώρα να αγοράσω καινούριο. Περιμένω τις προσφορές της Στουρνάρη για να επωφεληθώ.

-()-

Σήμερα ή μάλλον χτες έφτιαξε η μέρα μου πρωί πρωί.

Πωλήτρια αρωμάτων. Ψηλή, με μακρυά κατσαρά καστανά μαλλιά. Πολύ ζεστό χαμόγελο (παρόλη την κούρασή της) που παρότι φαινόταν, την έκανε ακόμα πιο συμπαθητική. Ευγενική.
Και υπέροχο βάδισμα.