when worlds collide

Καλή χρονιά με μπόλικο χιούμορ :-)

μην το χουμε και τζάμπα το όνομα

Ο cortlinux επιτέλους δεν αδικεί πια το δεύτερο συνθετικό του nickname του και χρησιμοποιεί ξανά linux.

Αυτό είναι και το πρώτο post από linux. Πιο συγκεκριμένα διανομή ubuntu 7.10.

Αντιμετώπισα κάποια μικροπροβληματάκια αλλά σε γενικές γραμμές πανεύκολα.

Ορίστε και μια εικόνα για του λόγου το αληθές.


Σε γενικές γραμμές πρόκειται για ένα εύχρηστο λειτουργικό πια. Η diva θα έλεγε ότι μάλλον λέω μπούρδες ενώ η ggk ότι το αδικώ .

Τέλειο; Όχι φυσικά. Γι αυτό όμορφο; Φυσικά και όχι. Χρειάζεται μεγαλύτερη υποστήριξη από τις εμπορικές ή κλειστές εφαρμογές. Υποστήριξη και εργασία.

Τα ατού του.
Πανεύκολη εγκατάσταση αν ακολουθήσεις τις οδηγίες (που είναι παιδαριώδεις).
Πανεύκολη εγκατάσταση των έχτρα οδηγών και codecs (πχ για κάρτας γραφικών, mp3 κτλ)
Το ελληνικό τμήμα έχει πολύ καλή δουλειά στον εξελληνισμό του συστήματος.

Τα μείον
Όπως παντα η μην ύπαρξη εμπορικών εφαρμογών (Όμως υπάρχουν αντίστοιχες αξιόλογες και κάποιες φορές και καλύτερες). Όμως επειδή πιθανόν να δεχτώ (είμαι και αισιόδοξος ότι θα με διαβάσουν πολλοί :-p ) κάποια πυρά από linuxάδες. Δυστυχώς οι εκτυπώσεις παρότι καλές γίνονται πιο σωστά με τους οδηγούς της canon (που όμως δυστυχώς σφυρίζει αδιάφορα) ή το σκανάρισμα. Με εκνευρίζει να πρέπει να γυρίσω στα xp για τέτοιες δουλειές.
Οι ξένες γραμματοσειρές φαίνονται πανέμορφες όμως οι ελληνικές δεν έχουν αντίστοιχη ποιότητα. Ξέρω, ίσως λεπτομέρεια, όμως είναι γενική η ανάγκη (ανεξαρτήτως λειτουργικού) για περισσότερες ελεύθερες και ποιοτικές ελληνικές γραμματοσειρές.

Δεν θα μπω στα ενδότερα γιατί ουσιαστικά δεν είμαι ειδικός. Περισσότερο ως απλός χρήστης μιλώ. Οι χακεριές που ξέρω είναι παιδαριώδης (κοινώς αν θέλετε να δείτε και να μάθετε χακεριές υπάρχουν ο πόντικας και το ψαράκι).

Αυτά τα ολίγα και καλή σας ημέρα :-)

όχι δεν τις ξέρω

το μολύβι απλώς σπάει πάνω στο χαρτί.
σκοτώνει λέξεις, σκέψεις...

δήθεν εκδικήσεις και πόνος "αβάσταχος" (σιγά μην μας κοπεί η μέση)
φτιαγμένες από πλήκτρα να χαθούν σε μία οθόνη.

σπάει το μολύβι, αλλάζουν θέσεις τα πλήκτρα.
βιασμένες λέξεις έτοιμες για διαπόμπευση.

όχι δεν τις ήξερα.
ποτέ δεν τις ήξερα.

κοινές λέξεις και σκέψεις,
έτοιμες για τον καθένα.

σκοτώνεται η ορμή, επάνω τους κάθε βράδυ,
λέξεις κοινές,
σκέψεις κοινές,
πόθοι κοινοί,
που χάνονται κάθε βράδυ στον ήχο του μολυβιού.
στην απληστία μιας οθόνης.


*το παραπάνω κειμενάκι αφιερωμένο στην urban fairy lady

επιστροφή στην πραγματικότητα

επειδή όμως πέρα από τις κάψες μας
υπάρχει και η πραγματικότητα που συνεχίζει την ροή της (ασχέτως κάψεων του corto)

θα κάνω ένα respect στο post της ψιλικατζούς σχετικά με την δίκη του πλεύρη.

επίσης να επισημάνω ότι ο cyrusgeo είδε πολύ πιο πριν από πολλούς ότι ξαφνικά αποκτήσαμε κυβέρνηση ΛΑΟΣ και ότι η ακροδεξιά έχει αναλάβει εκπρόσωπος τύπου της ΝΔ καθώς και κυρίου εκφραστή των λαϊκών πεποιθήσεων στα τηλεοπτικά κανάλια.


πάντως με το κλείσιμο της οργάνωσης Χρυσά Αυγά δεν συμφωνώ γιατί κατά την γνώμη μου μετά θα γίνουν ανεξέλεγκτοι. η παρανομία βοηθά στην διάδοση όχι μόνο παράνομων ουσιών αλλά και ιδεολογιών κατά την γνώμη μου.

προσπαθώντας να βρω το εντός μου (ναι πάλι :-p)

καίγομαι και σιγολιώνω..

βροχή. κρύα βροχή πέφτει στον ακάλυπτο. δωμάτια σιωπηλά γύρω. κρύο. κρυώνω.
το τσιγάρο σιγοσβήνει. όχι δεν θα σε αφήσω. μια πνοή και με ξανακαίς.


και για σένα μαραζώνω


σκατά. πάλι σκατά. κι όσο το πολεμώ ή νομίζω ότι έχω ξεφύγει... εκεί. εμφανίζεται, πιο δυνατό από πριν. πιο δυνατή.

γιατί τώρα; γιατί τώρα να ζητώ αυτό το αδιέξοδο; γιατί να θέλω να φάω ξανά τα μούτρα μου;

σ'αγαπώ, σ'αγαπώ ως κανένας άλλος
στην καρδιά μου ρίζωσε έρωτας μεγάλος.

εκεί το μυαλό μου και η καρδιά μου εκεί. κι ας πιστεύω ότι τα ελέγχω... εκεί.

μίλησέ μου μίλησέ μου
δεν σε φίλησα ποτέ μου
αχ! τι καημός.*1

εκεί να θέλω τα αστέρια, κι αντί να βλέπω ήλιους μακρινούς, να βλέπω όνειρα πάνω τους. όνειρα ποθητά. όνειρα που με τρομάζουν (κι ας καίνε' ίσως πιο πολύ για αυτό να τα θέλω τόσο).

και ύστερα πάλι πίσω. πιο ηττημένος και λαβωμένος από πριν... να με χλευάζω που πίστεψα στην νίκη.

και η φωνή σαν σύννεφο στον ουρανό εχάθη
ή την εκάλεσε η γη στα άπατά της βάθη

ίσως η λύση να είναι η φωτιά. να καούν όλα. να μην υπάρχει πια κανένας δεσμός,επαφή,
επικοινωνία. κι ας φανώ ανόητος. (πιο ανόητος από τώρα). ας φανώ δειλός.

δειλός , είπε κάποια... είναι αυτός που δεν αντέχει να βλέπει τους άλλους να πονούν.
εγώ που με βλέπω να πονώ τι είμαι; (μην απαντήσεις. σε έχω ικανή να την πεις την χοντράδα σου)

δειλός άρα θα είμαι πια (ναι πια) άμα μένω.
δειλός θα είμαι.

γιατί φοβάμαι να το σκεφτώ. να σκεφτώ ότι δεν θα την δω ξανά. (λες και θα ναι η πρώτη φορά που θα γίνει κάτι τέτοιο)

είναι τόσο ηλίθιο να ξέρεις τις απαντήσεις και να διστάζεις να πάρεις την απόφαση.


γδέρνω το δέρμα μου μεμιάς και βγάζω την καρδιά μου
και την πετώ όσο γίνεται πολύ πιο μακριά μου

είναι πιο δυνατό από εμένα. και το μυαλό μου χάνεται.

πώς γίνεται κάτι τόσο όμορφο σαν το φιλί να πονά;
πώς γίνεται ένα χάδι (ένα ποθητό χάδι) να γίνεται εφιάλτης;

είναι πιο δυνατό γιατί το άφησα.

όχι.όσο και όμορφο να είναι να σε εκτιμούν. όχι δεν θέλω αυτό.
εκτίμηση από γονείς, ηλικιωμένους συγγενείς. όταν είσαι ερωτευμένος. όταν ποθείς.
δεν είναι η εκτίμηση που σε καίει.
χαπάκι placebo για τα βράδια είναι η εκτίμηση.

το φιλί. το φιλί ποθείς να πάρεις.
όχι δεν φταις.
αλλά
αφού δεν μπορώ να το χω το φιλί.
πρέπει να φύγω.
δεν είναι κάτι που μπορώ να το αντέξω μαζί σου.

"γιατί πονώ και σε ποθώ,
στα χείλια μου χάνονται οι λέξεις,
κάρβουνα που γίνονται φωτιά,
στα στήθια μου οι σκέψεις.

όμως της μοίρας είναι συνήθειο
ν'αλλάζει της ζωής το σταυροδρόμι
αλλιώτικα χαράζονται οι γραμμές
αλλιώτικοι και οι δικοί μας δρόμοι" *3

φορώ το δέρμα του δράκου, την προβιά και τον Θεό εντός μου
χάρισμα στην αγάπη μου θα 'ναι ο Εαυτός μου.*2


το τσιγάρο μου καίει τα χείλη.

και ακόμη απόφαση δεν πήρα.


υγ ουσιαστικά πια το blog σιγολειτουργεί πια. υπάρχουν πράγματα που δεν μπορώ πια να τα κρατήσω όσα τσιγάρα κι αν καπνίσω.


τα τραγούδια που βεβηλώθηκαν ήταν τα εξής:
*1 ηπειρώτικο σε πολύ καλή εκτέλεση από τον δημήτρη υφαντή. δίσκος "από χώμα και νερό"
2* η αναγέννηση από τον δίσκο των χαΐνηδων "το δρακοδόντι"


*3 δείξτε επιείκεια στον ερωτευμένο άνθρωπο.
ναι δικά μου είναι αυτά. :-p

μια μικρή παρασπονδία

πρωί πρωί με την τσίμπλα θες κάτι για να ξυπνήσεις.

κάτι να σου φτιάξει το κέφι.

ε είπα να μοιραστώ μαζί σας αυτό το τραγουδάκι-βίντεοκλιπ
που ξέθαψα από την δεκαετία του 80.



προσωπικά δεν το είχα ξαναδεί το βίντεοκλιπ και το βρήκα αρκετά ενδιαφέρον από πολλές απόψεις (σενάριο, τεχνικές ...)

καλή σας ημέρα.

:-)

ανακοίνωσην 10-11-2007

για λόγους ανωτέρας βίας η λειτουργία του blog αναστέλλεται.

(ανωτέρα βία = λέγε με πτυχιακή)

μόλις ξεπεράσουμε τα δύσκολα θα επανέλθουμε.

επειδή και η όποια επικοινωνία μαζί μου (chat, email, τηλέφωνο) θα είναι προβληματική παρακαλώ για την υπομονή σας. το ίδιο θα ισχύει και για τα σχόλια (απαντήσεις καθώς και ο όποιος σχολιασμός έχει γίνει σε γειτονικά blogs).

η αναστολή είναι προσωρινή φυσικά. (γύρω στον ένα μήνα)

απλά πρέπει να πάρουμε το ρημάδι... επιτέλους.

υ.γ. 00 τα σχόλια δεν κλειδώνουν, απλά η όποια απάντηση δεν θα ναι άμεση ή μπορεί να είναι και ανύπαρκτη μέσα στο συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο.

υ.γ. 01 η πρώτη εικόνα είναι ολίγον σχετική με το σημερινό post. το θέμα της είναι ο χρόνος που περνά.



η δεύτερη το τι παθαίνει κάποιος που δεν καταλαβαίνει ότι ο χρόνος πράγματι περνά κι ότι αυτό δεν είναι αστική προπαγάνδα (προσωπική η ερμηνεία κι όχι του δημιουργού).

όπως έλεγε και σε ένα βιβλίο :

εγώ ελπίζω να την σκαπουλάρω... ;-)

οι εικόνες είναι του zap δημιουργού του καταπληκτικού titeuf
(τεύχη του εκδίδονται στην ελλάδα από την μαμούθκόμιξ)

υ.γ. 03 φυσικά καλημέρες και όποιες ευχές δεκτές. όπως και τα φιλάκια (ξέρουν αυτές).

μακρυά και στον αγύριστο για ένα μήνα οποιοιδήποτε άλλοι προβληματισμοί. έχουμε ένα σκοπό κι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.
κατάθλιψη και γκρίνιες ξου.

Διαδικτυακές περατζάδες

σήμερα δεν θα μιλήσω για μένα αλλά για άλλους. όχι δεν ακολουθεί κάποιο μανιφέστο. απλές διαδικτυακές προτάσεις είναι. για post ή site που κατά τη γνώμη μου αξίζουν να τα προσέξετε.


αρχικά θα αναφερθώ στην κίνηση του γιατρού για το άλσος γαλατσίου.


η κίνηση για την διάσωση του άλσους γαλατσίου ξεκίνησε τέλη αυγούστου μετά και κατά την διάρκεια των μεγάλων πυρκαγιών.

όπως είπε και ο πόντικας στο δικό του blog είναι μια κίνηση την οποία αξίζει να βοηθήσουμε όπως μπορούμε.


στην συνέχεια με άγγιξε το post του καπλάνι , στο blog υπάρχουμε-συνυπάρχουμε. στο post αυτό πέρα των άλλων μιλά και για την προσπάθεια δημιουργίας σύγχρονων προγκρόμ στην ευρώπη.


την δημιουργία δηλαδή ,θα έλεγα εγώ, σύγχρονων αποδιοπομπαίων τράγων. δυστυχώς η ιστορία μοιάζει να επαναλαμβάνεται.

για το τέλος αφήνω την μικρή φανή (που είναι πραγματικά μικρούλα αλλά κι έξυπνη).

το θέμα του γράμματος είναι ο έρωτας. όχι κάτι πρωτότυπο θα πει κάποιος.
κι όμως είναι. γιατί είναι αληθινό. χωρίς λυρισμούς και περιττολογίες. (γιατί το γράμμα δεν απευθύνεται σε μας . όταν το διαβάσει κάποιος μπορεί να αισθανθεί αδιάκριτος) αποτελεί την σελίδα ενός κανονικού ημερολογίου. η φανή δεν κατηγορεί κάποιον. απλά πονά και προσπαθεί να καταλάβει.
μέσα από τα λόγια της είδα το πρώτο αγκάθι του έρωτα. εκεί που ξεκινάνε τα πρώτα μας "γιατί" πάνω σε αυτό.

λίγο πριν το LSD συναντήσει το REM

η μεγάλη σιωπηλή φάλαινα με το όνομα Ερμίνα είχε καθίσει αναπαυτικά στην πολυθρόνα. όπως πάντα είχε χαθεί στους διαδικτυακούς ωκεανούς της. καιρό είχα να την ακούσω να μιλά.

-καλημέρα , της είπα .
-kalimera :-) , μου απαντά με μήνυμα στο skype χωρίς να κουνήσει βλέφαρο.

κοίταξα με απορία μία την οθόνη τους πισιού και μια την Ε. περίμενα κάποια αντίδραση. τιποτα.

δεν έχει νόημα να περιμένω, σκέφτηκα και κατευθύνθηκα προς την κουζίνα. εκεί έφτιαξα ένα νες. βασικά ο νες μου γαμά το στομάχι αλλά βαριόμουν να φτιάξω τον γαλλικό. ποιος ξαναπλένει την καφετέρια. που να μ ακούσει η θεια ζώ. θα με έκραζε ότι όλα τα αρσενικά έχουν γεννηθεί με την τεμπελίτιδα μέσα τους. α ρε θεία ζώ.
η θεία ζώ ήταν και γαμώ τις γκόμενες. μέχρι που αγάπησε τρελά έναν δεκαεξάρη. καθηγήτρια γαρ είχε εύκολη πρόσβαση σε αυτές τις ... γκουχου γκουχου... ευαίσθητες ηλικίες. τον ερωτεύτηκε τρελά που λέτε τον δεκαεξάρι (φίφη τον έλεγαν - το γιατί το έμαθε μετά) και για χάρη του έγινε ρεζίλι στο πανελλήνιο αφού κλέφτηκε μαζί του παρατώντας την θέση της και μαθαίνοντας εκ των υστέρων ότι ο φ είναι μπάι . σκληρό χτύπημα αυτό για την θεία ζώ που από τότε έγινε μισανδρίστρια. τέσπα.

έφτιαξα τον νες με το λίγο γάλα και την sugar και κατευθύνθηκα προς το δωμάτιο , μήπως και ετοιμάσω την εργασία μου. το τει είχε γκρεμιστεί, χτιστεί , η σχολή είχε αποκτήσει 6 καινούριες ειδικότητες εγώ εκεί την πτυχιακή μου. το γεφύρι της άρτας πιο λίγο καιρό χρειάστηκε και κόπο. πριν όμως προλάβω να καθήσω χτυπάει το κουδούνι.

-Ερμίνα ανοίγεις;
"σιγά μην ανοίξει το μαλακισμένο", σκέφτηκα και κατευθύνθηκα προς το μαινόμενο κουδούνι.

ανοίγω και βλέπω την Oda.

-έχω πρόβλημα. πρέπει να με βοηθήσεις ,και μπήκε μέσα σπρώχνωντάς με.

η Oda έχει πάντα ένα πρόβλημα για να ασχολείται. δεν έχει σημασία τι είδους είναι αυτό. πάντα έχει ένα. προβληματισμένο άτομο. αυτή την φορά ήταν το πώς θα συνδυάσει τον μινιμαλιστικό σχεδιασμό του κρεβατιού της και της βιβλιοθήκης με την αίσθηση βιομηχανικού σαφάρι που της μπήκε ξαφνικά στο μυαλό. για έναν νορμάλ αυτά είναι φευγαλέες σκέψεις για την Oda αυτά είναι σοβαρότατα θέματα. άρχιζε το λοιπόν να μου αναλύει ότι δεν ξέρει πως να συνδυάσει τις γραμμές της μιας τεχνοτροπίας με τους χρωματισμούς που προκύπτουν από την συνδυασμό των δύο τάσεων... μου τα ανέλυε όλα αυτά και εγώ την άκουγα ευλαβικά από την μια σκεπτόμενος ότι έχω να τελειώσω την ριμάδα (την πτυχιακή) και από την άλλη ότι αντί να μιλάμε για τους συνδυασμούς γιατί δεν το ρίχνουμε στην συνουσία; πάντα την γούσταρα και όταν αρχίζει τα τρελά της τόσο με τρελαίνει και σκέφτομαι τους συνδυασμούς και τις στάσεις που θα μπορούσαμε να δοκιμάσουμε στο ταπεινό στρωματάκι μου.

χμμ ας είναι. η Oda είναι περίεργη φάση και ενώ από την μια με εξιτάρει από την άλλη με μπλοκάρει. περιμένω ότι θα ακούσω κάνα κουλό όταν θα πάω να την πλησιάσω που θα ξενερώσω. κάτι του τύπου γιατί δεν επιλεγεις bauhaus με jazz τόνους και τελικά ζεις μέσα σε αυτή την κατάθλιψη; φυσικά άμα το άκουγα αυτό μάλλον θα την βίαζα. τώρα που το σκέφτομαι δεν είναι κακό.

περάσαν δύο ώρες με το να παρακολουθώ συγκλονισμένος του προβληματισμούς της όταν με έπιασε λιγούρα. σκέφτηκα ότι μια φασολάδα θα ήταν υπέροχη αρκεί κάποιος να της είχε σκεφτεί. φυσικά παρέμεινε ιδέα οπότε αρκέστηκα σε ένα τοστ. άφησα την Oda να συνεχίζει την ανάλυσή της στο παχύδερμο όταν ο ρικο ο παπαγάλος άρχισε να ροκάρει. έβγαλε την κιθάρα του κι άρχισε τις τρελιές σολιές πρώτα με kyuss στην συνέχεια με tool. σκέφτηκα ότι χαλάλι τα ευρά του και συγκινημένοι τραγουδήσαμε μαζί πολλά κομμάτια όταν εξαγριωμένη πετάχτηκε η Oda γιατί δεν την αφήναμε να αναλύσει τους προβληματισμούς της.

τότε σκέφτηκα ότι...

πρέπει να σηκωθώ γιατί πήγε 8 η ώρα κι έχω αργήσει στην δουλειά

αγανακτισμένη αγγελία

αντί ομορφιά μου, να καθόμαστε και να αλληλοπρηζόμαστε με τα προσωπικά μας προβλήματά κάθε φορά. και μετά να βλέπουμε ο ένας τον άλλον σαν φόρτωμα και μόνο. αντί να κάνουμε όλα αυτά και χωρίς καλημέρες ούτε καν καληνύχτες(!). αλλά και χωρίς να ακουγόμαστε ταυτόχρονα, παρά μόνο μέσω του msn και γραπτώς. αντί λέω όλων αυτών....

γιατί δεν μπορούμε να βγούμε επιτέλους να πιούμε ένα γαμημένο καφέ ή ποτό και να πούμε ότι μαλακία μας έρθει στην κούτρα; ε ομορφιά μου;

δεν νομίζω να μας πρέπει, ούτε εσέ, ούτε εμέ (sic).

γιατί πρέπει να φτάσουμε στα μπινελίκια για να γίνει κατανοητό ανάσα μου και ψυχή μου;

με αγανακτισμένη τρυφερότητα

cortlinux*


*που ουσιαστικά περνά το σύνδρομο της διττής προσωπικότητος
όταν πρόκειται να συνεννοηθεί με άτομο που συμπαθεί
και ειδικότερα όταν αυτό ανήκει στο γυναικείο φύλο

νυχτερινό ημερολόγιο 3-11-2007

σήμερα η νύχτα δεν ξεκίνησε όμορφα. παρασκευή βράδυ και να ψάχνω άτομο να βρω. όλοι κουρασμένοι. από τις βραδιές που θες να ρίξεις ένα ομαδικό χέσιμο γιατί σου μοιάζει σαν ομαδική συνωμοσία σπασίματος των νεύρων σου. όμως δεν το κάνεις. "καλά. αφού είσαι κουρασμένος σε αφήνω να ξεκουραστείς. δεν έχω και πολύ κάρτα"

οπότε μόνο ιδανικά δεν ξεκίνησε. όχι ότι στην συνέχεια έγινε κάτι το συγκλονιστικό. το αντίθετο. κατεβαίνω μοναστηράκι και πάω για corto malteze όμως αυτό είναι κλειστό. δεν με ενδιαφέρει ο λόγος ξέρω μόνο ότι η νύχτα μου ψιλογαμιέται. ευτυχώς έχω και το mp3player να μου φτιάχνει soundtrack (εκείνη τη στιγμή άκουγα το baby did a bad bad think και θυμώμουν την diva). με πιάνουν τα διαόλια μου. όμως σκέφτομαι ότι η ατυχία μου ίσως να είναι μια καλή αφορμή για κάτι καινούριο. για να δοκιμάσουμε... κατευθύνομαι προς εξάρχεια, κοντά στην ζωοδόχου πηγής. που την αράζουν τα εκαμάκια; εκεί. εκεί το λοιπόν είχα ακούσει για ένα καλό μπαράκι με ροκ (λόγω εφιαλτικής εφηβείας δεν αντέχω πια τα ελληναράδικα). όμως όπως προχωρώ πέφτω στο club22. εκεί βλέπω ότι παίζει ένα τετραμελές σχήμα stand up comedy, οι ανισόρροποι φελλοί. μπαίνω μέσα και κάπως έφτιαξε η διάθεσή μου παρότι μονήρης (bakouris legetai alla eipa na to po pio koultouriarika) . το σχήμα αρκετά καλό αν και χρειάζονται περισσότερο δέσιμο ως ομάδα και κείμενο. αλλά έχουν ωραίες ιδέες και μπόλικο πάθος.

αφού τελειώνει αυτό και με ανεβασμένη την διάθεση, λέω να κατευθυνθώ προς κολωνάκι. να κάνω χάζι. γεμάτο ζευγαράκια και κόσμο. πώς ήταν η πλατεία του ψυρή το καλοκαίρι; ε κάπως έτσι. με την διαφορά βέβαια ότι οι κοπέλες κυριλέ κι όχι emo. δεν έχω κάτι με τους emo αλλά παρότι δεν είμαι κυριλέ , οι κυριλές γκόμενες πάντα με γοήτευαν περισσότερο. και μου άρεσε που δεν ήταν και έντονα βαμμένες (ναι μίλησε ο corto ο αισθητικός τώρα). τους άνδρες δεν τους προσέχω ποτέ. πάντοτε μου είναι αδιάφοροι ή και ενοχλητικοί. φόβος; εγωπάθεια; κακομαθημένος; εγωιστής; δε ξέρω. μπορεί όλα μαζί ή και τίποτα.


αφού έκανα μερικές βόλτες στην γύρω περιοχή και παίρνοντας και μερικές ενδιαφέρουσες ιδέες (βασικά έψαχνα και για ένα συγκεκριμένο ξενοδοχείο που μου έχει κολλήσει κι ήθελα να δω αν βράδυ φαίνεται εντυπωσιακό) για έξοδο κατηφόρησα προς σύνταγμα. από εκεί κλασσικά 040 (αφού δεν πήρα αμάξι μαζί) και επιστροφή προς τον πειραιά...


ψιλοξενέρωτα; χμμ θα έλεγα ουδέτερα. όμως πήρα ιδέες για κάποιες άλλες βραδιές που πιστεύω ότι θα είναι και πιο τυχερές...

περί πορνείας

Σήμερα έρχομαι για να σας θέσω κάποια ερωτήματα:

Ποια είναι η γνώμη σας για την πορνεία;

Κατά την γνώμη σας η ύπαρξή της (ή αν θέλετε η "αναγκαιότητά" της ) μειώνει τα δύο φύλα;

Επηρεάζει τον τρόπο λειτουργίας της κοινωνίας μας; Τον τρόπο επικοινωνίας των δύο φύλων;

Η ύπαρξή της είναι κατάλοιπο μιας άλλης εποχής ή αναγκαιότητα;


Διευκρίνηση: Παρότι πορνεία υφίσταται και στα δύο φύλα , το ερώτημά μου εστιάζεται στην γυναικεία πορνεία.

Έχω κάποιες δικές μου σκέψεις τις οποίες θα τις εκθέσω σε εκτενές άρθρο αλλά θα ήθελα να δω και τις δικές σας απόψεις πρώτα.

ημερολόγιο καταστρώματος 29-10-2007

Πάλι πέφτω. Το βλέπω. Βλέπω τα βιβλία , τις σημειώσεις και το μόνο που θέλω είναι να τα κάψω. Ξέρω ότι αυτή τη σκέψη είναι σκέτη μπούρδα και προσπαθώ να προχωρήσω. Με το ζόρι όμως με καταφέρνω να με κάνω να συγκεντρωθώ. Περιμένω να τελειώσει όλο αυτό.

Μια φράση μόνο κολλημένη στο μυαλό μου

Down, down, down. Would the fall never come to an end!... (*)

Τέλος υπάρχει. Και είναι μέσα μου. Η λύση το ξέρω ότι είναι εκεί. Ακόμη κι όταν αφήνω το στόχο και γονατίζω είναι εκεί. Θα μου πεις αφού την ξέρεις την λύση γιατί δεν την εφαρμόζεις.

Όμως είναι άλλο πράγμα η πράξη από την σκέψη, Πόση απόσταση;

Δικαιολογία; Ίσως... Αν κι εύκολη.


Τα πάντα μου φταίνε. Είναι στιγμές που μισώ όλον τον κόσμο. Θέλω να τα κάψω όλα και να τα αρχίσω από την αρχή. Δεν γίνεται. Κι ίσως καλά που δεν γίνεται.

Όμως αυτό που μου φταίει είμαι εγώ. Ίσως θα μπορούσα να πω ότι εμένα μισώ.
Με μισώ και προσπαθώ να με αγαπήσω. Με μισώ που είμαι σε αυτή την φάση.

*********************************************************************************

με ρώτησες τι είναι ο έρωτας κι αν υπάρχει. κι άρχισα τις γκρίνιες.

αν υπάρχει έρωτας;
φυσικά και υπάρχει. είναι η κρυφή ανάσα. ένα λουλούδι που κλείνεται σε μια χούφτα και τυλίγει τα όνειρά μας κάτω από το μαξιλάρι. είναι εκεί. χρόνο και πόνο χρειάζεται. ααα και ανοιχτή καρδιά.
φυσικά και υπάρχει κι όποιος σου έχει πει το αντίθετο είναι ένας μίζερος, ένας γκρινιάρης.

Πώς; Εγώ έλεγα τα αντίθετα πιο πριν;

Μα και γω... Γκρίνιαζα. Μιζέριαζα. Λαχτάρα ήταν να το ξαναζήσω.

όταν μιλάς για έρωτα κοίτα στα μάτια. μην κοιτάς στα χείλη.
αυτά πολλά ξέρουν να λένε ψέμματα. και τα δικά μου δεν είπαν λιγότερα.

*********************************************************************************



(*) αλήθεια από ποιο μυθιστόρημα (γνωστό) είναι παρμένη αυτή η φράση;

Βανδαλισμός σε βιβλιοθήκη του δήμου Αθήνας

Το πληροφορήθηκα από το ιστολόγιο της γωγώς αλλά αναλυτικά υπάρχει εδώ από τον ιστότοπο του indymedia.

Αλήθεια πόσο μαλάκας (όχι απλά βάνδαλος) θα πρέπει να είσαι για να κάνεις κάτι τέτοιο;

γραπτές καλημέρες

ο χρόνος τρέχει. κανείς δεν το αρνήθηκε αυτό.
κι είναι αμείλικτος.

τι κι αν ο θείος αλβέρτος μας είπε ότι είναι σχετικός;
αυτός εκεί προχωρά. και δεν μας λυπάται.

όμως το δευτερόλεπτο της καλημέρας

και τα τρία δευτερόλεπτα του τι κάνεις;

δεν μπορείς να φανταστείς πόση διαφορά κάνουν.

ακόμη κι όταν εκφράζονται γραπτώς...
τότε ακόμη και τούτος εδώ ο μικρός τόνος αποκτά φωνή.
την δική σου.

τα φωνήεντα με τα σύμφωνα γίνονται χείλη και με στρέφουν προς εσένα.

όχι

επειδή εκφράζονται γραπτώς

δεν χάνουν την αξία τους αυτές οι λέξεις, αυτές οι μικρές φρασούλες.

πόσο όταν τις εκφράζουν χείλη-ακροδάχτυλα φιλικά.

δείχνουν ότι χαίρονται που σου μιλούν

:-)


καλημέρα
καληνύχτα

και χαίρομαι που είσαι καλά και που επικοινωνούμε


:-)

Λαχειοπώλης του Ουρανού. περί έρωτος

πέρα από τις απορίες μου

έχω και κάποιες σκέψεις που διάβασα.

κάτι σκόρπιες κουβέντες που σε στιγματίζουν και που μπορείς να ξενυχτίσεις έχοντάς τες για παρέα.

να μία που διάβασα παλιά.

"Είχα πει κάποτε πως είμαι ο Λαχειοπώλης του Ουρανού, μοιράζω αριθμούς σε ξωτικά και αγγέλους. Ο πρώτος αριθμός σημαίνει συνουσία.

Αν ξαναρχόμουνα στον κόσμο θα ήταν για να κάνω έρωτα και για το μόνο που θα λυπηθώ όταν θα φύγω, θα 'ναι για τον έρωτα που θα χάσω...."

τάδε έφη Μάνος Χατζιδάκις

μία απορία

μια απορία μου βασανίζει το μυαλό αυτές τις ημέρες...

ο κύριος χριστόδουλος γιατί δεν ζητάει την βοήθεια της μεγαλόχαρης της τήνου (καθώς και των υπολοίπων οσίων και αγίων) τώρα που είναι στα δύσκολα;
γιατί δεν ζητάει βοήθεια και ελπίδα από εκεί που την πουλούσε (όχι μόνος του . αυτό είναι σίγουρο) με τόση ευκολία σε τόσο κόσμο;


γιατί ζητά την βοήθεια της ιατρικής και όχι του πανάγαθου;

ή αυτά είναι για τον κοσμάκη; για τα κορόιδα;

(όπως εγώ!)

όταν στα χέρια σου
φωλιάσει αηδόνι ένα πρωί
(γλυκό πουρνό το λένε κάποιοι)

μην το πιέσεις από λαχτάρα(όπως εγώ!)
να σου τραγουδήσει

ξαφνιασμένο θα φύγει
θα χαθεί μακρυά

κι ύστερα χαμένος διπλά
θα σαι(όπως εγώ!)
που τραγούδι και συντροφιά ζηλευτή
έχασες(όπως εγώ!)

για μια στιγμή πόθου όπου
το εγώ δεν σμίστηκε το εσύ
παρά χάθηκε στην μοναξιά του

σαν από πάντα


σημ: χαζή παρηγοριά μου απομένει ότι γνώρισα πώς δεν χάθηκαν τέτοια πρωινά πουλιά και θα συνεχίζω να ψάχνω.
χαζή παρηγοριά γιατί μπορούσα να χαίρομαι ένα τέτοιο τραγούδι και το έχασα...

τελικά ναι οι άνδρες είμαστε αρκετά κιλά μαλάκες

ημερολόγιο καταστρώματος 7-10-2007

Πολύ άγχος τελευταία και πολύ μπέρδεμα. Το ωράριό μου έχει γίνει πολύ περίεργο. Συγκεκριμένα ο βραδινός μου ύπνος γίνεται το μεσημέρι προς το απόγευμα. Το βράδυ μελετώ. Η επικοινωνία με τους υπολοίπους έχει γίνει προβληματική.

Αγχωμένος και με τους στόχους μου. Θα τα καταφέρω; Θα πάνε καλά όλα μέχρι το τέλος; Το σίγουρο είναι ότι θα το προσπαθήσω.


συντροφιά μου το παρακάτω ποίημα του e.e.cummings

dive for dreams
or a slogan may topple you
(trees are their roots
and wind is wind)

trust your heart
if the seas catch fire
(and live by love
though the stars walk backward)

honour the past
but welcome the future
(and dance your death
away at this wedding)

never mind a world
with its villains or heroes
(for god likes girls
and tomorrow and the earth)

[1958]

Σημειώσεις

Θυμάμαι όταν πρωτομπήκα στην σχολή πριν 7 χρόνια (γκουχου γκουχου) ένα από τα βασικά προβλήματα που αντιμετώπισα είναι η συλλογή από την μια αλλά και η οργάνωση από την άλλη των σημειώσεών μου.

Σημειώσεις όταν μιλάμε για ΤΕΙ Αθηνών αποτελούν τα δύο εξής:
1) Προσωπικές σημειώσεις που κάνεις εσύ ο ίδιος κατά την διάρκεια των παραδόσεων (άμα έρθει ο καθηγητής φυσικά ή αν έχει ξυπνήσει έγκαιρα για να πας)
2) Σημειώσεις που σου δίνει ο καθηγητής αντί βιβλίου, που συνήθως ήταν κακογραμμένες ή κακοφωτοτυπιμένες δακτυλογραφήσεις (με γραφομηχανή παρακαλώ). Ή στην καλύτερη φωτοτυπία του βιβλίου που έχει επιλέξει ο καθηγητής να παραδώσει ή να εξετάσει. Φοβερή και σπάνια περίπτωση αποτελούσε ο καθηγητής που ο ίδιος είχε δακτυλογραφήσει τις σημειώσεις του στο Word .

Όλα αυτά αποτελούν έναν τεράστιο χάρτινο όγκο όπως μπορεί κανείς να καταλάβει.


σφήνα: είναι φοβερά αστείο να βλέπεις ξαφνικά μετά από χρόνια τα 4 πακέτα των 100 σελίδων Α4 που σου έδιναν να μετατρέπονται σε ένα καλαίσθητο βιβλιαράκι (σελίδες Α5) που το κρατάς άνετα με το ένα χέρι. Μάλλον τώρα που το σκέφτομαι δεν το βρίσκω και τόσο αστείο. Μαλάκας νιώθω :-P

Που λέτε γενικά για έναν φοιτητή ένα από τα βασικά προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπίσει είναι το πως θα οργανώσει τις σημειώσεις του και κατ' επέκταση τις σπουδές του για να τελειώσει όσο πιο γρήγορα γίνεται (ο γραφών εξαιρείται γιατί το γάμησε εντελώς το θέμα).

Τότε που ήμουν εγώ το ζήτημα ήταν αρκετά περίπλοκο (όχι δεν δικαιολογούμαι. για άλλους λόγους το άργησα) , με βασικό τ' ότι η χρήση των υπολογιστών (μην μιλήσουμε για τη χρήση του διαδικτύου ) δεν ήταν τόσο διαδεδομένη όπως σήμερα. Τώρα πια υπάρχουν πολλές εφαρμογές (δωρεάν και μη) που μπορούν να βοηθήσουν τον σύγχρονο σπουδαστή/φοιτητή.

Μια τέτοια δωρεάν εφαρμογή-υπηρεσία είναι το notely όπου με μια εγγραφή, σου προσφέρει μια διαδικτυακή σουίτα μέσω της οποίες μπορείς να επεξεργαστείς το πρόγραμμά των σπουδών σου , να προσθέσεις σημειώσεις, διευθύνσεις που ανακάλυψες στο διαδίκτυο, προσωπικό ημερολόγιο, λίστα του τι πρέπει να κάνεις κτλ. Γενικά μια πολύ χρήσιμη εφαρμογή για τους μελετηρούς.

Όμως είσαι εκτός σύνδεσης και θες να επεξεργαστείς το πρόγραμμά σου ή τις σημειώσεις σου. Κανένα πρόβλημα. Το novely σου δίνει την δυνατότητα να αποθηκεύσεις το πρόγραμμά σου σε μορφή cvs οπότε μέσω του Sunbird (για παράδειγμα) να το επεξεργαστείς, καθώς και τις σημειώσεις σου σε μορφή pdf ή doc (δεν νομίζω εδώ να θέλετε να προτείνω προγράμματα :-) ) Φυσικά η διαδικασία λειτουργεί και ανάποδα μια και μπορείς να εισάγεις τα επεξεργασμένα δεδομένα σου.

Πες ότι κάτι συνέβει στον σέρβερ της notely (λέμε τώρα) ή έκανες κάποια λάθος ρύθμιση ή έσβησες κάτι που δεν έπρεπε. Πάλι δεν υπάρχει πρόβλημα μια και μπορείς να αποθηκεύσεις με ένα απλό πάτημα όλα τα δεδομένα σου με backup στον σκληρό σου.

Από την πρώτη μου επαφή έμεινα ευχαριστημένος. Δεν χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να κατανοήσεις στον τρόπο λειτουργίας της υπηρεσίας που είναι πανεύκολη.
Το μόνο πρόβλημα που αντιμετώπισα είναι το ότι στα αρχεία pdf και doc που αποθήκευσα στον υπολογιστή μου δεν έγινε σωστά η μετατροπή των ελληνικών. Πρόβλημα που πιστεύω ότι θα λυθεί σύντομα ...

Κάτι που ξέχασα να πω (για τους πιο μελετηρούς νέους) είναι ότι η notely σου δίνει την δυνατότητα άμεσης επαφής με το facebook. Αλλά αυτά φυσικά είναι για άλλες μελέτες... και σημειώσεις... πιο προσωπικές...


Την υπηρεσία της novely θα την χρησιμοποιήσω για λίγο τώρα στην διεξαγωγή της πτυχιακής μου. Ευελπιστώ όμως να την χρησιμοποιώ και πιο μετά εφόσον μπορέσω και πραγματοποιήσω και το μεταπτυχιακό που θέλω να κάνω...

Καλό Καινούριο Ακαδημαϊκό Έτος
σε όλους τους φοιτητές/σπουδαστές

rock ιστορίες

απλά ROCK animation

νυχτερινή επιστολή

μάτια
που ντροπαλά μου δείχνουν
τα χείλη σου...

πώς μπορώ να τα ξεχάσω;


*

όνειρα γλυκά
κι όλα θα πάνε καλά

λίγο τρεξιματάκι;

όταν κατεβαίνω κέντρο ακούω αυτό το τραγούδι για να "φορτώσω".
και αρχίζω να τρέχω, να τρέχω, να τρέχω, να τρέχω, να τρέχω, να τρέχω.....


για την εθνική και τρέξιμο προτείνω το παρακάτω...
αρκεί φυσικά να μην υπάρχει μποτιλιάρισμα .
κάποιοι λένε να μην υπήρχαν λακούβες , μπάτσοι και διόδια επίσης αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα.

μιζέρια ή ταξίδι;

Ο μήνας κοντεύει να τελειώσει. Σε λίγο θα ξεκινήσουν και οι εγγραφές. Μέχρι το τέλος του χρόνου (βασικά αρκετά πιο πριν) θα έχει παραδοθεί και η πτυχιακή. Στο τέλος αυτού του μήνα σταματάω και την δουλειά, οπότε περισσότερος ελεύθερος χρόνος. Όχι ότι δεν μου αρέσει να δουλεύω απλά αυτή τη στιγμή η δουλειά μου επικεντρώνεται αλλού.

Σε αυτές τις εκλογές ήμουν γραμματέας. Η διαδικασία είναι απλή. Μία απλή αίτηση στο πρωτοδικίο με ονοματεπώνυμο και τηλέφωνο και μετά περιμένεις να σε καλέσουν. Φυσικά η όλη δουλειά δεν είναι εθελοντική (πληρώνεσαι).
Σε αυτές τις εκλογές διαπίστωσα ότι τελικά δεν έχει και τόση σημασία το επάγγελμα ενός ανθρώπου σε σχέση με το επίπεδό του. Επίσης διαπίστωσα το πόσο απελπισμένα άτομα είναι οι δικηγορίνες. Γιατί δείχνει απελπισία να βγαίνεις με τον γραμματέα ,μετά την καταμέτρηση, για φαΐ και συ να του αναλύεις για το πόσο απελπιστικά γουρούνια είναι οι Έλληνες άνδρες οι οποίοι παρατούν τις υπέροχες οικογένειές τους για τα μάτια μιας Ρωσίδας που τους θέλει μόνο για τα λεφτά τους.

-Εσύ θα το κανες; με ρώτησε με ύφος άγριου δικαστή.
-Χμ με Ρωσίδα όχι. Με Σουηδέζα σίγουρα.
-Και θα διέλυες την οικογένειά σου;
-Όχι φυσικά. Θα τα είχα παράλληλα! απάντησα κι εγώ απελπισμένος για το αδιέξοδο της συζήτησης.

Φυσικά άκουσα τα εξ αμάξης για το ότι είμαι κι εγώ γουρούνι (να πω την αλήθεια δεν με χαλάει να με παρομοιάζουν με αυτό το ζωντανό), ότι βλέπω τις γυναίκες ως σκεύη ηδονής, ότι εγώ φταίω που έχει διαλυθεί ο θεσμός της οικογένειας...

Το ότι μιλούσαμε υποθετικά αυτό βέβαια δεν είχε καμία σημασία, μια και η "απελπισμένη" (ίσως και δυστυχισμένη) είχε προδικάσει τον ένοχο. Η όλη κουβέντα μου έμοιαζε με το φαρουεστικό γνωμικό "πρώτα κρεμάμε , μετά δικάζουμε".

Το όλο σκηνικό έδεσε όταν η δικαστική απόφαση εκδόθηκε με βάση τους αστρολογικούς συνδυασμούς. (Μα αφού είσαι καρκίνος.... Α πες το ότι έχεις ωροσκόπο δίδυμο τώρα εξηγείται το αλλοπρόσαλλο της σεξουαλικής συμπεριφοράς σου).

Να πω την αλήθεια μου θύμισε λίγο rpg, με την απελπισμένη σε ρόλο storyteller. Τα skills μου δυστυχώς δεν ήξερα σε τι επίπεδο βρισκόντουσαν. Το ζάρι σίγουρα δεν με πήγαινε. Φατσικά σίγουρα θα έμοιαζα γκόμπλιν (προς το γουρουνοειδές φυσικά) με ορμές σάτυρου (μάλλον αυτό θα ήταν το βασικό skill ) και ανύπαρκτο εγκέφαλο (μάλλον δεδομένο για την storryteller )...

Γενικά απελπιστική κατάσταση, με τον απελπισμένο πια γραμματέα να απορεί πώς έμπλεξε...

Ευτυχώς το άλλο πρωί στην δουλειά είχα μια από τις πιο όμορφες συναντήσεις. Κοπέλα που σπουδάζει στην σχολή εμποροπλοιάρχων και με την οποία να συζητάω για την ποίηση του Καβαδία. Να μιλάω για τα ταξίδια, τα βιβλία, τους τόπους. Και να βλέπω μια ομορφιά που να ξεχειλίζει από τα μάτια αυτής της γυναίκας... Να εμπνέει ταξίδι...

Γιατί νομίζω ότι τελικά ένα βασικό ατού μας είναι να μην εκφράζουμε μιζέρια... Να μυρίζουμε όνειρα. Την οποία αυτή αντίθεση την ένιωσα μεταξύ αυτών των δύο ατόμων... Και με προβλημάτισε κι εμένα για το εκπέμπω ως άνθρωπος... Γιατί κι η κριτική που κάνουμε μερικές φορές θα πρέπει ,αν δεν την έχουμε κάνει πιο πριν έστω και μετά ,να την κάνουμε και στον καθρέπτη μας.

δίευρο από την Ασία

έχει το ίδιο μέγεθος και παρόμοια σχέδια με το διεύρο. μόνο με προσεχτική ματιά μπορεί να τα ξεχωρίσει κανείς. δεν ξέρω που μου το δώσανε. ίσως στο super market. πάντως να το έχετε υπόψη γιατί 2 ευρώ είναι 2 ευρώ.




το ότι την πάτησα εγώ δεν σημαίνει ότι το ίδιο θα πρέπει να το πάθετε κι εσείς

μπένι - γιωρίκας κι είχα μια σκασίλα...

πραγματικά μπένι και γιωρίκα δεν με ενδιαφέρει γιατί πήρατε λιγότερα κουκιά από ότι περιμένατε. όπως και εσάς δεν σας ενδιαφέρει το ότι υπάρχουν σοβαρότερα προβλήματα από το θέμα ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ* αυτή την περίοδο στην χώρα.

(*αυτό το ΣΟ στην μέση βέβαια κάποια στιγμή καταργήστε το. ούτε το τιμάτε, ούτε το πιστεύετε. τι το έχετε να σας παιδεύει; )

μέχρι τότε θα θεωρήσω πολύ σοβαρότερο θέμα την προσπάθεια ανθρώπων όπως του δημήτρη.

έχω άδικο;

ανύπαρκτοι πολίτες

Τελικά το λάδωμα των 3000 ευρώ έπιασε τον τόπο του. Ο λαός που τόσο εύκολα θυμώνει πήρε το καταπραϊντικό του και ξέχασε φυσικά. Βέβαια αν έχεις και την ευλογία της "δεξιάς του Κυρίου" πώς να τις χάσεις τις εκλογές;

Από την άλλη ρε γιωργάκη με τέτοιους συνεργάτες πώς να κερδίσεις τις εκλογές; πώς να σε εμπιστευτεί ο άλλος όταν οι ίδιοι σου οι "σύντροφοι" (;) όχι δεν πιστεύουν απλά σε εσένα αλλά σου σκάβουν και το λάκκο;

η αριστερά αμφότερη αυνανίζεται με την αύξηση των ποσοστών της μην βλέποντας ότι ο ραγιαδισμός και ο δικομματισμός νικήσαν και πάλι. γιατί το θέμα ήταν να μειωθούν και των δύο τα ποσοστά τόσο ώστε να μην μιλάμε για πεντακομματική βουλή αλλά για αρκετά περισσότερα κόμματα. να φανεί η δυσαρέσκεια.

αλλά ξεχνάμε. και ξεχνάμε εύκολα.

την επόμενη φορά που θα φωνάξουν για το ανύπαρκτο κράτος να σκεφτούν πρώτα για τους ανύπαρκους πολίτες... που πρώτα είναι πελάτες κι ύστερα πολίτες...

α ρε αθάνατη ελληνική ψυχή. πάντα ξεχνάς ότι αυτούς τους "ξεφτίλες" κάποιος άλλος "ξεφτίλας" τους έβγαλε και τους στήριξε... εσύ...

εικόνα σου είναι και το ξεχνάς.


α και κάτι για τις ειδήσεις της ΕΡΤ (ετ1 και ΝΕΤ)... τελευταία μου θυμίζουν ένα απόσπασμα από το θεατρικό έργο "το Μεγαλο μας Τσίρκο"
"
... και ο βασιλιάς έφαγε στα Φάρσαλα χαλβά..."


Ο στρατηγός άνεμος νίκησε κι εγώ ανησυχώ...

α ρε ζωίτσα

συγκλονιστική η δήλωση της ζωίτσας λάσκαρης:

"εγώ δεν δουλεύω 8ωρο. οι ηθοποιοί μου στο θέατρο δεν έχουν 8ωρο. γιατί αλλιώς θα χαθεί το μεράκι. ο άλλος θα γίνει τεμπέλης."


σύμφωνα με την κυρία ζωίτσα λάσκαρη το να δουλεύεις είναι θέμα που εξαρτάται από το μεράκι σου κι όχι από ανάγκη (βιοποριστικούς λόγους). φυσικά η "κυρία" λάσκαρη ξεχνάει ότι μεγάλο μέρος των εργαζομένων έχει ξεχάσει το 8ωρο και δουλεύει 10ωρα και 12ωρα και μάλιστα ανασφάλιστα.

αλλά όχι.
το να δουλεύεις εξαρτάται από το μεράκι σου.
και φυσικά το να θες να αμείβεσαι για αυτό που παράγεις είναι παράλογο.
γιατί;
γιατί είναι μεράκι φυσικά...

τέτοιος σκατόγερος θέλω να γίνω...

άμα γεράσω ποτέ.

τέτοιος σκατόγερος θέλω να γίνω...

;-)

το βίντεο είναι από το τραγούδι των Sigur Ros "Hoppipolla"

σελιδοδείκτης

να ένας από τους εκπληκτικούς σελιδοδείκτες των εκδόσεων "Άγρα" τους οποίους μπορείτε να προμηθευτείτε από τα βιβλιοπωλεία δωρεάν . αν έχουν μείνει, γιατί πολλοί τους αγάπησαν και πολύ...

επιστολές

μην παίξεις με την φωτιά.

η φωτιά είναι αυτή που θα παίξει μαζί σου.

πάντα αυτή παίζει.

να το θυμάσαι...

<*>

πάει καιρός που το φως δεν με τυφλώνει
και δεν με ζαλίζει το σκοτάδι.
αίμα και φωτιά τρέφουν τα όνειρά μου.

αίμα και φωτιά.

<*>

όχι, μην ανησυχείς...
δεν πρόκειται να σε ξεχάσω.
δυστυχώς για σένα...

<*>

υπέροχη η μελωδία της μάσκας που σπα.
μην κλαις!
έχουμε τόσες που περιμένουν ευλαβικά να τις φορέσουμε

και να τις σπάσουμε φυσικά.
το ίδια ευλαβικά.
με τη σειρά τους.

τα παραπάνω δεν είναι ποιήματα.
είναι ακριβώς αυτό που λέω:
επιστολές

illusion - dollface

το παραπάνω είναι μία μίξη μίας ταινίας κινουμένου σχεδίου (dollface) του Andy Huang και του τραγουδιού των VNV Nations* με τον τίτλο illusion

παρότι δημιουργήθηκαν ξεχωριστά , η μίξη τους είναι εκπληκτικά ταιριαστή...

*το συγκρότημα αυτό μου το πρότεινε
πρώτη φορά η ραψωδία

σε ευχαριστώ ψαράκι

άγρα

η άγρα γενικά φημίζεται για την ποιότητα των εκδόσεών της ...

πέρα αυτού ξεχωρίζει κι ως προς την ποιότητα των παρελκόμενων* προϊόντων της όπως είναι οι σελιδοδείκτες και οι ετήσιοι κατάλογοι των εκδόσεων...

ως προς τους σελιδοδείκτες αναζητήστε τους , προσπαθώ να εντοπίσω έναν για να καταλάβετε πιο άμεσα το τι εννοώ...

σας παραθέτω το εξώφυλλο του φετινού κατάλογού της που ήταν και ο αγαπημένος μου φέτος.

κατά τη γνώμη μου μια πολύ όμορφη και σέξι φωτογραφία... όπου αναδεικνύεται το κάλλος (όπως θα έλεγε ένας παλιός αριστερός κουλτουριάρης) του γυναικείου σώματος...
μέσα από μια βαριά και βαρετή δουλειάς αγγαρείας (γιατί είμαι σίγουρος ότι εκείνη τη στιγμή, αυτή η κοπέλα ούτε σέξι ένιωθε, ούτε όμορφη) βγάζει μια γοητεία... κι αυτό είναι που την κάνει ξεχωριστή...

αν γνωρίζει κάποιος ποιανού φωτογράφου είναι αυτή η φωτογραφία θα με ενδιέφερε. δυστυχώς ο κατάλογος δεν έδινε πληροφορίες...

*δεν ξέρω αν είναι η σωστή λέξη.
αυτή βρήκα πιο κοντινή σε αυτό που ήθελα να πω.
αν γνωρίζετε τη σωστή, διορθώστε με.

μετά από ένα γλυκό όνειρο...

πυρακτωμένος ( ή λαμπρός) ήλιος λέγεται το τραγούδι [Glósóli]

μην προσπαθήσετε να καταλάβετε τι λέει, είναι ισλανδικά.
το συγκρότημα λέγεται sigur ros* και την μετάφραση των στίχων θα την βρείτε εδώ.

μου θυμίζει πρωινό ξύπνημα...
πρωινό ξύπνημα μετά ένα γλυκό όνειρο...
ένα όμορφο όνειρο...

*το συγκρότημα μου το πρότεινε ο γιώργος
που έχει το high fidelity στο ναύπλιο
και τον ευχαριστώ πολύ για αυτό
το αναπάντεχο μουσικό διαμάντι
:-)

σχολική περίοδος

όταν έρχεται η σχολική περίοδος οι περισσότεροι μιλούν για το δράμα των γονέων. το οποίο το αντιλαμβάνομαι αλλά εγώ προσωπικά το ζω τα τελευταία χρόνια από την ανάποδη, ως υπάλληλος βιβλιοπωλείου.

η σχολική περίοδος για έναν υπάλληλο βιβλιοπωλείου σημαίνει να αποκτά δυνατότητες μάγου. αυτό για δύο βασικούς λόγους.
πρώτον, ότι το βιβλιοπωλείο ξαφνικά από το ήρεμο καλοκαίρι μετατρέπεται σε υπερκατάστημα χαρτικών (κοινώς γίνεται και υπάλληλος δεύτερου καταστήματος) με μπόλικη δουλειά. ξαφνικά δουλεύει για δύο καταστήματα. το βιβλιοπωλείο ξαφνικά θα πρέπει να διαθέτει οποιοδήποτε τύπου μολυβιού, στυλό, σάκας, τετραδίου, ντοσιέ, μπλάνκο , μπλοκ ζωγραφικής ,ακουαρέλας, ιχνογραφείας, κυρομπογιές, νερομπογιές, μαρκαδόρους κτλ. για όλες τις ηλικίες φυσικά και με βάση όλα τα καπρίτισα του δασκάλου και του σχολείου. αυτό μεταφράζεται ως εξής. πρέπει να βρεθεί δεύτερος χώρος εκεί που πριν δεν υπήρξε. ενώ ταυτόχρονα όλα αυτά θα πρέπει να τιμολογηθούν και φυσικά να ξέρεις που βρίσκονται ανά πάσα στιγμή.

δεύτερον τα βιβλία.
τα βιβλία του οργανισμού (του υπουργείου δηλαδή) αλλάζουν. άρα θα πρέπει να βρεις ποια είναι αυτά και να τα φτιάξεις κούτα επιστροφής. μετά από αυτό πρέπει να βρεις και ποια αλλάξαν τιμή και να επανατιμολογήσεις. αλλά αυτό είναι το εύκολο. το δύσκολο είναι τα βοηθήματα. όπου κάθε εκδότης αφού αλλάζει το επίσημο σχολικό αλλάζει κι αυτός το δικό του. άρα εγώ ως υπάλληλος βιβλιοπωλείου (και νυν χαρτοπωλείου για λίγους μήνες) θα πρέπει να βρω ποια είναι αυτά , τα οποία πολλές φορές έχουν και παραπλανητικούς τίτλους και τα οποία περιλαμβάνουν αρκετές φορές και τα δικά τους βοηθήματα. μετά αφού έρθουν τα καινούρια θα πρέπει να τα τοποθετήσω ανά τάξη και εκδότη. ακούγεται εύκολο όμως σκεφτείτε ξανά ότι πολλές φορές ο ίδιος εκδότης βγάζει παραλλαγές του ίδιου βοηθήματος με διαφορετικούς συγγραφείς. διάφορα βιβλία το λοιπόν, διαφόρων μεγεθών που έρχονται σε διαφορετικές χρονικές στιγμές κι όπου διαλύουν το νευρικό σύστημα μια και η ταξινόμηση πολλές συνδυάζεται με την ταυτόχρονη εξυπηρέτηση του πελάτη. Ο οποίος παραδόξως θέλει να γνωρίζω απ'έξω όλα τα σχολικά (που ζήτημα είναι να ξέρουν μερικά οι ίδιοι οι φροντιστές)...

αυτή τη στιγμή είμαστε στην ταξινόμηση και ετοιμαζόμαστε για το μεγάλο ξέσπασμα με το άνοιγμα της σχολικής όπου θα τρέχουμε και δεν θα φτάνουμε...

αυτά τα ολίγα για σήμερα

μια άλλη άποψη για την σχολική χρονιά
όχι του γονέα ή του παιδιού
αλλά από αυτή του υπάλληλου του βιβλιοπωλείου

ταξιδευτές

έχεις φύγει ήδη από καιρό
κι ας μην το μαρτυρούν οι λέξεις.

δεν ξέρω ποιανού τα μάτια φταίνε.

φταίνε;

μιλώ σαν να μην έχω φύγει κι εγώ-
σαν να είμαι το λιμάνι, ο σταθμός.

όμως ταξιδιώτης είμαι κι εγώ
και στο ταξίδι δεν υπάρχει ενοχή.
(συνενοχή ίσως...)

έχουμε ξεκινήσει το λοιπόν
κι ας μην το μαρτυρούν οι λέξεις.

και δεν φοβάμαι μη δε σε ξανασυναντήσω.
όσο για αυτό;
είμαι σίγουρος...

(για το τι είμαι σίγουρος εξαρτάται καθαρά από τη ψυχολογία του άτυχου αναγνώστη :-p )

πέρα από τις διαδηλώσεις

η φωτιά συνεχίζει να καίει. και θα ξανακάψει. οι εμπρησμοί δεν τελείωσαν εδώ. ο κόσμος αντιδρά. φαίνεται άλλωστε από τις διαμαρτυρίες-διαδηλώσεις που έγιναν και οι οποίες ήταν επιτυχημένες. όμως πέρα από τις πορείες υπάρχουν κι άλλες μορφές δράσεις που πάνε πέρα από την διαμαρτυρία.

μια μορφή τέτοιες δράσης είναι οι εθελοντές δασοπυροσβέστες για τους οποίους μίλησα σε προηγούμενο post

μια άλλη μορφή δράσης που πρόκειται να τελεστεί αύριο είναι αυτή του γιατρού όπου στόχος είναι να καθαριστεί το άλσος βεΐκου από τα σκουπίδια και τα αγριόχορτα... περισσότερες πληροφορίες εδώ


αν έχετε κι άλλες μορφές δράσης υπόψη για να τις αναρτίσουμε να γίνουν και σε άλλα άτομα γνωστές

ναύπλιο

ναύπλιο μια πόλη που αγαπώ. από τις λίγες επαρχιακές πόλεις που ευχαρίστως θα έμενα και θα άφηνα τις ευκολίες της αθήνας. είναι από τις λίγες επαρχιακές ελληνικές πόλεις που έχει προσωπικότητα. το παρελθόν της ζει στο σήμερα χωρίς όμως να του γίνεται βάρος. δένει ομαλά μαζί του. από την άλλη είναι μια πόλη που είναι συνδεδεμένη με τον έρωτα. αλήθεια πόσα ζευγαράκια δεν το επισκέπτονται; στις παρακάτω φωτογραφίες θα δείτε το δικό μου ναύπλιο. τα σημεία που ξεχώρισα . με μια μικρή έκπληξη προς το τέλος...


ξεκινάμε με την κεντρική πλατεία του ναυπλίου όπου βρίσκονται το αρχαιολογικό μουσείο το οποίο βλέπουμε στο βάθος με δεξιά του τις προσεγμένες καφετέριες δίπλα στον υπέροχο πλάτανο
(προσέξτε ότι δεν έχουν πιάσει όλη την πλατεία αλλά ένα μέρος της)

όμως το να είσαι στο ναύπλιο και να μην χάνεσαι στα στενά του είναι αδύνατον και απαράδεκτο...

στενά γεμάτα κόσμο, φυτά, και χρώμα, πολύ χρώμα. αν κάτι αγάπησα στο ναύπλιο είναι ότι τα σπίτια έχουν χρώμα.

και κάτι που θα δείτε συχνά στο ναύπλιο είναι τα ποδήλατα. πολλά ποδήλατα. ποδηλάτες στους δρόμους. ποδήλατα σταθμευμένα σχεδόν σε κάθε στενό.

άλλωστε προσφέρεται ως πόλη για κάτι τέτοιο.

και για το τέλος η έκπληξη.

στην τελευταία φωτογραφία βλέπεται ένα δισκάδικο το οποίο ανακάλυψα. ένα ανορθόδοξο δισκάδικο όπου ο ιδιοκτήτης δεν έχει δίσκους με βάση τα top 5 των ραδιοφωνικών σταθμών αλλά τις δικής του κρίσης. εκεί θα δείτε δίσκους (cd και βινυλίου) progressive rock δίπλα σε χατζιδάκι... δεν είναι άλλωστε τυχαίο το όνομα του καταστήματος... high fidelity. μην ντραπείτε. μπείτε μέσα και ρωτήστε τον. ο άνθρωπος αυτός αγαπά την μουσική και θα ψάξει να βρει κάτι που θα σας ταρακουνήσει. να βρει ένα κρυμμένο διαμάντι που είχατε ξεχάσει. που θέλατε να ακούσετε κι όμως με στην καθημερινότητα το ξεχάσατε.

στο δισκοπωλείο αυτό ανακάλυψα κι ένα δωρεάν έντυπο. κάτι σαν την athens voice μόνο που είναι για όλη την πελοπόννησο και το οποίο λέγεται στην πρίζα κι έχει και τον εξής διαδικτυακό τόπο.


δυστυχώς μετά από πολύ κόπο και πάλι δεν φαίνεται το post όπως θα ήθελα... :-(

παρόλα αυτά πιστεύω να σας άρεσε :-)

από τις φωτιές της χαλκιδικής (για να θυμόμαστε)

το βίντεο αυτό είναι από τις φωτιές , φέτος*, στην χαλκιδική.

προσέξτε το ύφος του υπουργού, καθώς και τις ελλείψεις που διαπιστώνονται (πάλι) και σε εκείνην την πυρκαγιά... καθώς φυσικά και τις υποδείξεις για το τι πρέπει να λένε τα κανάλια...

καιρός να ξεχάσουμε τις προσευχές και να σκεφτούμε τι πρέπει να κάνουμε...

για θεομηνίες μιλάνε οι ανόητοι και οι πονηροί

*διόρθωση που προστέθηκε μετά:
είναι από τις περσινές πυρκαγιές κι όχι τις φετινές

26 αυγούστου πυρκαγιές

η παραπάνω εικόνα έχει παρθεί πριν 5-6 ώρες από δορυφόρο


παραθέτω διαδικτυακές παραποντές από ξένα ειδησιογραφικά κέντρα όπου στις διεθνείς ιστοσελίδες τους αποτελούν κεντρικό θέμα οι πυρκαγιές στην Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα εκείνες της Αρχαίας Ολυμπίας και της Επιδαύρου

bbc

reuters

cnn

deutsche welle

tf1

τέλος παραθέτω και την ιστοσελίδα του ελληνικού πυροσβεστικού σώματος
προτείνω να διαβάσετε το Πρακτικές - Χρηστικές οδηγίες για εκκένωση περιοχών

ερώτηση: αυτά δεν θα είχαν αποφευχθεί αν ήταν οργανωμένο το σώμα κι αν δεν γραφόταν στα παλιά τους τα παπούτσια η ΕΜΥ , η οποία προειδοποιούσε για αυτό που ζούμε τώρα; Κι αν επίσης δεν είχε καταργηθεί το σώμα δασοπυρόσβεσης (το οποίο ψηφίστηκε επί ΠΑΣΟΚ);

όλοι έχουμε ευθύνη

πυρκαγιές αυγούστου 2007

Η παραπάνω φωτογραφία είναι από δορυφόρο της NASA. Μπορείτε να δείτε καθαρά τους καπνούς πάνω από την Πελοπόννησο και την Εύβοια. Είναι το πως φαινόταν η Ελλάδα χτες.

Πολλά ακούστηκαν και ακούγονται αυτές τις ημέρες, για την αιτία των πυρκαγιών:
1) ότι τις έβαλαν ξένοι παράγοντες, συγκεκριμένα οι Τούρκοι. η ερώτηση-απάντησή μου είναι , την καταπάτηση μετά Τούρκοι θα την κάνουν;

2) ότι τις έβαλαν οι πασόκοι για να κερδίσουν τις εκλογές (αντίστοιχα έχω ακούσει και το ανάποδο , νεοδημοκράτες δηλαδή). πιστεύετε ότι θα δεν θα το είχαν πάρει είδηση οι αντίπαλοί τους για να το εκμεταλευτούν; αλλά και πάλι, όσο και να μην τους χωνεύω... δεν μπορεί να είναι τόσο λαμόγια πια.

3) ότι τις έβαλαν αντιεξουσιαστές. αυτή την μαλακία τώρα πώς την σκέφτηκαν; ούτε ο άδωνης δεν την δέχτηκε , φανταστείτε δηλαδή για τι παπαριά πρόκειται για να μην την δέχεται ούτε αυτός. (συγκεκριμένα είπε : μπορεί να καίνε τα βιβλιοπωλεία μου αλλά τα δάση αποκλείεται)
.

Το πιο βασικό όμως για μένα είναι ότι δεν έχουμε σωστό σύστημα αντιμετώπισης τέτοιων καταστάσεων. Το πυροσβεστικό και δασοπυροσβεστικό σώμα θα έπρεπε να είναι πλήρως οργανωμένα, να μην υπάρχουν ελλείψεις. Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα με τα μισά δάση από πεύκο και υψηλές θερμοκρασίες επιβάλλεται ένα οργανωμένο σύστημα δασοπροστασίας και δασοπυρόσβεσης. Να υπάρχει σωστή πρόληψη των πυρκαγιών. Σε αυτό το τελευταίο ευθυνόμαστε άμεσα κι εμείς. Αναφέρω απλά το δρόμο για την Επίδαυρο όπου έβλεπα κατά μήκος της διαδρομής , δίπλα στα δέντρα, πάρα πολλά σκουπίδια. Αυτά αν δεν αποτελέσουν αιτία , σίγουρα θα βοηθήσουν μια πυρκαγιά (μια και τα περισσότερα αποτελούν πλαστικά).

Το πυροσβεστικό σώμα θα έπρεπε να είναι από τα πιο οργανωμένα (και από θέμα προσωπικού και από θέμα εξοπλισμού) κι όχι να μιλάμε τώρα για τους καημένους τους πυροσβέστες που πολεμάνε τις φλόγες με tshirt από το μοναστηράκι.


Παρότι θα ακουστεί άσχετο... Στον σεισμό του 99 είχαμε θρηνήσει, φωνάξει κτλ. Τι έχει γίνει από τότε για να μην θρηνήσουμε ανθρώπους; Τι μέτρα έχουν παρθεί; Έχουν γίνει ποτέ ασκήσεις ανά πόλη ή δήμο για το τι πρέπει να κάνουν οι πολίτες σε περίπτωση σεισμού; Ή πάλι θα τα μαθαίνουμε στην πράξη; Τα κτίρια καινούρια ή παλιά έχουν ελεγχθεί για την αντοχή τους σε παρόμοιες καταστάσεις; Η θα μιλάμε και πάλι για θεομηνίες;

Δεν ξέρω πόσα θύματα έχουμε μέχρι στιγμής (έχω μείνει στα 50). Όμως και ένας/μία να ήταν είναι απώλεια , είναι ζωή που δεν ξαναέρχεται. Ελπίζω να μην προστεθούν κι άλλοι.

Καλή δύναμη σε όσους πολεμούν με τις φλόγες , πυροσβέστες και κατοίκους.

...

να πω την αλήθεια περίμενα να έχει τελειώσει το θέμα με τις πυρκαγιές. τόσα κάηκαν... κι άλλα;
και επιμένω δεν ντρέπονται να λένε ότι λειτούργησε ο κρατικός μηχανισμός; 17 ή 19 (αλήθεια πόση σημασία έχουν οι αριθμοί , για ζωές μιλάμε) νεκροί μέχρι στιγμής. άνθρωποι εγκλωβισμένοι.

έχουμε πλημμύρες (που θα έχουμε σε λίγο καιρό - φθινόπωρο έρχεται) φταίνε τα ακραία καιρικά φαινόμενα. έχουμε πυρκαγιές πάλι φταίνε τα ακραία καιρικά φαινόμενα.

αλήθεια ο κρατικός μηχανισμός για αυτές τις περιπτώσεις δεν έχει φτιαχτεί; για τις ακραίες; σε αντιστοιχίες τα φρένα ενός αυτοκινήτου θα έπιαναν μόνο σε ταχύτητες 60χλμ. γίνεται;

χρειάζονται λεφτά όλα αυτά για να φτιαχτούν. το πυροσβεστικό σώμα από λένε δουλεύει κυρίως με συμβασιούχους, παρόλα αυτά χωρίς επαρκές προσωπικό, και με , από ότι αποδείχτηκε , ανεπαρκή εξοπλισμό.
και λύση δεν είναι ο στρατός (αλήθεια από πότε ο απλός φαντάρος έχει εκπαίδευση πυροσβέστη) ούτε οι εθελοντές. πρώτα να λειτουργεί ο κρατικός μηχανισμός κι ύστερα όλα τα άλλα.

και λεφτά υπάρχουν.

και ότι υπάρχουν φαίνεται από τις φιέστες που χρηματοδοτούνται (λέγε με eurovision) και από τις εκλογικές υποσχέσεις (αλήθεια πιο πριν αλογοσκούφη γιατί δεν έφταναν τα φράγκα για τις υποσχέσεις; ).

φταίμε όμως κι εμείς. γιατί εκτός ότι τους ενισχύουμε κάθε 4 χρόνια, άμα μας προτείνουν κάνα παραθαλάσσιο στην περιοχή του καϊάφα (για παράδειγμα) δεν θα πούμε όχι. φταίμε εμείς που όπου και να πάμε το μετατρέπουμε σε σκουπιδαριό. φταίμε εμείς που προτιμούμε να είμαστε η σιωπηλή πλειοψηφία. γιατί τι μπορώ να κάνω εγώ; άσε τους άλλους να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. κάτσε να βολευτώ. να μου βρουν δουλειά (τώρα πια δεν είναι μόνο το δημόσιο που βολεύει παρότι μόνο αυτό ακούγεται) σε εμένα ή στο παιδί μου.

φταίμε εμείς γιατί κοιτάμε την δουλίτσα μας... εγώ πάντα ο ανεύθυνος. εγώ.
εγώ. κι αν γίνει κάτι... οι άλλοι φταίνε πάντα...

και αυτή η λογική μας έχει οδηγήσει εκεί...

στροφή

και μην ξεχνάς...
η ζωή ποτέ δεν ήταν ευθεία.

αυτή είναι και η ομορφιά της...

Get this widget | Share | Track details

καλό σου ταξίδι θεία Μάρω...

όταν ήμουν παιδί με ταξίδεψες, μου μαθες να ονειρεύομαι
όταν έγινα εφηβάκι, ο έρωτάς σου , μου μαθε να ερωτεύομαι

καλό σου ταξίδι θεία Μάρω...

ένα αυτοβιογραφικό κείμενο της Μάρω Λοΐζου

από τον 6ο του Ελευθερουδάκη

Κάθομαι στου Ελευθερουδάκη τον 6ο όροφο και γράφω στον φορητό. Κάποιες σημειώσεις για την πτυχιακή. Κάτι μεταφράσεις. Η Εθνική Βιβλιοθήκη και η Ακαδημία φαίνονται λευκές κάτω από το φως του μεσημεριανού ήλιου. Λευκές; Ίσως ολίγον τι πορτοκαλί. Πορτοκαλί η Ακαδημία;
Σηκώνομαι πάνω και κοιτώ τον ουρανό. Και να τι είδα...

Όταν γύρισα σπίτι έμαθα ότι κάηκε η Πεντέλη.

Α και για να μην ξεχνιόμαστε... Ο κρατικός μηχανισμός λειτούργησε άψογα. Πώς λένε η εγχείρηση πέτυχε, ο ασθενής απεβίωσε.

Αλήθεια αυτά τα στρέμματα θα προστατευτούν όπως αυτά της Πάρνηθας;
Για όσους δεν ξέρουν τα στρέμματα γύρω από το καζίνο δεν θεωρούνται αναδασωτέα... Τι περίεργο... Πολίτες που πήγαν να διαμαρτυρηθούν τους υποδέχτηκαν τα ηρωικά ΕΚΑΜ τα οποία προστάτεψαν το "δημόσιο συμφέρον" του καζίνο. Όπως φυσικά προστάτεψαν και το μεγαλύτερο αυθαίρετο στην μέση της Αθήνας. Για τις αθλητικές εγκαταστάσεις του Πανελλήνιου μιλώ. Αν δεν το ξέρετε είναι παράνομα χτισμένες μέσα στο άλσος.

Καλημέρα μας :-)

θέλω; πρέπει;

από την "ιουλιέτα των πνευμάτων" του φελίνι θυμάμαι μία φράση:

μήπως ο μεγαλύτερός σου φόβος είναι να πραγματοποιηθούν τα όνειρά σου;

είναι μια φράση που με έχει προβληματίσει. βλέπεις πάρα πολλές φορές το πρέπει μπαίνει πάνω από το θέλω. ξέρω ότι πρέπει να υπάρχει ένα μέτρο. πολλά τα θέλω. πολλά και τα πρέπει.

τώρα πρέπει να διαβάσω ας πούμε. θέλω όμως να βγω έξω. να καθήσω σε ένα πάρκο, πάνω στο γρασίδι (ιδανικός χώρος για αυτό ο εθνικός κήπος) να έχω μία αγκαλιά.
όμως πρέπει να πειθαρχώ στο πρόγραμμά μου. ναι δυστυχώς πρέπει για να μπορώ πιθανόν πιο μετά να γελάω. όχι ότι τώρα δεν μπορώ. θα μουν απαράδεκτος. δεν μπορώ όπως θέλω.

από την άλλη τα συσσωρευμένα πρέπει σε οδηγούν σε μια ζωή που πιθανόν να ζεις μεν αλλά να μην είναι δική σου. όπως στο τραγούδι που ερμηνεύει ο κότσιρας το εφάπαξ

Όλη μου τη ζωή, μια δεύτερη κρυφή,
αγέννητη η ζωή μ' ακολουθούσε.
Δεν κοίταζε στα μάτια, δεν ήταν φορτική,
δε μίλαγε μα όλα τα ζητούσε,
μια θάλασσα μικρή μ' ακολουθούσε.

βέβαια να μην το παραχέσω. απλά είμαι σε μια φάση που πρέπει να τα δώσω όλα. από την άλλη φοβάμαι μην μείνω στα πρέπει. γιατί δεν θέλω να φοβάμαι τα θέλω μου.

ξέρω ολίγον τι λαβύρινθος αυτά που λέω αλλά είναι κάτι που πιστεύω ότι θα λήξει όταν δουλέψω πάνω στο αντικείμενό των σπουδών μου ή πιο συγκεκριμένα όταν θα στηρίζομαι σε εμένα.
ίσως να μου λείπει ότι δεν είμαι τόσο δημιουργικός όπως θα ήθελα. και η δουλειά βοηθά σε κάτι τέτοιο τρομερά.

ημερολόγιο καταστρώματος 15-8-2007

Θέλω να ταξιδεύω. Ακόμη κι όταν είμαι μέσα στο δωμάτιο και κοιμάμαι σκέφτομαι ότι ταξιδεύω.
Να τρέχω και να φεύγω μακρυά. Μου είναι τόσο έντονη αυτή η ανάγκη που έχω την εντύπωση ότι εμπεριέχει και μια τάση φυγής από την πραγματικότητά μου.

Όμως φεύγουμε για να γυρίσουμε.

Και φυσικά δεν ξεχνώ ότι κάποιοι συνταξιδιώτες μου θα φύγουν, έχουν άλλο δρόμο, άλλο ταξίδι.
Λέω δεν το ξεχνώ, γιατί το ξεχνώ.
Εφήμερες οι ανθρώπινες σχέσεις όσο και να θέλουμε το αντίθετο. Δηλαδή όχι όλες. Αλλά οι περισσότερες είναι.

Άδεια η Αθήνα, το μυαλό μου άδειο.

Ξέρω γκρινιάζω. Ίσως κι απλά να βαριέμαι. Ίσως να μου την σπάει που δεν βρίσκω την λύση για αυτά που μου συμβαίνουν. Ίσως να έχω βρει την λύση και να μου την σπάει η ίδια αυτή.

παραλίες αυγούστου αγαπημένες μου

Δύο παραλίες που αγάπησα φέτος το καλοκαίρι

πρώτη ο άγιος νικόλαος. δεν σας λέω που είναι συγκεκριμένα. κρατήστε το ανατολική πελοπόννησος... ήδη πολλοί μαζευτήκαμε εκεί.

μια γνωστή - άγνωστη (από ότι φάνηκε) παραλία που εσωκλείει και βιότοπο.
συνδυασμός άμμου και βότσαλου... αρκετά κρύα τα νερά και καθαρά.

προσοχή στο δρόμο πρόσβασης που αποτελείται από κλειστές στροφές και... γκρεμό.


η δεύτερη αγάπη μου , είναι η γνωστή πιστεύω χιλιαδού... βαθιά καθαρά νερά, άμμος καθαρή (όπου δεν έχουν πάει οι ομπρέλες)... αρκετός κόσμος και σε αυτήν, όμως σε ανταμοίβει η ίδια η παραλία που παραμένει μαγευτική (η φωτογραφία πιστέψτε με δεν είναι και τόσο αντιπροσωπευτική) όσο και η ίδια η διαδρομή που περνάει μέσα από το δάσος της δίρφης (προσοχή όμως στις πολλές και απότομες στροφές).

όποια και να επιλέξετε να την σεβαστείτε. όταν φύγετε να είναι σαν να μην πήγατε ποτέ...
κοινώς πάρτε ότι δείγματα του προηγμένου μας πολιτισμού (σκουπίδια) μαζί σας , συσκευασμένα σε μία σακούλα. για να χαρεί ο επόμενος αυτό που χαρήκατε κι εσείς... καθαρό.

σχετικά με τις δύο αυτές παραλίες. και στις δύο υπάρχει τμήμα γυμνιστών. αν δεν είστε μην περνάτε από εκεί για μπανιστήρι. στην καλύτερη καταντά γελοίο.